W zasadzie nic więcej nie jest potrzebne, tylko drugi człowiek oraz relacja, która się między nim a odbiorcą nawiąże albo i nie nawiąże. I to, co jest między nimi, czyli słowo - mówi Krzysztof Kuczkowski, poeta obchodzący 40-lecie pracy twórczej i redaktor naczelny dwumiesięcznika literackiego "Topos", który świętuje w tym roku swoje 25-lecie.
Zobacz wszystkie nadchodzące wydarzenia w Dworku Sierakowskich.
Pisanie wierszy traktuję jako - jakkolwiek to zabrzmi - rodzaj pracy duchowej. Jeśli nie czuję, że coś mnie porusza, karmi duchowo, to nie widzę powodu, żeby zapisywać własną nijakość, czy po prostu fantazjować.Trudno mi odpowiedzieć na to pytanie, bo naprawdę nie wiem, czy rzeczywiście powinna taka być, chociaż redaguję ogólnopolskie czasopismo drukujące wiersze. Jako poeta lubię zajmować miejsce w drugim lub trzecim szeregu. Wtedy nie muszę wchodzić w rozmaite alianse - zachowuję autonomię, a przynajmniej jej pozory, co pozwala mi mieć satysfakcję z tego kim jestem i co robię. Wynika to też z faktu, że pisanie wierszy traktuję jako - jakkolwiek to zabrzmi - rodzaj pracy duchowej. Jeśli nie czuję, że coś mnie porusza, karmi duchowo, to nie widzę powodu, żeby zapisywać własną nijakość, czy po prostu fantazjować.
Już przeszło 20 lat organizujemy festiwale w cyklu dwuletnim. Rzeczą jeszcze ważniejszą jest seria książek Biblioteka "Toposu", która już przekroczyła 160 pozycji.Rzeczywiście jest cały szereg instytucji życia kulturalnego, które powstały przy "Toposie". Najpierw - w 1997 roku - powstał Ogólnopolski Konkurs Poetycki im. Rainera Marii Rilkego. Ponieważ nie mieliśmy zbyt dużego budżetu, od początku organizowaliśmy go co dwa lata, aby utrzymać ciągłość. Od 2001 roku też co dwa lata organizujemy Festiwal Poezji w Sopocie i chociaż dopiero w przyszłym roku odbędzie się dziesiąta edycja festiwalu, to łącznie już przeszło 20 lat organizujemy festiwale w cyklu dwuletnim. Rzeczą jeszcze ważniejszą jest seria książek Biblioteka "Toposu", która już przekroczyła 160 pozycji. To głównie biblioteka krytyki i poezji. Do tego dochodzi seria kilkudziesięciu plakatów/arkuszy poetyckich dodawanych do czasopisma. Jednak najważniejsze co udało się stworzyć to wyraziste środowisko "Toposu".
Ciekawi mnie to, co mnie żywi i karmi w literaturze, bo to też jest zadanie literatury - jeśli jest we mnie pustka, to trzeba usiłować tę pustkę zapełnić albo chociażby nazwać ją. W poezji jest coś podobnego jak w religii. Zawsze chodziło mi o to, aby poprzez wiersze człowiek rozmawiał z drugim człowiekiem.Komuś może się to wydawać nudne, bo woli kreację, wizję artystyczną. Istotne może się wydawać tylko to, co zmienne i migotliwe. I faktycznie, dla mnie też ma to swój urok. Jednak po jakimś czasie, chce się poznawać głębiej, ważny staje się system wartości, sposób postrzegania świata itp. Ciekawi mnie to, co mnie żywi i karmi w literaturze, bo to też jest zadanie literatury - jeśli jest we mnie pustka, to trzeba usiłować tę pustkę zapełnić albo chociażby nazwać ją. W poezji jest coś podobnego jak w religii. Zawsze chodziło mi o to, aby poprzez wiersze człowiek rozmawiał z drugim człowiekiem, a nie tylko słowo ze słowem, stąd bliższa jest mi literatura egzystencjalna niż lingwistyczna.
2018-11-05 21:12
wieczory literackie?
2018-10-26 20:58
Czując sie malutki, na wieki chciałbym pozostać.
Taki kruchy i
skutki bełkotu powierzam tylko memu
kotu.
O memie co poezję zakrywasz beszczelnie...
2018-10-26 12:04
Jeśli na czyjąś pracę nie ma zapotrzebowania, to albo zmienia się zawód na bardziej potrzebny, albo (jak robi się to ze sztuką w państwach socjalistycznych, czyli m.in. w Polsce) generuje się sztuczne zapotrzebowanie poprzez finansowanie ze środków publicznych.
2018-10-26 10:23
a pod tą rozpaczą znowu jest radość"
cytat z Adama Zagajewskiego
2018-10-25 11:41
Ostatni Mohikanie... Nie sądzę, zbyt wielu dla korzyści służyło władzy, by móc tak się nazywać jako całość. Ostatni Mohikanie są gdzie indziej... a zresztą akurat Mohikanie nie są dobrym przykładem chyba dla nikogo.
Napisałem wiele wierszy, pewnie więcej aniżeli tysiąc, pisałem je w kilka minut dla gimnastyki umysłu, może kilka z nich wartych uwagi...
Dzięki widocznemu na zdjęciu Wojtkowi natknąłem się na m.in Marka Hłasko..."Palcie Ryż Każdego Dnia..." i na piosenkę....:" Jezus jak się cieszę... :p ". Stare czasy.
2018-10-25 06:41
skoro nie wydaje sie juz tomikow poezji, rzadko organizuje sie odczyty i nie slychac o tych co tworzyli kiedys (Marek Meganiusz, Wojciech Boros, Lech Loffo itd.) a Ci co kiedys sie nasmiewali dzisiaj oraja za marne grosze w szkolach albo wyjechali.
2018-10-24 21:15
Akurat Mohikanie to byli w rzeczywistości sprzedajne łajzy na usługach Brytyjczyków, którzy mordowały swoich pobratymców z innych plemion. Film "Ostatni Mohikanin" to stek kłamst na ten temat.
O Huronach pewnie też nikt nie słyszał.
2018-10-25 06:35
Henryka Krzywonos. Dziwnym trafem cicho sie o niej zrobilo?
2018-10-24 20:06
Gratulacje i wytrwalosci zycze. Smutny i bezbarwny bedzie swiat bez takich jak Ty. Przy okazji pozdrowienia dla Ewy.
2018-10-24 18:57
Ale jak to bywa z takimi, co to Boga wiele mają na języku, niewiele to mają w sercu. Pozbawiony serdeczności jest ten człowiek.
2018-10-24 19:13
Piszesz tak gorzko, bo go nie znasz. A to znaczy, że kieruje Tobą uprzedzenie i niechęć do osób wartościowych i dobrych. Krzysztof Kuczkowski jest osobą niezwykle ciepłą i serdeczną, ma serce pełne miłości do bliźnich i do Boga. Jest niezwykle oddany poezji i pisaniu, jest doskonałym redaktorem i publicystą. Piękne i mądre są jego wiersze, jest osobą pożądaną i zapraszaną na wydarzenia poetyckie / warsztaty, konkursy, odczyty / w wielu miejscach Polski.
Jest osobą spełnioną i szczęśliwą, ale ciągle zaangażowaną w przedsięwzięcia kulturalne i obywatelskie.
A Ty możesz tak o sobie powiedzieć, albo ktoś o Tobie ?
2018-10-24 18:59
Ostatni raz czytałem wiersz w szkole średniej.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
Filmy
W którym roku trafił do Gdańska obraz "Sąd Ostateczny" Hansa Memlinga?
