Ma 24 lata i napisała już... 13 powieści

Magdalena Raczek

9 czerwca 2018 (artykuł sprzed 5 lat)

Opinie (142)

Agata Przybyłek - 24-letnia pisarka. W maju ukazała się jej najnowsza, 13 powieść, pt. "Ja chyba zwariuję!".

Ma zaledwie 24 lata i już 13 powieści na swoim koncie, wydanych w ciągu 3 lat. Mówi się o niej, że jest nową Katarzyną Grocholą. Pochodzi z Raczyn, ale związana jest z Gdańskiem - tutaj mieszka i studiuje. W maju ukazała się jej najnowsza książka pt. "Ja chyba zwariuję!". Rozmawiamy z Agatą Przybyłek.

Niektórzy porównują cię do Katarzyny Grocholi. Podoba ci się to porównanie?

Agata Przybyłek: Kiedy Polki zaczytywały się nałogowo w powieściach pani Grocholi, byłam jeszcze dzieckiem. Pierwszą książkę jej autorstwa, a była to "Houston, mamy problem", przeczytałam dopiero po tym, gdy zostałam do niej porównana i ta powieść przypadła mi do gustu - była lekka i humorystyczna, a takie lubię najbardziej. Panią Grocholę podziwiam przede wszystkim za sukces, który odniosła i bardzo ją szanuję, ponieważ bezapelacyjnie jest jedną z najbardziej znanych i czytanych polskich pisarek. To porównanie jest dla mnie miłym wyróżnieniem, chociaż myślę, że każdy pisarz ma swój własny, indywidualny styl. Lubię być po prostu Agatą Przybyłek.

Masz zaledwie 24 lata, a na swoim koncie już 13 powieści napisanych i wydanych w 3 lata. Jak to się dzieje, że pracujesz w takim szaleńczym tempie? Nie obawiasz się "wypalenia"?

Myślę, że moje tempo wydawnicze jest konsekwencją systematycznej pracy. Pisanie weszło mi w nawyk i niewiele jest dni, gdy chociaż na chwilę nie otwieram pliku tekstowego i nie dopisuję przynajmniej kilku akapitów. Istotny jest też na pewno fakt, że napisałam kilka powieści jeszcze zanim do czytelników trafił mój debiut, więc sporo książek po prostu wyciągnęłam z szuflady. A jeśli chodzi o wypalenie... Na razie o tym nie myślę. Mam w głowie tyle pomysłów, że wręcz marzę o tym, by doba była dłuższa i bym mogła przelać je wszystkie na papier.

Studiujesz psychologię na Uniwersytecie Gdańskim. Czy ten kierunek studiów pomaga w pracy pisarskiej np. podczas konstruowania postaci w twoich książkach?

Moje studia są niezwykle inspirujące i zdobywana na nich wiedza bardzo przydaje się podczas pisania książek. Wiele razy na wykładach robiłam w notatkach dopisek, że muszę koniecznie napisać powieść o omawianym zagadnieniu. Wiedza psychologiczna pomaga rozumieć wiele zjawisk społecznych i wnikać głębiej w meandry ludzkiej psychiki. Przydaje się podczas kreowania bohaterów i pozwala poruszać ważne społecznie tematy, takie jak np. przemoc, żałoba, alkoholizm czy wiele innych. Lubię, gdy książki stanowią nie tylko formę rozrywki, ale i pobudzają do refleksji. Mam też nadzieję, że dzięki wiedzy z psychologii opisywane przeze mnie historie są bardziej życiowe.

Pochodzisz z Raczyn, z woj. mazowieckiego, jak znalazłaś się w Gdańsku?

Gdy byłam nastolatką, spędzałam wakacje w województwie pomorskim i nawiązałam podczas nich liczne przyjaźnie. Gdy po maturze przyszedł czas na wybór studiów, bez wahania złożyłam dokumenty na Uniwersytet Gdański. Miałam tutaj bliskich znajomych, a poza tym od zawsze uważałam, że Gdańsk ma w sobie coś niezwykłego i nie mam na myśli tylko dostępu do morza. Gdańsk jest miastem z duszą i uwielbiam jego klimat. Nigdy nie żałowałam decyzji, że postanowiłam tutaj studiować i mieszkać.

Najbliższe miesiące po studiach na pewno spędzę w Gdańsku. Mam tu zobowiązania, poza tym nie mogę doczekać się wieczornych lipcowych spacerów nad morze po dniu pełnym pracy. Co będzie później, nie wiem. Życie nauczyło mnie, że nie można niczego być pewnym, ale część mojego serca zawsze będzie wyrywała się w stronę Gdańska. Uwielbiam to miasto.

Debiutowałaś trzy lata temu powieścią, która była podobno dla ciebie formą autoterapii. Autorzy często korzystają z własnego życia i własnych doświadczeń w budowaniu fikcji literackiej. A jak to jest w twoim przypadku? Czy dużo więcej jest fikcji, czy raczej czerpiesz z życia?

Opisywane przeze mnie historie to fikcja, żadna z nich nie wydarzyła się naprawdę, ale w książkach komediowych przemycam czasem pewne sytuacje z życia codziennego, które zdarzyły się naprawdę. Zwykle są to trochę zmodyfikowane na potrzeby utworu zabawne wspomnienia rodzinne i sytuacje, które zdarzyły się kiedyś albo mi albo członkom mojej rodziny czy przyjaciołom. Sporo takich scen pojawia się w serii o Zuzannie (na przykład ta, gdy samochód Zuzanny omal nie wjechał do sklepu, co przytrafiło się kiedyś mojej cioci), a "Ja chyba zwariuję!" wymyśliłam podczas zajęć w szpitalu psychiatrycznym. Lubię pisać o tym, co dobrze mi znane, a życie pisze czasem o wiele lepsze historie niż te opisywane w książkach.

Zajęcia w szpitalu psychiatrycznym? Brzmi ciekawie - możesz nam zdradzić, co to za zajęcia? Pewnie to na studiach jakieś praktyki?

Tak, dokładnie, zajęcia w szpitalu psychiatrycznym to był blok zajęć w trakcie studiów, na III roku, przedmiot nazywał się Psychopatologia i odbywał się przez kilka tygodni na Srebrzysku.

Co cię skłoniło do tego, by zostać pisarką? Podobno wielkim wsparciem byli dla ciebie rodzice, którzy zaszczepili w tobie miłość do literatury. Pisałaś wcześniej recenzje, pracowałaś jako dziennikarka, wszystko więc kręciło się wokół słowa pisanego...

Gdy patrzę wstecz zawsze dochodzę do wniosku, że moje życie po prostu musiało potoczyć się w ten sposób. Lubiłam czytać książki i pisać teksty właściwie od zawsze. Już jako kilkuletnia dziewczynka tworzyłam pierwsze dziecięce książeczki i uwielbiałam buszować między półkami w bibliotece. Zakochiwałam się w kolejnych powieściach i gdy moje koleżanki marzyły o tym, by być aktorkami albo piosenkarkami, ja chciałam być pisarką. Jako nastolatka pisałam sporo opowiadań i wierszy, brałam udział w wielu konkursach literackich. Pisanie od zawsze sprawiało mi przyjemność i przychodziło mi niezwykle łatwo. Ważną osobą była dla mnie polonistka w liceum, pani Ewa, która jeszcze bardziej rozbudziła we mnie miłość do literatury. Jest to osoba pełna pasji, i uważam, że jest wspaniałą nauczycielką. Pierwszy raz na poważnie zapragnęłam pisać książki po lekturze "Jestem nudziarą" pani Moniki Szwaji. Urzekła mnie ta książka i obiecałam sobie, że kiedyś napiszę taką lekką i zabawną powieść, po lekturze której ktoś się uśmiechnie.

A co będzie z twoim zawodem wyuczonym?

Ponieważ kończę studia, sporo się ostatnio nad tym zastanawiałam i doszłam do wniosku, że jestem przede wszystkim pisarką i to głównie z książkami wiążę swoją przyszłość. W najbliższych miesiącach po obronie pracy magisterskiej zamierzam skupić się przede wszystkim na pisaniu, ponieważ gonią mnie terminy na oddanie kolejnych powieści. Chciałabym jednak w przyszłości popracować trochę w zawodzie psychologa. Podoba mi się ta praca i uwielbiam kontakt z ludźmi, zwłaszcza z dziećmi. Mam nadzieję, że uda mi się połączyć to z pisaniem książek.

Wielu pisarzy uważa, że w pisaniu najważniejszy jest nie talent, lecz systematyczna praca, praca i jeszcze raz praca. Że liczy się rzemiosło, że zawsze trzeba pisać, nawet, gdy nie ma się "weny". Czy takie rzemieślnicze podejście do tematu jest ci bliskie?

Jak najbardziej, też tak sądzę. Nie kwestionuję istnienia tak zwanej weny, ale ostatnie lata utwierdziły mnie w przekonaniu, że najważniejsza w pisaniu jest właśnie systematyczność i samodyscyplina. Siadam do pliku niemal codziennie chociaż na kilka chwil i bardzo nie lubię dłuższych przerw w pisaniu, jak na przykład niedawno, kiedy kończyłam swoją pracę magisterską. Oczywiście niektóre książki powstają szybciej, a pisanie innych to momentami udręka, ale uważam, że trzeba pisać codziennie. Upór i konsekwencja to droga do każdego sukcesu.

Jak dotąd, to co stworzyłaś, jest klasyfikowane jako literatura kobieca, obyczajowa i psychologiczna. Czy masz w planach lub w zamiarach odejść od tego typu literatury i napisać jakiś inny gatunek np. kryminał?

Raczej będę trzymała się szufladki "literatura kobieca", ponieważ moje książki już i tak są dość różne. Piszę komedie romantyczne, romanse, obyczaje i dramaty psychologiczne - to spory rozstrzał. Na kryminał raczej się nie porwę, ponieważ pisanie o zbrodni nie wydaje mi się tak ciekawe, jak o relacjach i miłości. Lubię pisać dla kobiet i o kobietach.

Magdalena Raczekm.raczek@trojmiasto.pl

Opinie (142) ponad 20 zablokowanych

Sortowanie
- Od najstarszych
- Od najnowszych

Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2018-06-10 21:07

Hmmm... (1)

Nie czytałem, więc się nie wypowiadam. Kiedyś Paweł Huelle powiedział, że dobrą książkę pisze się 3 lata. To pierwsze, co mi się nasunęło, gdy przeczytałem tytuł artykułu.

Kraszewski Józef Ignacy jest rekordzistą świata w ilości napisanych powieści. Napisał ich około 300. Co zostało dla potomnych? Stara Baśń i Ulana. Piękne dwie historie. Może jakaś trzecia czy czwarta dla bardziej wtajemniczonych.

Kraszewskiemu nie zazdroszczę, a współczuję. To była ucieczka od realnego życia.

Kto uznawany jest za najważniejszego polskiego pisarza za granicą? Gombrowicz, Schulz. Dorobek Schulza? Jego rozmiar? Nie trzeba nic dodawać.

Mamamamam
5 lat
- 7 0
Twoja opinia

Zmień treść

Nie czytałem, więc się nie wypowiadam. Kiedyś Paweł Huelle powiedział, że dobrą książkę pisze się 3 lata. To pierwsze, co mi się nasunęło, gdy przeczytałem tytuł artykułu. Kraszewski Józef Ignacy jest rekordzistą świata w ilości napisanych powieści. Napisał ich około 300. Co zostało dla potomnych? Stara Baśń i Ulana. Piękne dwie historie. Może jakaś trzecia czy czwarta dla bardziej wtajemniczonych. Kraszewskiemu nie zazdroszczę, a współczuję. To była ucieczka od realnego życia. Kto uznawany jest za najważniejszego polskiego pisarza za granicą? Gombrowicz, Schulz. Dorobek Schulza? Jego rozmiar? Nie trzeba nic dodawać.
Regulamin dodawania opinii
- Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
  2018-06-12 11:28
  
  Kraszewski to nie tylko powieści
  
  Fakt, większość z nich ubarwia pewnie statystyki rekordów, ale jego działalność była znacznie szersza.
  
  5 lat
  - 0 0
  Twoja opinia
  
  Zmień treść
  
  Fakt, większość z nich ubarwia pewnie statystyki rekordów, ale jego działalność była znacznie szersza.
  Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2018-06-10 22:06

A ja w tym roku przeczytałem już 12 książek

I przeczytam jeszcze więcej

5 lat
- 1 0
Twoja opinia

Zmień treść

I przeczytam jeszcze więcej
Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2018-06-10 22:40

artykuł promuje panienkę - ART SPONSOROWANY

A książki bym nie ruszył - niech dziewczyna przestanie pitolić o romansach, a napisze coś dla ludzi - jak chce to dla kobit ale nie takie bazgroły ogłupiające.
Romansowanie = stracone życie

Za dużo romansów - za mało małżeństw
5 lat
- 7 1
Twoja opinia

Zmień treść

A książki bym nie ruszył - niech dziewczyna przestanie pitolić o romansach, a napisze coś dla ludzi - jak chce to dla kobit ale nie takie bazgroły ogłupiające. Romansowanie = stracone życie
Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2018-06-10 22:58

Nie da sie czytac.

Przeczytalam jedna i mam dosc. Bzdury to byly straszne.

Palalela
5 lat
- 8 0
Twoja opinia

Zmień treść

Przeczytalam jedna i mam dosc. Bzdury to byly straszne.
Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2018-06-11 12:30

(1)

psychologia to taki kierunek jak wróżenie z kart. Idą tam niedostosowani do zycia ludzie nie umiejący sobie poradzić w życiu idą by tam się odnaleźć ale po studiach jeszcze bardziej mają wątpliwości wobec siebie i namieszane w głowie. Tak że sami sobie nie pomogą a innym to utrudniają:(

były minister obrony z Po
5 lat
- 4 4
Twoja opinia

Zmień treść

psychologia to taki kierunek jak wróżenie z kart. Idą tam niedostosowani do zycia ludzie nie umiejący sobie poradzić w życiu idą by tam się odnaleźć ale po studiach jeszcze bardziej mają wątpliwości wobec siebie i namieszane w głowie. Tak że sami sobie nie pomogą a innym to utrudniają:(
Regulamin dodawania opinii
- Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
  2018-06-12 11:37
  
  Wiele młodych osób idzie na te studia, bo są zafascynowani psychiką człowieka oraz zaplątani w swoich problemach. Niestety ta druga motywacja sprawia, że w dużej mierze trzeba się z Tobą zgodzić. Zamiast na studia, trzeba było pójść do psychoterapeuty.
  A fascynacja młodego człowieka często przemija i co wtedy począć z wybranym kierunkiem studiów, jeśli główną motywacją nie była chęć pomocy ludziom lub praca naukowa? Już lepiej niech psychologia pozostanie hobby.
  
  5 lat
  - 2 1
  Twoja opinia
  
  Zmień treść
  
  Wiele młodych osób idzie na te studia, bo są zafascynowani psychiką człowieka oraz zaplątani w swoich problemach. Niestety ta druga motywacja sprawia, że w dużej mierze trzeba się z Tobą zgodzić. Zamiast na studia, trzeba było pójść do psychoterapeuty. A fascynacja młodego człowieka często przemija i co wtedy począć z wybranym kierunkiem studiów, jeśli główną motywacją nie była chęć pomocy ludziom lub praca naukowa? Już lepiej niech psychologia pozostanie hobby.
  Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2018-06-11 13:18

Harlekiny (1)

Nic ciekawego. Kobiety też nie sięgają po taką "literaturę" za często. Dlatego tak szybko pisze, bo to nie jest nic szczególnego napisać taki gniot. Ludzie jakby chcieli to to też by takie coś tworzyli w takim tempie. Wystarczy zobaczyć ile treści powstaje codziennie na fb oraz na takich stronach z opiniami.

z3n0n
5 lat
- 6 0
Twoja opinia

Zmień treść

Nic ciekawego. Kobiety też nie sięgają po taką "literaturę" za często. Dlatego tak szybko pisze, bo to nie jest nic szczególnego napisać taki gniot. Ludzie jakby chcieli to to też by takie coś tworzyli w takim tempie. Wystarczy zobaczyć ile treści powstaje codziennie na fb oraz na takich stronach z opiniami.
Regulamin dodawania opinii
- Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
  2018-06-11 16:28
  
  ...w 1988 roku pod nr 12 Na Stoku... Napisałem książkę sensacyjną w 9 dni... Dokładniej: Wieczorów.
  
  Po jakimś czasie, chyba było to latem 1993 roku rękopis wylądował w śmietniku bloku nr 15 przy ul Gospody na Żabiance.
  
  Od tamtego czasu pracuję nad kolejną książką....
  
  Darius Salamon von Danzig
  5 lat
  - 0 0
  Twoja opinia
  
  Zmień treść
  
  Po jakimś czasie, chyba było to latem 1993 roku rękopis wylądował w śmietniku bloku nr 15 przy ul Gospody na Żabiance. Od tamtego czasu pracuję nad kolejną książką....
  Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2018-06-11 16:23

Jeśli ma pani agenta to niech go pani zmieni a jeśli nie ma jeszcze to niech pani poszuka - dobrego.

- Nazwisko - Przybyłek ?

Z punktu marketingowego TO JEST O WIELE gorsze od stada wrednych krytyków literackich...

i Jeszcze coś, proszę spróbować napisać jedną, ale jak najlepszą książkę...

Maestro Forum Radunia
5 lat
- 1 0
Twoja opinia

Zmień treść

- Nazwisko - Przybyłek ? Z punktu marketingowego TO JEST O WIELE gorsze od stada wrednych krytyków literackich... i Jeszcze coś, proszę spróbować napisać jedną, ale jak najlepszą książkę...
Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2018-06-11 19:39

Czytałam

Czytałam książki tej pani i polecam. Lekkie, zabawne, poprawiają humor. Można się pośmiać i popłakać ze wzruszenia. Takie właśnie lubię

zaczytana
5 lat
- 0 0
Twoja opinia

Zmień treść

Czytałam książki tej pani i polecam. Lekkie, zabawne, poprawiają humor. Można się pośmiać i popłakać ze wzruszenia. Takie właśnie lubię
Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2018-06-11 22:19

Jaka śliczna dziewczyna! Brawo, życzę samych sukcesów! :) (1)

5 lat
- 0 0
Twoja opinia

Zmień treść

Regulamin dodawania opinii
- Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
  2018-06-11 23:16
  
  Idzie nowe
  
  Czas, żeby stare pisarki ustąpiły w końcu nowemu pokoleniu. Dziewczyna zdaje się mieć mega talent, pewnie będzie o niej jeszcze głośno, skoro w młodym wieku tyle osiągnęła.
  
  5 lat
  - 1 2
  Twoja opinia
  
  Zmień treść
  
  Czas, żeby stare pisarki ustąpiły w końcu nowemu pokoleniu. Dziewczyna zdaje się mieć mega talent, pewnie będzie o niej jeszcze głośno, skoro w młodym wieku tyle osiągnęła.
  Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2018-06-13 08:29

dno (1)

takich marnych powieści to można napisać dziesiątki. nie ma się czym chwalić.
niech napisze jedną a na poziomie!

5 lat
- 2 0
Twoja opinia

Zmień treść

takich marnych powieści to można napisać dziesiątki. nie ma się czym chwalić. niech napisze jedną a na poziomie!
Regulamin dodawania opinii
- Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
  2018-06-13 08:38
  
  sam jesteś dno, debilu. co ty w życiu napisałeś?
  
  5 lat
  - 0 2
  Twoja opinia
  
  Zmień treść
  
  sam jesteś dno, debilu. co ty w życiu napisałeś?
  Regulamin dodawania opinii