Lee Ranaldo przed koncertem Xiu Xiu

Ranaldo, stoi w centrum wydarzenia, machając gitarą w powietrzu. Gra z podłogi, nie ze sceny. Wędruje wśród stojących lub wylegujących się na podłodze widzów. Ich twarze oświetlone są 48-minutową projekcją wideo Leah Singera. Fender JazzMaster z podpisem Ranaldo wisi na linie zamocowanym do metalowej ramy, a jego ciało kręci się w rytmicznej pętli. Przez cały czas różne dźwięki (dzwony kościoła, śpiew ptaków) wypełniają powietrze. Pozostałe dźwięki "produkowane" są na żywo. Ranaldo uderza młotkiem w plecy Fendera i przeciąga smyczkiem przez struny. Nie ma narracji, tylko początek i koniec.

Tak wyglądał projekt Sight Unseen podczas prezentacji w Brooklynie. Produkcja, oparta na współpracy Ranaldo i Singera, swoją premierę miała w 1991 roku i od tej pory cały czas ewoluuje. To nie lada gratka dla fanów muzyka - niezwykle rzadko pokazywany, wieczny work in progress.
Co zobaczymy na scenie Teatru Szekspirowskiego, do dnia występu pozostanie zagadką.