• Kino
  • Mapa
  • Ogłoszenia
  • Forum
  • Komunikacja
  • Raport

O pokoleniu fast food i erze Tindera rozmawiamy z Jakubem Przytarskim

Magdalena Raczek
11 lutego 2020 (artykuł sprzed 4 lat) 
"Tinder to najpopularniejsza na świecie aplikacja randkowa, która jeszcze kilka lat temu była tematem tabu ze względu na swoją specyfikę, a aktualnie jest czymś całkowicie normalnym i nikogo już nie zaskakuje." "Tinder to najpopularniejsza na świecie aplikacja randkowa, która jeszcze kilka lat temu była tematem tabu ze względu na swoją specyfikę, a aktualnie jest czymś całkowicie normalnym i nikogo już nie zaskakuje."

- Jeszcze nigdy w historii ludzkości uczucia do drugiego człowieka nie były tak mdłe i powierzchowne jak obecnie. Większość dzisiejszych relacji zaczynamy jako nieznajomi i kończymy je jako nieznajomi - mówi Jakub Przytarski, który niedawno wydał swoją debiutancką powieść pt. "Era Tindera".



Walentynki w "realu" w Trójmieście - imprezy i inspiracje



Magdalena Raczek: Zacznę nieco przewrotnie - co to jest Tinder i dlaczego stał się tematem twojej książki pt. "Era Tindera", wydanej niedawno przez gdyńskie wydawnictwo Novae Res?

Czy korzystałe(a)ś kiedykolwiek z Tindera?

Jakub Przytarski: Tinder to najpopularniejsza na świecie aplikacja randkowa, która jeszcze kilka lat temu była tematem tabu ze względu na swoją specyfikę, a aktualnie jest czymś całkowicie normalnym i nikogo już nie zaskakuje. Chciałem przedstawić ten świat, a konkretnie obraz i kondycję dzisiejszych relacji damsko-męskich, które niesamowicie ewoluowały na przestrzeni nie dziesiątek, ale kilkunastu, a nawet kilku ostatnich lat. Zmiana, którą widzimy, jednocześnie fascynuje i przeraża, stąd pomysł na książkę. Przedstawiam w niej mój subiektywny obraz dzisiejszego pokolenia 20-, 30-latków, którzy coraz częściej poznają się przez internet.

Co konkretnie się według ciebie zmieniło? O jakiej zmianie mówisz w swojej książce?

Żyjemy w czasach, gdzie około 30-40 proc. relacji damsko-męskich zaczyna się właśnie dzięki aplikacjom randkowym. Całkiem sporo, prawda? Odsetek ten rośnie liniowo z roku na rok. Zatem mamy do czynienia z niezwykle ciekawym zjawiskiem socjologicznym i psychologicznym, które jest niewyczerpalnym źródłem inspiracji.

Dzień Singla 2022. Kiedy wypada i jak obchodzić?



Na okładce wydawca zamieścił notkę, że książka jest rozliczeniem z pokoleniem "instant". Co to za pokolenie?

Generalizując, w pewnym sensie jesteśmy pokoleniem "fast food" [autor jest rocznikiem 1989 - dop. red.], które chce wszystko na już, w tym momencie, jak najszybciej... ale za to nijakie. Szybki seks, szybka miłość, szybka przyjaźń, szybko zapomnieć. Jesteśmy pokoleniem zepsutym, owładniętym często hedonistycznymi zapędami. Zapędami, które w zarodku zabijają cnoty tak ważne dla naszych dziadków, a dla nas nic nieznaczące. Narcystycznym i egoistycznym pokoleniem, masturbującym się do własnego odbicia w lustrze, ograniczającym się tylko do siebie, przez co niedostrzegającym innych ludzi. Pokoleniem Ikea, które patrzy w swój własny katalog nazwany życiem, gdzie wszystko, co widzi, musi być idealne, bo inaczej znajdzie się na marginesie otoczenia. Dlatego dążymy do swojej idealnej, katalogowej wersji, która ładnie wygląda tylko na zdjęciu wrzuconym na Instagram, ale jakość wykonania tej wersji pozostawia wiele do życzenia.

Brzmi przerażająco, ale co to dokładnie znaczy, jak to wygląda w życiu codziennym?

To znaczy, mówiąc metaforycznie, że nie chce nam się poświęcić energii na przeglądanie poszczególnych stron katalogu, wczytując się w treść i wnętrze, szukając odpowiedzi w kolejnych rozdziałach, ciesząc się z procesu poznawania kolejnych akapitów, kolejnych wersów. Nie chce nam się marnować na to czasu, skoro od ręki dostępny jest kolejny katalog. Wychodzimy z założenia, że jak nie ten, to będzie następny. Zatem bierzemy te katalogi do ręki, wertujemy pobieżnie wszystkie strony za jednym razem tylko po to, żeby zobaczyć zakończenie, którym, jak się już domyślasz, jest seks lub krótka, pusta i nic nieznacząca relacja. W takich czasach właśnie żyjemy. Jeszcze nigdy w historii ludzkości uczucia do drugiego człowieka nie były tak mdłe i powierzchowne jak obecnie. Większość dzisiejszych relacji zaczynamy jako nieznajomi i kończymy je jako nieznajomi. Smutne czasy nadchodzą. Nadchodzi era Tindera.

Jakub Przytarski zadebiutował książką "Era Tindera", która opisuje pokolenie współczesnych 20-, 30-latków. Jakub Przytarski zadebiutował książką "Era Tindera", która opisuje pokolenie współczesnych 20-, 30-latków.
Wizja ta jest dość mroczna, zwłaszcza to, o czym mówisz, że relacje twojego pokolenia ograniczają się do przelotnych znajomości. Stąd, jak rozumiem, zrodził się pomysł, by napisać powieść erotyczną czy też erotyk, bo tak została zaklasyfikowana twoja książka. Pisałeś na fali sukcesów "Pięćdziesięciu twarzy Greya" i książek Blanki Lipińskiej czy w ogóle nie szukałeś inspiracji w literaturze tego gatunku?

Przyznam szczerze, że nigdy nie czytałem tego typu literatury, tak że nie mam zdania na ten temat. Do tego chcę wyraźnie zaznaczyć, że nie uważam mojej książki za erotyk. Ten zabieg zastosowało wydawnictwo, które zapewne uznało moje dzieło za literaturę obyczajową o zabarwieniu erotycznym. Pewnie dlatego, że poruszam też często temat seksu i naszych pragnień, ponieważ taka tematyka jest również ściśle powiązana z tym, co m.in. można znaleźć na Tinderze. W mojej książce rzeczywiście pojawiają się trzy sceny erotyczne, ale nie służą do wywołania w czytelniku podniecenia, jak to ma miejsce w erotykach, tylko odgrywają inną rolę, głębszą, ale nie powiem jaką. Czytelnik musi wpaść na to sam.

Recenzje książek z Trójmiasta


Zostawmy więc te kwestie czytelnikom. "Era Tindera" to twój debiut - czy trudno dziś napisać i wydać książkę?

Pisanie to tak naprawdę bardzo ciężka praca nad samym sobą i swoimi słabościami. Znalezienie motywacji i energii do pisania czegoś, co na zawsze może (a jest na to bardzo duża szansa) wylądować w szufladzie, jest niezwykle ciężkie. W Polsce jest sporo wydawnictw, a każde z nich dostaje na e-maila podobno kilkadziesiąt/kilkaset debiutanckich propozycji dziennie. W skali roku mówimy tutaj o dziesiątkach tysięcy "niespełnionych marzeń", które wiszą gdzieś w eterze. Ta myśl nie pomaga w pisaniu, ponieważ debiutanci nie mają pewności, czy ich dzieło kiedykolwiek ujrzy światło dziennie. Sam proces pisania jest przyjemny, jeśli traktuje się to jako hobby, ale byłbym hipokrytą, gdybym powiedział, że czasami niesamowicie męczyło mnie to psychicznie. Trzeba naprawdę dużo samozaparcia, żeby napisać kilkaset stron książki. W każdym razie jak najbardziej zachęcam debiutantów do próbowania swoich sił. Jedyną złą decyzją w tym kontekście jest ta niepodjęta.

Przybliżmy czytelnikom twoją osobę: jesteś absolwentem studiów ścisłych i pracujesz jako analityk. Skąd nagle zwrot ścisłowca w kierunki humanistyczne i w stronę literatury?

To pasja, którą odkryłem dopiero dwa lata temu. Być może będzie to słaba autoreklama, ale nigdy w życiu wcześniej nie pisałem nic hobbystycznie. W sumie nawet nie pamiętam, jakie miałem oceny z wypracowań, gdy chodziłem do liceum. Kończyłem studia matematyczne na Politechnice Gdańskiej i ekonomiczne na WSB, a na co dzień jestem właśnie analitykiem. Pewnego dnia usiadłem i po prostu zacząłem pisać, a po czasie okazało się, że - o dziwo - ktoś to docenił i zechciał wydać. Do dziś nie oswoiłem się z myślą, że jestem chyba również umysłem humanistycznym. Trochę to dla mnie dziwne, ale to przyjemne uczucie.

"Era Tindera" - debiut Jakuba Przytarskiego. "Era Tindera" - debiut Jakuba Przytarskiego.
Powieść pisana jest w trybie pierwszoosobowym, ale z perspektywy kilku osób - czy nie było trudno początkującemu pisarzowi wczuwać się w każdego bohatera osobno? Czemu ma służyć ten zabieg?

Nie było to łatwe, zwłaszcza z kobiecymi postaciami, ale od początku przyjąłem taką koncepcję, wiedząc, że mogę nie podołać. Czy udało mi się wybronić? Nie mnie oceniać - pozostawię to czytelnikom. Największym wyzwaniem było "wczucie" się w postacie tak, żeby wykreować spójny i wyrazisty charakter. Każda z postaci wnosi co innego w treść książki, niesie inny przekaz i inny końcowy morał. Uważam, że gdybym stworzył jedną lub dwie postaci, to niemożliwe byłoby przedstawienie kondycji dzisiejszych relacji damsko-męskich w tak szczegółowy sposób, jak zrobiłem to w "Erze Tindera". Z kolei tryb pierwszoosobowy według mnie pozwala tworzyć bardziej wiarygodne charaktery, zwłaszcza że w książce kładę ogromny nacisk na ukazanie emocji i przedstawienie wewnętrznych przemyśleń każdej postaci. W taki sposób czytelnik może identyfikować się z którymś z bohaterów, przeżywając te emocje razem z nim.

Nie jesteś ani psychologiem, ani socjologiem, a jednak zainteresowały cię pewne zjawiska, które mogłyby być opisane przez kogoś z tych dziedzin - co było w tym takiego zajmującego, że w efekcie powstała książka?

Książka jest fikcją literacką, zatem przedstawione w niej wydarzenia nie miały miejsca. Natomiast skłamałbym, gdybym powiedział, że moje prawdziwe "tinderowe" doświadczenia nie miały wpływu na powstanie tego dzieła. Zresztą na ogólną koncepcję powieści złożyła się np. cała masa historii usłyszanych od znajomych o Tinderze czy przeczytanych w internecie. Inspiracją były też własne obserwacje otaczającej nas rzeczywistości. Wydaje mi się, że jako umysł analityczny jestem dobrym obserwatorem i szybko wyciągam wnioski, które gdzieś tam koduję sobie w głowie. W pewnym momencie zgromadziłem już tyle "materiału" w głowie, że postanowiłem przelać to na papier.

Mieszkasz teraz w Gdańsku, ale pochodzisz z Czerska - małego miasteczka na pograniczu Kociewia i Kaszub. Czujesz się dziś gdańszczaninem czy pozostajesz wierny swoim lokalnym stronom i regionowi, z którego pochodzisz?

Mieszkam w Gdańsku już od 11 lat. Tu się zadomowiłem na stałe, tu mam pracę, znajomych, własne życie. Nie wyobrażam sobie na chwilę obecną, żebym wrócił do Czerska. Po prostu za bardzo pokochałem Gdańsk. Nie zmienia to jednak faktu, że na zawsze w moim sercu będę też wierny właśnie moim rodzinnym stronom.

Planujesz dalej pisać?

W momencie gdy zaczęły spływać do mnie pierwsze oceny i recenzje, zdałem sobie sprawę, że ludziom podoba się to, co tworzę. Oczywiście mam świadomość, że nie każdemu moja książka przypadnie do gustu, co jest zresztą zrozumiałe. W każdym razie ilość pozytywnego odzewu dała mi potężnego kopa do tego, żeby tworzyć dalej. Jeszcze więcej energii dało mi to, że moja debiutancka książka w styczniu tego roku dostała się do top 100 najpopularniejszych książek w Polsce na najbardziej cenionym i szanowanym portalu lubimyczytać.pl. W głowie mam pomysł na drugą część "Ery Tindera" i zresztą zacząłem już ją pisać. A co będzie dalej? Czas pokaże. Bardzo dziękuję za rozmowę i serdecznie pozdrawiam wszystkich czytelników portalu.

Jakub Przytarski - urodzony w 1989 roku, pochodzi z Czerska, mieszka w Gdańsku. Na co dzień pracuje jako analityk. Absolwent studiów matematycznych na Politechnice Gdańskiej i ekonomicznych na Wyższej Szkole Bankowej. Umysł ścisły, który dopiero niedawno zdał sobie sprawę, że pasjonuje go pisanie.

Miejsca

Opinie (164) 10 zablokowanych

  • A ja dzisiaj mam spotkanie z tindera, zaczynamy od kawy

    dziewczyna wydaje się sympatyczna, piękny nie jestem bogaty też nie, życzcie mi powodzenia ;)

    • 5 2

  • (4)

    takie mamy durne pokolenie ;(

    • 76 20

    • Jasne, bo kiedyś pokolenia były inne. (1)

      Niezliczona ilość wojen od zarania dziejów pokazuje, że poprzednie pokolenia wcale nie były lepsze.

      • 11 8

      • a wręcz poprzednie pokolenia

        były gorsze, człowiek ewoluuje i niestety stare pokolenia były po prostu niedopracowane tak jak te obecnie. trzeba się z ttym pogodzić moi mili.

        • 0 0

    • taa za prl było mądre. a panie pod zaborami to już nie ma co, debeściaki

      • 14 7

    • A ja wole kapuśniaczek.

      • 2 3

  • Coś, w tym jest. (1)

    Znam ludzi z tego rocznika. Niby żyją w związkach małżeńskich, ale ciągle gdzieś i za czymś gonią. Ciągle oceniają i krytykują innych. Ciężko im dogodzić, brakuje im cierpliwości, są ciągle wkurzeni. Nie mają ochoty na rozmowę. Masakra.

    • 20 0

    • lola

      Zajmnują się wszystkim tylko nie tym co potrzeba. Frustraci.

      • 1 0

  • (1)

    Nie czaje tego jechania po tinderze, że nie można tam znaleźć nikogo sensownego, albo do stałej relacji. Ludzie, głównym celem tindera były spontaniczne spotkania, szybki seks i do widzenia, nie znamy się. To ludziom się w d*pach poprzewracało i zaczęli szukać prawdziwej miłości za pomocą aplikacji, która miała całkiem inne założenia. Czasem się zdarza, że ludzie się zgrają i coś z tego wyjdzie, jednak nie po to powstała ta apka, wiec nie płaczcie, że pełno tępych blachar, albo napalonych sebków.

    • 5 4

    • 100%

      Tinder byl do jednonocek, taka byla idea. Zeby oddzielic to. Zeby sobie niepotezebnie czasu nie zabierac. Ale oczywiscie w Polsce kobiety w sekunde przerobily to na apke matrymonialną i szukają męża palcem.

      Polowa bab na tinderze ma kretynskie opisy typu "szukam przyjaciela do spacerow, byc moze cos wiecej". Kolega z sincity londyn jak to zobaczyl to szczal z beki przez 2 tygodnie

      • 2 1

  • Yo.. (2)

    Czy korzystałe(a)ś kiedykolwiek z Tindera?
    16%tak, trwa to już dość długo
    22%tak, ale tylko przez chwilę
    6%nie, ale kiedyś się skuszę
    56%nie, nigdy
    zagłosuj
    łącznie głosów: 536

    10:09 17

    • 0 0

    • 62% nie uzywa

      A w tekscie "pokolenie tindera". Moze autor powinien zrobic tez ankiete przed wydaniem ksiazki? Sa tam jakies dane, czy to jedna wielka projekcja autora

      • 0 0

    • No i?

      • 1 0

  • Czas na znalezienie drugiej połowy (5)

    był w szkole. Jak ktoś nie zdążył to miał drugą szansę na studiach. No i ostatnia szansa dla najbardziej cierpliwych podyplomówka albo doktorat.

    • 8 7

    • Chyba nie bardzo... (4)

      Gdybym miał szukać w szkole tzn. technikum a później na polibudzie, to musiałbym chyba zostać gejem, bo byli tam sami faceci. Ale dzięki temu teraz mam satysfakcjonującą pracę, robię to co lubię, i nie martwię się czy starczy mi do końca miesiąca. A i druga połówka się znalazła, od 18 lat ta sama...

      • 9 0

      • (2)

        Coraz częściej tak jest, ludzie poznają się coraz później. Na studiach teraz się pracuje.

        • 2 0

        • Na studiach to studentki juz zajete przez starszych panow ktorzy oplacaja ich wynajete miedzkania. (1)

          • 4 2

          • Wypraszam sobie starszego

            • 1 0

      • na polibudzie byłeś i nie balowałeś w kwadracie albo nie byleś na wyjazdówce do iksa? to co klepałeś w deesie całe studia pod kołdrą?

        • 1 1

  • bardzo dziwne (4)

    moje relacje z bliskimi sa bardzo zażyle i nie nazwalbym ich mdlymi. mam 36 lat. uderza generalizacja autora: zyjemy w erze tindera, w erze slabych relacji. ze niby wszyscy? to jakis fakt, czy raczej opinia?

    ja zyje w swiecie dobrych relacji. Panie autor, byc moze aby przeniesc sie z jednego do drugiego wystarczy odlozyc telefon na 2 dni?

    bardzo często można sie spotkac z podejsciem, ze splycanie tych relacji to jakis dopust boży, nieuchronny los. a przeciez wystarczy wylogowac się z fejsa.

    • 22 4

    • bardzo dziwna twoja wypowiedz (1)

      Autor napisal ksiązke o słabych relacjach, jak chcesz ksiązke o zażyłych relacjach to weź przeczytaj taką.

      • 1 1

      • Bardzo dziwny komentarz

        Ktos napisal ze mu sie nie podoba. Jak chcesz cos innego to przeczytaj inny komentarz proste

        • 0 0

    • (1)

      Oj, wiadomo, że to uogólnienie. Nie bierz do siebie wszystkiego:) Pozdrawiam:)))

      • 9 1

      • uogolnienie rocznik 1989

        niby dorośle, a jednak jak w gimnazjum. tato wszyscy takie noszo!

        • 2 0

  • (3)

    Ee tam tinder. Sympatia albo eDarling to już coś sensownego. Czasami trzeba wykupić jakieś płatne pakiety ale nie są to jakieś kosmiczne kwoty a przynajmniej dzięki temu odsieje się zawsze jakiś % tych którym nie chce się wydawać kasy na takie rzeczy i wolą iść na łatwiznę.

    • 6 2

    • na sympatii same puszyste samotne matki 40+ . (1)

      cofnij sie jeszcze bardziej w czasie i szukaj na czacie albo ircu i wymieniaj sie zdjeciami na email.
      w tinderze przynajmniej widzisz od razu i jak sie nie podoba to wiecej nie trafiasz na ta sama osobe.

      • 2 4

      • Haha widać, żeś zabłądził w drodze między wieczorynką a garnuszkiem mamusi. Powiem tak: albo się szuka kogoś wartościowego albo kogoś kto świeci cyckami w wersji instant. Jak się biust nie spodoba albo tyłek to następna co? Oj widać że jeszcze się musisz wiele nauczyć. A z tymi puszystymi matkami to mnie rozbawiłeś.

        • 2 1

    • Przecież sympatią to dno. Bez spasowania nie da się nikogo poznać. Pisz do 100 dziewczyn w ciemno i może jedna ci odpisze.

      • 2 1

  • O tempora, o mores!

    Tak marudził Cyceron i w tym względzie od z górą 2000 lat nie zmieniło się nic. Wychodzący z młodości narzekają na młodych, a starzy na wszystko. Zgodnie z tym nastawieniem cywilizacja upadła już dawno.

    • 4 0

  • W jednym sie zgadzamy

    Po przeczytaniu 2 pierwszych mdlych akapitow przelecialem do konca wywiadu zobaczyc jak sie skonczy...

    • 1 2

alert Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.

Wydarzenia

Pobożni i cnotliwi. Dawni gdańszczanie w zwierciadle sztuki (1 opinia)

(1 opinia)
20 zł
spotkanie, wystawa, warsztaty

Kultura ludowa Pomorza Gdańskiego

wystawa

Wystawa "Kajko, Kokosz i inni"

wystawa

Sprawdź się

Sprawdź się

Która z wymienionych książek nie została napisana przez Günter Grassa?

 

Najczęściej czytane