Lekcja teatralna z Brunonem Schulzem
Wykład: Prof. Marek Adamiec
Infantka
Inspiracja: Bruno Schulz "Xięga bałwochwalcza"
Spektakl zrealizowano przy pomocy finansowej Samorządu Województwa Pomorskiego oraz Związku Artystów Scen Polskich.
Bruno Schulz rzadko stosowaną techniką graficzną cliché verre wykonał między innymi serię rycin "Xięga bałwochwalcza" (około 1920). Ukazują one najczęściej - w sposób groteskowy - kobiety panujące nad mężczyznami, którzy godzą się na swoją rolę istot podrzędnych, adorują kobiety na wszelkie możliwe sposoby, a w ostateczności wznoszą ołtarze na ich cześć. Kobiecy sadyzm powiązany jest tutaj z męskim masochizmem. Xięga jest zapisem erotycznych fascynacji czy wręcz przejawów ubóstwienia kobiety przez niegodnego jej uwagi, spojrzenia czy dotyku mężczyznę. Obrazy-grafiki tego cyklu krzyżują się poniekąd z fragmentami magicznej prozy pisarza, odkrywającymi intensywność uczuć Schulzowskiego bohatera. Świat Schulza rozpada się na dwie części: świat mężczyzn i świat kobiet. Manifestem tych relacji staje się właśnie słynna Xięga.
Kobiety u Schulza są psychicznie samowystarczalne i zamknięte w swej fizycznej doskonałości, podczas gdy mężczyzna cierpi z powodu swej niedoskonałości duchowej i fizycznej.
Jacek Krawczyk, zainspirowany twórczością Bruno Schulza, zbudował magiczny świat stosunków damsko-męskich, mistycznych, żywych obrazów w formie układów choreograficznych. Kobiety jawią się w nim jako demoniczne, uwodzicielskie, niebezpieczne dla mężczyzn i tajemnicze istoty. Pytanie o ponadczasowość i uniwersalność erotycznej dominacji kobiet, sprowokowała Jacka Krawczyka do własnych "manifestacji". Spektakl kreuje postać femme fatale - INFANTKI, która dominuje wyraźnie nad mężczyzną - niewolnikiem. Jej mistyczna siła tkwi nie w anielskiej duchowości, religijnej czystości lecz w ciele, demonicznym erotyzmie, który magnetyczną siłą przykuwa do niej mężczyzn. Postać mężczyzny -niewolnika - karła to studium zachowań wobec erotycznej fascynacji, wszechobecnej, dominującej kobiecości. Podjęta tematyka jest próbą odpowiedzi na pytania: czy w dobie współczesnej zdegradowanej rzeczywistości jesteśmy zdolni do stosunków damsko - męskich w ramach pojętej moralności oraz jakie są granice erotycznej fascynacji, czy potrafimy w niej znaleźć własną tożsamość.
Koncept i choreografia: Jacek Krawczyk
Kreacje aktorskie: Anna Rusiecka, Alicja Domańska, Larysa Grabińska, Jacek Krawczyk
Muzyka: Marcin Dymiter, Paweł Nowicki
Wizualizacje: Marek Zygmunt
Fotografia: Marek Zygmunt, Jurek Bartkowski
Kostiumy: Justyna Wiejak
Scenografia: Kasia Zawistowska
Stylizacja: Maciej Kubuj
Reżyseria świateł: Adam Akerman
Premiera: 12 i 13 czerwca 2009, Sopocka Scena Off de BICZ
Teatr Okazjonalny / Occasion Dance Theatre
Wykład: Prof. Marek Adamiec
Infantka
Inspiracja: Bruno Schulz "Xięga bałwochwalcza"
Spektakl zrealizowano przy pomocy finansowej Samorządu Województwa Pomorskiego oraz Związku Artystów Scen Polskich.
Bruno Schulz rzadko stosowaną techniką graficzną cliché verre wykonał między innymi serię rycin "Xięga bałwochwalcza" (około 1920). Ukazują one najczęściej - w sposób groteskowy - kobiety panujące nad mężczyznami, którzy godzą się na swoją rolę istot podrzędnych, adorują kobiety na wszelkie możliwe sposoby, a w ostateczności wznoszą ołtarze na ich cześć. Kobiecy sadyzm powiązany jest tutaj z męskim masochizmem. Xięga jest zapisem erotycznych fascynacji czy wręcz przejawów ubóstwienia kobiety przez niegodnego jej uwagi, spojrzenia czy dotyku mężczyznę. Obrazy-grafiki tego cyklu krzyżują się poniekąd z fragmentami magicznej prozy pisarza, odkrywającymi intensywność uczuć Schulzowskiego bohatera. Świat Schulza rozpada się na dwie części: świat mężczyzn i świat kobiet. Manifestem tych relacji staje się właśnie słynna Xięga.
Kobiety u Schulza są psychicznie samowystarczalne i zamknięte w swej fizycznej doskonałości, podczas gdy mężczyzna cierpi z powodu swej niedoskonałości duchowej i fizycznej.
Jacek Krawczyk, zainspirowany twórczością Bruno Schulza, zbudował magiczny świat stosunków damsko-męskich, mistycznych, żywych obrazów w formie układów choreograficznych. Kobiety jawią się w nim jako demoniczne, uwodzicielskie, niebezpieczne dla mężczyzn i tajemnicze istoty. Pytanie o ponadczasowość i uniwersalność erotycznej dominacji kobiet, sprowokowała Jacka Krawczyka do własnych "manifestacji". Spektakl kreuje postać femme fatale - INFANTKI, która dominuje wyraźnie nad mężczyzną - niewolnikiem. Jej mistyczna siła tkwi nie w anielskiej duchowości, religijnej czystości lecz w ciele, demonicznym erotyzmie, który magnetyczną siłą przykuwa do niej mężczyzn. Postać mężczyzny -niewolnika - karła to studium zachowań wobec erotycznej fascynacji, wszechobecnej, dominującej kobiecości. Podjęta tematyka jest próbą odpowiedzi na pytania: czy w dobie współczesnej zdegradowanej rzeczywistości jesteśmy zdolni do stosunków damsko - męskich w ramach pojętej moralności oraz jakie są granice erotycznej fascynacji, czy potrafimy w niej znaleźć własną tożsamość.
Koncept i choreografia: Jacek Krawczyk
Kreacje aktorskie: Anna Rusiecka, Alicja Domańska, Larysa Grabińska, Jacek Krawczyk
Muzyka: Marcin Dymiter, Paweł Nowicki
Wizualizacje: Marek Zygmunt
Fotografia: Marek Zygmunt, Jurek Bartkowski
Kostiumy: Justyna Wiejak
Scenografia: Kasia Zawistowska
Stylizacja: Maciej Kubuj
Reżyseria świateł: Adam Akerman
Premiera: 12 i 13 czerwca 2009, Sopocka Scena Off de BICZ
Teatr Okazjonalny / Occasion Dance Theatre
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy