Tydzień Rumuński to pierwszy wymagający sprawdzian dla Gdańskiego Teatru Szekspirowskiego, który w realizacji niezwykle ambitnego programu tygodni narodowych musiał wcześniej czy później napotkać na trudności. Frekwencja podczas niemal dwutygodniowej imprezy jest pierwszym sygnałem ostrzegawczym.
2015-06-10 13:25
Kiepskie wydarzenie, którego nikt nie chciał oglądać, a nie pogoda. Skoro ludzie nie przychodzą to znaczy, że im się nie podoba i nie chcą tego oglądać. Po co szukać sobie wymówek? Ładna pogoda jakoś nie przeszkadza nikomu brać udziału w naprawdę ciekawych i fajnych wydarzeniach, a na gnioty nikt nie chce chodzić. Zresztą czemu się dziwić, kto by chciał oglądać ludzi z kawałkiem dykty na szyi obszytym tanią tkaniną? Albo faceta w rurkach, który gra na cymbałkach?
Nie wystarczy ubrać badziewia w ładny papierek "kultury wyższej" żeby zainteresować ludzi. Ale jak się żyje z dotacji unijnych to trudno oczekiwać czegoś na poziomie.
2015-06-10 14:29
widziałeś?było bardzo ciekawie. Co prawda, na tego typu wydarzenie raczej nie chodzi jakaś ogromna liczba widzów, ale rzeczywiście, mozna było pomyśleć zwyczajnie o lepszej promocji. Co do stereotypów- radziłabym się wstrzymać ze zbyt pochopną oceną i sprawdzić npp jaka frekwencja była 3 tyg temu na "Cygańskiej potupajce" w Protokulturze :) Klub był wypełniony po brzegi a ludzie tańczyli do samego końca.
Moja uwaga dot. stereotypów nawiązuje do treści artykułu, nie Twojej wypowiedzi, oczywiście
2015-06-10 18:03
nie wiem czy spodnie są właściwym kryterium do oceny muzyka.
a cymbałki jak wyglądają to musisz iśc zobaczyć w gamie na rajskiej, coś się dowiesz ciekawego może
powodzenia w dalszym odbiorze kultury ;)
2015-06-10 14:50
Strefa A: 75 zł, Strefa B: 45 zł
Tyle w temacie.
2015-06-10 15:57
strefa C: 15 zł
Tyle w temacie.
2015-06-10 18:59
a chociaż pozdrawiasz?
2015-06-10 22:44
2015-06-13 16:15
tyle że nawet strefa A nie daje w każdym miejscu komfortu oglądania
strefa c powinna być darmowa
2015-06-10 15:17
2015-06-10 15:56
Byłam na Zoli TOTH Project i widziałam jak ludzie wychodzili z koncertu. Osobiście również miałam ochotę wyjść ale ze względu na szacunek do artystów pozostałam jednak czas tam spędzony uważam za niezbyt udany.
2015-06-10 16:29
Jak dla mnie Tydzień Rumuński w GTS był bardzo miłym zaskoczeniem. Uczestniczyłam w większości spektakli, gdyż byłam bardzo ciekawa, co Teatr Rumuński ma do zaoferowania. Sztuki prezentowane były na bardzo wysokim poziomie. Nie jestem wielkim znawcą sztuki czy teatru, moja przygoda z nim zaczęła się stosunkowo niedawno, po wcześniejszym sporadycznym kontakcie i długiej przerwie. Edyp był pierwszą sztuką w reżyserii Silviu Purcarete którą widziałam. Nie mogę więc porównać z innymi jego sztukami, jednak bardzo chętnie wybiorę się na kolejną, gdy tylko będę miała taką możliwość. Zic Zac uwiódł mnie kompletnie. Muzyką, treścią, tańcem oraz niesamowitą sprawnością tancerzy. Z Clear History dowiedziałam się więcej o części historii Mołdawii, niż wie większość jej mieszkańców. Każdy spektakl przygotowany był perfekcyjnie. I wiem doskonale, że jeśli tylko będę miała taką możliwość, wezmę udział w kolejnym cyklu (tak jak uczestniczyłam w Tygodniu Flamandzkim - który również bardzo mi się podobał - chociażby Front, który zrobił na mnie ogromne wrażenie).
Nie mam zamiaru przekonywać do czegokolwiek przeciwników teatru. Zwłaszcza tych, którzy nie będąc tam ani razu mają najwięcej do powiedzenia. Zwracam się do tych, którzy chcą zobaczyć coś więcej, poznać coś więcej, zdobyć nowe doświadczenie - GTS prezentuje zupełnie inne spektakle niż Teatr Wybrzeże czy Teatr Muzyczny. Warto jest więc czasem sprawdzić, co ma do zaoferowania. W kwestii cen biletów - Zdaję sobie sprawę, że cena większości biletów do teatru jest wysoka. I nie mówię tu tylko o GTS ale o wszystkich teatrach (tak dla mnie cena powyżej 10 zł to całkiem sporo) i jest wyższa niż bilety do kina. Ale kino i teatr to dwie zupełnie różne kwestie (nie jestem przeciwnikiem kina - wręcz przeciwnie - i tak, tam też uważam, że ceny są zbyt wysokie w porównaniu do zarobków), jednak w GTS, poza programem, podoba mi się to, że zawsze mogę kupić bilet w galerii bocznej (która może nie posiada wygodnych foteli, ale za to jest o wiele tańsza - byłam, siedziałam, wysiedziałam, nie miałam z tym problemów, tak, uważam że warto, gdy budżet nie jest zbyt wysoki, a bardzo chce się coś zobaczyć) lub w przypadku niektórych spektakli - kupowane przed spektaklem bilety na wolne miejsca - czasem udaje się usiąść w fotelu.
Tydzień Rumuński z mojej perspektywy uważam za udany. Niesamowity. I tak, uważam, że taki cykl, prezentujący teatry z różnych krajów to świetny pomysł. Bo gdzie inaczej bym mogła je zobaczyć?
2015-06-10 22:47
2015-06-12 08:29
Gdzie? W d... znaczy w rzyci. A Ty się bierz do roboty w tym swoim teatrze zamiast pisać gadzinowe komentarze.
2015-06-10 16:43
A może to jednak miejsce które nie słynie z najlepszego nagłośnienia i miejsca poza sektorem A, nie warte są żadnych pieniędzy? Przynajmniej mnie to odrzuciło.
2015-06-10 22:49
Nie dało się tego słuchać na dole, a co dopiero na galeriach.
2015-06-10 23:26
Rumunia, raczej, nie kojarzy się Polakom z niczym optymistycznym. Większość, raczej, traktuje go jako kraj Cyganów, nie Rumunów. Wydaje mi się, że akcja promocyjna eventu powinna zaciekawić bardziej tematem. Skupić się na humorze i optymizmie Rumunów. Pięknej naturze. Wziąć nas widzów przebojem, a niestety filmy w Kinie Żak były ponure. Może rumuńska kinematografia nie miała więcej do zaoferowania.
Organizatorzy mieli ciężkie zadanie.
Nie brałam udziału we wszystkich wydarzeniach, ale spotkanie z Panem Ambasadorem Luftem jak i sztukę "Profesor relegii" oceniam bardzo pozytywnie
2015-06-11 09:52
Mi się Rumunia kojarzy, tak jak wielu oczywiście, z Cyganami (Romami), Causescu, Drakulą, Dacią, emigracją XXI wieku większą niż polską, językiem z grupy romańskiej, ale przede wszystkim z Karpatami i wszystkimi niesamowitościami, które można tam zobaczyć. Niestety znam tylko z opowieści.
2015-06-11 01:57
A czy ktoś zapytał dlaczego Rumunia? Chyba coś w tym jest, że na turystyczne oferty typu "Witajcie w raju" leci tylko konsumariat, który przez odbycie dorocznego wakacyjnego rytuału może podbudowywać swój status społeczny dyskutując o ilości gwiazdek hotelu jaki zobaczył w jakimś modnym zachodnim kurorcie (bo by zobaczyć coś więcej nie było już czasu i ochoty - ale to nie ma akurat znaczenia). Tymczasem bardziej ciekawe świata jednostki wolą raczej wyruszyć "na dziko" w poszukiwaniu innej kultury, w poszukiwaniu znikających miejsc Europy. I dlatego jeśli chodzi o wojaże krótszego zasięgu raczej ruszą na wschód albo południowy wschód. I tu często na drodze albo u celu znajdzie się właśnie Rumunia. Kraj, w którym tylko dźwięcznie brzmiąca mutacja łaciny przypomina o jej historycznych związkach z dawną wielką romańską "Europą" (wszak była tam kiedyś rzymska kompania karna). Dlatego pomysł by w tym dość ciepłym przedwakacyjnym okresie zamiast jechać do Rumunii zaprosić ją do siebie na pewno wart był uwagi.
Tydzień z Rumunią oceniam głównie przez pryzmat tego co pokazano na scenie szekspirowskiego. W końcu to impreza teatralna, choć sporo działo się na marginesie. Więc co do teatru myślę, że to był jak do tej pory najlepszy z cyklu tygodni zagranicznych. Ciekawie dobrano spektakle do pokazów stawiając na różnorodność gatunków i oryginalność tak by przy tym pokazać choć trochę klimatu Rumunii. I tak po kolei: była klasyka (choć w oryginalnym, nowoczesnym przebraniu jednak na wskroś klasyczna sztuka) potem dokument dalej teatr tańca (z muzyką) a na koniec spektakl z pozoru obyczajowy jednak w istocie mocno filozoficzny, dotykający głębszych spraw świadomościowych i społecznych. Określiłbym ten program "ambitnym" - szczególnie w zestawieniu z tym co widuje się np. w lokalnym Teatrze Wybrzeże czy nieco dalej w Miejskim w Gdyni. Zrozumiałe jest jednak, że w tych lokalnych przybytkach najważniejszym celem jest te 95% frekwencji (a jak wiadomo cel uświęca środki - a te artystyczne ponadto spłyca). Cieszy więc, że jest jednak w trójmieście jakaś instytucja, która sili się na coś ambitniejszego. Zupełnie mi nie przeszkadzało, że widownie nie były przepełnione. Raczej ten spokój, ta dodatkowa przestrzeń to tylko powód do zadowolenia. Buraki nie przychodzą i może lepiej dla nich i dla teatru. To że można obejrzeć parę importowanych rzeczy na spokojnie bez tłoku - to cieszy, więcej miejsca powietrza ma się dla siebie. Ja bym tu sobie na łeb, na siłę buraków nie sprowadzał tak jak to robią w innych teatrach. Pytanie zasadnicze po co? Więc jeśli odwołano może jakiś kolejny tydzień (miał być bułgarski) z powodu zbyt niskich frekwencji (niby jaką miarą mierzonych?) to chyba to nie jest zbyt mądre. Jak ktoś lubi tak się w orgiastyczną masę wciskać to i tak dosyć jest kiczowatej masówki w trójmieście (zbudowany za miliony stadion, uliczne szczudłopokazy, jarmarczne jarmarki i inne quasi-polityczne placówki sponsorowane przez władze). Dlatego mam nadzieję, że Szekspirowski nie zawróci z obranego kierunku.
Wracając do tego co na scenie. Jeśli chodzi o klasykę pokaz historii Edypa (akurat jakoś fatalnie kojarzonego z uwagi na freudowską pseudo-psychologię) bardzo ciekawie zainscenizowany. Morał z tej edypowej opowieści jest wszak taki, że ślepota szkodzi. I to szkodzi bardzo. Co do dokumentu z Mołdawii - haha marszałek Antonescu "dowódca" - co za dyplomacja tak się wyrażać o zbrodniarzach. Dokument w teatrze szczególnie tak "czysty" ma swoje mocne ograniczenia. Jednak to gatunek teatru bardzo cenny - nie ma w końcu nic lepszego niż by choć od czasu do czasu spojrzeć prawdzie w oczy. Tylko spoglądając na człowieka przez prymat historii i geografii można zobaczyć jakie to potworne stworzenie z całą porcją atawizmów w tym mordowania innych ludzi w celach ofiarniczych. Tym niemniej pokazany w dokumencie rumuńsko-mołdawski holocaust żydów miał zapewne podłoże rabunkowe. Gdy tak wyliczano ten żydowski inwentarz magazynów - dało się wyczuć w tym pewną nutkę pochwalną dla promowanego systemu nazwijmy to rynkowemu (by nie powiedzieć burżuazyjnego). Kolejny spektakl - taneczny stworzony przez 29 letnią choreografkę Andrea'e Gavriliu. Rzecz nadzwyczaj pomysłowa i oryginalna, prawdziwy unikat, na poły rozrywkowy, a jednak drążący głębiej przestrzeń pomiędzy kobietą a mężczyzną. Wspomnijmy chociaż fragment tego przekładu wzajemnych relacji na taniec - oto "ona" pojawia się nagle na stole niczym potrawa na półmisku jednak zwrócona do "niego" "z kopyta" w sposób jaki do swoich przeciwników zwracają się zawodniczki taekwondo. Ostatnim ze spektakli był "Nauczyciel religii" i byłem bardzo ciekawy co się pod tym tytułem kryje. Nie było jednak żadnego sakrobiznesu. Ani żaden to dokument, pozornie obyczaje. Faktycznie Rumunia dawniej przeorana przez faszyzm i komunizm jest dziś jednym z najbardziej religijnych krajów w Europie. Najwyraźniej coś musiało zapełnił pustkę anomii społecznej. Więc może temat w sumie bardzo Rumuński. To co pokazano było jednak feministyczną historią o zemście. Zemście małej dziewczynki na "strażniku patriarchatu". Jak w tym śnie, który opowiada w jednej ze scen chłopak z klasy. Nauczyciel religii mały i w ławce a ona duża i w miejscu nauczyciela. Oczywiście kobiety nawet te dopiero podrastające potrafią się posługiwać swoją "tajną bronią" - seksualnością. Co bywa skuteczne nawet gdy wszystko odbywa się w świecie wyimaginowanym. Na koniec dziewczynka powtarza (niczym społeczne echo) do nauczyciela jego własne słowa słowa, którymi poczuła się dotknięta: "Twoja prawda nie jest prawdą innych". Całość ma więc wielopłaszczyznowy sens w kontekście filozoficznych pytań o prawdę obiektywną, o jej społeczny wymiar czy pytań o świadomość jednostki. Jak widać nie wiele w tym wierzeń, religii - nic z sakrobiznesu. Realizacja teatralna choć bardzo oszczędna w rozmachu (aktorze grają na zmianę coraz to inne postacie) tworzy ciekawą estetykę.
Na koniec więc pozostaje tylko rzucić nostalgicznie. Szkoda, że już tego nie będzie można zobaczyć w trójmieście. Pozostaje pochwalić, zachęcić organizatorów i czekać na kolejne tygodnie zagraniczne oby z równie wyrafinowanym i ambitnym programem teatralnym jak ten jaki pokazano w tygodniu rumuńskim.
2015-06-12 08:31
... w pisaniu niezależnych postów ale dyrektor Limon prosi o dwie kawy dla gości i herbatę dla siebie, gdybyś mógł podejść bo już od 20 minut nie ma Cie na Twoim stanowisku w sekretariacie.
2015-06-11 07:02
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
Filmy
Stefan Chwin, powieściopisarz, eseista, profesor, wykładowca uniwersytecki urodzony w Gdańsku, nie jest autorem powieści:
