Zapraszamy na studencką wystawę #LO-FI w Galerii Kultura Ma Wiele Twarzy w Zbrojowni Sztuki.
Finisaż wystawy: 11.02.22, godz. 18.00
Wystawa studentów:
Pracowni Technik Cyfrowych
Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku
Pracowni Druku cyfrowego i technik eksperymentalnych
Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu
W ciągu ostatnich dekad wydarzyła się tzw. rewolucja cyfrowa*, zmieniające się narzędzia oraz rozwój technologii inspirowały nie tylko artystów, naukowców, wynalazców, ale przeciętnego człowieka, dla którego technologia stała się dostępna. Dotarliśmy do miejsca, w którym, dzięki jej powszechności, możemy rejestrować więcej informacji niż pozwala nam nasza percepcja, filmy w rozdzielczości 8k i 60 FPS wyświetlamy na ekranie z gamutem** szerszym niż zakres widzenia barw przeciętnego człowieka.
Aparat cyfrowy zapisuje więcej informacji po zmroku niż widzimy gołym okiem, a smartfon pozwala rejestrować i edytować nie tylko obraz, ale i dźwięk. Niektóre drukarki pigmentowe reprodukują więcej odcieni szarości niż technologia ciemniowa. Bogactwo technologii, to nie tylko urządzenia, ale i oprogramowanie, które sprawia, że narzędzia pracy pozwalają eksperymentować bez końca. Dobrodziejstwa te stawiają nas, twórców, w sytuacji tzw. klęski urodzaju. Rodzą pytania: czy współczesny artysta powinien świadomie sięgać do mediów, które przecież same w sobie są nośnikami treści? A może powinniśmy płynąć przez wszechświat możliwości spontanicznie kierując się intuicją? Młode pokolenie mając możliwość bezbłędnego rejestrowania i reprodukowania obrazu coraz częściej sięga po narzędzia z niedalekiej przeszłości, wadliwych, niedoskonałych ograniczających, ale mających charakter. Czy skłania nas do tego nostalgia, czy poczucie stabilności wynikające z ograniczeń, które wytyczają pewne ramy do doskonalenia umiejętności?
W naszym zadaniu sięgniemy do korzeni grafiki. Zapisu zero jedynkowego, który w rozumieniu matrycy składa się z elementów, które przenoszą farbę lub jej nie przenoszą. Pierwsze drzeworyty miały elementy wypukłe, które po nafarbieniu dawały możliwość reprodukcji najczęściej uproszczonego wzoru. Chcemy jednak sięgnąć do całego spektrum technologicznych możliwości-do estetyki Lo-fi (od ang. low fidelity - niska dokładność). Czyli świadomie skorzystamy z narzędzi, które w przewidywalny i prosty sposób nadają obrazowi pewien charakterystyczny wygląd. Nazywamy to estetyką post-cyfrowości.
Inspiruje nas estetyka błędu, jakość wynikająca z ograniczeń budżetowych oraz sprzętowych, stylistyka magazynów wydawanych przez podziemie. Jednak niech to będzie przemyślana koncepcja artystyczna.
Obrazy bitmapowe, odbitki na ksero, pixel-art, odbitki z powielacza riso, drzeworty post-cyfrowy trawiony laserem, nagrania z VHS, fotografia analogowa na przeterminowanych materiałach światłoczułych, eksperymentalne matryce wykonywane na tanich dostępnych materiałach, rejestracja zjawisk starych gier komputerowych małej popularności społecznej, używanie cyfrowych drukarek termicznych.
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Pracownia Technik Cyfrowych
Prowadzący mgr Vasyl Savchenko
Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu
Pracownia Druku cyfrowego i technik eksperymentalnych
Prowadzący dr. Paweł Puzio i mgr. Wojciech Kołacz (Otecki)
Uczestnicy projektu:
Maciej Bykowski
Alicja Domańska
Patryk Gmerek
Wojtek Kołacz-Otecki
Wiktoria Kruk
Paulina Młynek
Marta Naskręt
Paweł Puzio
Agata Sawicka
Katarzyna Steć
Maja Śmietanka
Varvara Tokareva
Wiktoria Vogel
Martyna Drosio
Weronika Dziurdziewicz
Oksana Fedchyshyn
Małgorzata Gusman
Iza Miechowicz
Alina Mielnik
Agata Mikołajczyk
Paweł Pacholec
Magdalena Piotrowska
Vasyl Savchenko
Jakub Szlaszyński
Magdalena Świerczek
Wystawa studentów:
Pracowni Technik Cyfrowych
Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku
Pracowni Druku cyfrowego i technik eksperymentalnych
Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu
W ciągu ostatnich dekad wydarzyła się tzw. rewolucja cyfrowa*, zmieniające się narzędzia oraz rozwój technologii inspirowały nie tylko artystów, naukowców, wynalazców, ale przeciętnego człowieka, dla którego technologia stała się dostępna. Dotarliśmy do miejsca, w którym, dzięki jej powszechności, możemy rejestrować więcej informacji niż pozwala nam nasza percepcja, filmy w rozdzielczości 8k i 60 FPS wyświetlamy na ekranie z gamutem** szerszym niż zakres widzenia barw przeciętnego człowieka.
Aparat cyfrowy zapisuje więcej informacji po zmroku niż widzimy gołym okiem, a smartfon pozwala rejestrować i edytować nie tylko obraz, ale i dźwięk. Niektóre drukarki pigmentowe reprodukują więcej odcieni szarości niż technologia ciemniowa. Bogactwo technologii, to nie tylko urządzenia, ale i oprogramowanie, które sprawia, że narzędzia pracy pozwalają eksperymentować bez końca. Dobrodziejstwa te stawiają nas, twórców, w sytuacji tzw. klęski urodzaju. Rodzą pytania: czy współczesny artysta powinien świadomie sięgać do mediów, które przecież same w sobie są nośnikami treści? A może powinniśmy płynąć przez wszechświat możliwości spontanicznie kierując się intuicją? Młode pokolenie mając możliwość bezbłędnego rejestrowania i reprodukowania obrazu coraz częściej sięga po narzędzia z niedalekiej przeszłości, wadliwych, niedoskonałych ograniczających, ale mających charakter. Czy skłania nas do tego nostalgia, czy poczucie stabilności wynikające z ograniczeń, które wytyczają pewne ramy do doskonalenia umiejętności?
W naszym zadaniu sięgniemy do korzeni grafiki. Zapisu zero jedynkowego, który w rozumieniu matrycy składa się z elementów, które przenoszą farbę lub jej nie przenoszą. Pierwsze drzeworyty miały elementy wypukłe, które po nafarbieniu dawały możliwość reprodukcji najczęściej uproszczonego wzoru. Chcemy jednak sięgnąć do całego spektrum technologicznych możliwości-do estetyki Lo-fi (od ang. low fidelity - niska dokładność). Czyli świadomie skorzystamy z narzędzi, które w przewidywalny i prosty sposób nadają obrazowi pewien charakterystyczny wygląd. Nazywamy to estetyką post-cyfrowości.
Inspiruje nas estetyka błędu, jakość wynikająca z ograniczeń budżetowych oraz sprzętowych, stylistyka magazynów wydawanych przez podziemie. Jednak niech to będzie przemyślana koncepcja artystyczna.
Obrazy bitmapowe, odbitki na ksero, pixel-art, odbitki z powielacza riso, drzeworty post-cyfrowy trawiony laserem, nagrania z VHS, fotografia analogowa na przeterminowanych materiałach światłoczułych, eksperymentalne matryce wykonywane na tanich dostępnych materiałach, rejestracja zjawisk starych gier komputerowych małej popularności społecznej, używanie cyfrowych drukarek termicznych.
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Pracownia Technik Cyfrowych
Prowadzący mgr Vasyl Savchenko
Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu
Pracownia Druku cyfrowego i technik eksperymentalnych
Prowadzący dr. Paweł Puzio i mgr. Wojciech Kołacz (Otecki)
Uczestnicy projektu:
Maciej Bykowski
Alicja Domańska
Patryk Gmerek
Wojtek Kołacz-Otecki
Wiktoria Kruk
Paulina Młynek
Marta Naskręt
Paweł Puzio
Agata Sawicka
Katarzyna Steć
Maja Śmietanka
Varvara Tokareva
Wiktoria Vogel
Martyna Drosio
Weronika Dziurdziewicz
Oksana Fedchyshyn
Małgorzata Gusman
Iza Miechowicz
Alina Mielnik
Agata Mikołajczyk
Paweł Pacholec
Magdalena Piotrowska
Vasyl Savchenko
Jakub Szlaszyński
Magdalena Świerczek
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy