• Kino
  • Mapa
  • Ogłoszenia
  • Forum
  • Komunikacja
  • Raport

Klasyka bez uwspółcześnień. O "Dziadach" Teatru Miejskiego

Łukasz Rudziński
15 grudnia 2019 (artykuł sprzed 4 lat) 
"Dziady" Teatru Miejskiego przybliżają wszystkie części dramatu, skupiając się na relacjach między bohaterami. Na pierwszym planie Weronika Nawieśniak w roli Zosi. "Dziady" Teatru Miejskiego przybliżają wszystkie części dramatu, skupiając się na relacjach między bohaterami. Na pierwszym planie Weronika Nawieśniak w roli Zosi.

Na deskach Teatru Miejskiego w Gdyni regularnie gości klasyka polskiej i światowej literatury, która z różnym skutkiem bywa uwspółcześniana przez twórców. Nie tym razem. Premiera "Dziadów" Adama Mickiewicza, wpisana w obchody jubileuszu 60-lecia teatru, okazała się klasycznym, lekturowym odczytaniem tekstu, popartego solidnym aktorskim rzemiosłem.



W ostatnich latach przeniesiono na deski Miejskiego w Gdyni takie tytuły, jak "Lot nad kukułczym gniazdem" Keseya, "Balladyna" Słowackiego "Mistrz i Małgorzata" Bułhakowa, "Romeo i Julia" Szekspira czy "Tango" Mrożka. Niekiedy znajdowano dla nich nowy kontekst i realia (np. "Romeo i Julia" w realiach kibicowskich), kiedy indziej - jak w przypadku "Tanga - na pełnym morzu" - zadowolono się wiernym, pozbawionym aktualizacji przekazaniu wybitnej literatury i jej problematyki.

Repertuar Teatru Miejskiego


Do grona tych drugich zaliczyć można również "Dziady", które reżyser Krzysztof Babicki ujął bardzo szeroko, serwując widzom powtórkę ze wszystkich części dramatu, z niewielkimi skrótami. W adaptacji uwzględniono również fragmenty nieukończonej i niepublikowanej za życia autora części I.

Siłą spektaklu są aktorskie epizody, m.in. epizod sowy w wykonaniu Beaty Buczek-Żarneckiej (na zdjęciu). Siłą spektaklu są aktorskie epizody, m.in. epizod sowy w wykonaniu Beaty Buczek-Żarneckiej (na zdjęciu).
Akcję dramatu umieszczono w uniwersalnej przestrzeni pracowni malarskiej, inspirowanej fragmentem "Oleszkiewicz" z "Dziadów cz. III, Ustęp". Reżyser wspólnie ze scenografem Markiem Braunem wywiedli z niej postać malarza, którego zwać się powinno guślarzem, bo "dawno od farb i pędzla odwyknął: Bibliję tylko i kabałę bada". Właśnie dlatego guślarz trzyma w ręce pędzel - broń, którą opędza się przed marami podczas odprawianych przez niego dziadów. Podczas tyrad bohatera stara się przecież odmalować Polskę taką, jak być powinna i jaka mu się marzy.

Ten pomysł determinuje scenografię spektaklu, zaaranżowaną jako pracownia malarska ze sztalugami, z efektownie podświetloną ścianą z pleksi w tle, stanowiącą konstrukcję, w której oglądać będziemy wiele różnych postaci z ruchomymi drzwiami, przez które wchodzi i wychodzi część bohaterów. By zdynamizować akcję, na widowni Dużej Sceny poprowadzono podest umożliwiający aktorom szybkie dostanie się na scenę, co znajduje swoje uzasadnienie szczególnie w momencie pojawienia się Gustawa (cz. I) oraz w scenie więziennej (cz. III).

Z lekturową dokładnością zaprezentowany zostaje obrzęd dziadów (cz. II). Przywołane zostaje Widmo Złego Pana (Rafał Kowal), duchy dzieci Józia i Rózi oraz marę Zosi (Weronika Nawieśniak), po którym nadjedzie Gustaw.

Reżyser połączył postaci guślarza i księdza Piotra (w tej roli Grzegorz Wolf). Orężem guślarza jest sztaluga malarska i pędzel, którymi usiłuje "odmalować" Polskę. Reżyser połączył postaci guślarza i księdza Piotra (w tej roli Grzegorz Wolf). Orężem guślarza jest sztaluga malarska i pędzel, którymi usiłuje "odmalować" Polskę.
Grany przez Piotra Michalskiego bohater intryguje i ciekawi. W rozmowie z księdzem (cz. IV) najdobitniej brzmi słynny monolog: "Kobieto, puchy marny..." zbolałego, doświadczonego przez los, odrzuconego kochanka. Właśnie w wymiar relacji międzyludzkich - zarówno Gustawa z niedoszłą ukochaną, z księdzem, którego odwiedza po nocy, jak i z Bogiem podczas najsłynniejszego fragmentu "Dziadów", czyli Wielkiej Improwizacji - zdaje się interesować reżysera najbardziej. Pewnie dlatego również scena więzienna pełna jest związanego z Bożym Narodzeniem ciepła i optymizmu, pomimo działającego na wyobraźnię stanu jednego z więźniów - Tomasza (Krzysztof Berendt).

Do czego już Krzysztof Babicki przyzwyczaił widzów Miejskiego - akcję uzupełnia oszczędna, czasem przesadnie ilustracyjna, ale ciekawa w brzmieniu muzyka Marka Kuczyńskiego, O kostiumy utrzymane w stonowanych kolorach (wyłączywszy krzykliwe kreacje dam podczas balu u Nowosilcowa) zadbała Hanna Szymczak (prawdziwą perełką jest kontrastująca z pozostałymi bardzo "kusząca" kreacja ducha Zosi). Światłem umiejętnie operuje Marek Perkowski.

Postać Gustawa-Konrada w wykonaniu Piotra Michalskiego (na pierwszym planie) pełna jest bólu i cierpienia w wymiarze czysto ludzkim, bez metafizycznego pierwiastka, który często temu bohaterowi się przypisuje. Postać Gustawa-Konrada w wykonaniu Piotra Michalskiego (na pierwszym planie) pełna jest bólu i cierpienia w wymiarze czysto ludzkim, bez metafizycznego pierwiastka, który często temu bohaterowi się przypisuje.
Siłą tego spektaklu jest aktorstwo, budowane przede wszystkim z zapadających w pamięć epizodów. Wyróżnia się Beata Buczek-Żarnecka epizodem sowy. Dużo ożywienia wnoszą nowi aktorzy Miejskiego - bardzo dobra w roli Zosi i panny Weronika Nawieśniak oraz bardzo plastyczny w środkach wyrazu Krzysztof Berendt (wyrazisty w praktycznie wszystkich swoich epizodach).

Bardzo wiarygodnie rozpacz Rollisonowej odgrywa Monika Babicka, a senator Nowosilcow Szymona Sędrowskiego przechodzi metamorfozę od żałosnego klauna do zimnego, cynicznego władcy. Chociaż w scenie snu senatora aktor nie wypada zbyt przekonująco, po chwili dzielnie partneruje Babickiej w scenach spotkania z Rollisonową, subtelnie wydobywając grozę i okrucieństwo swojego bohatera.

Kluczowe dla powodzenia spektaklu są role guślarza-księdza Piotra i Gustawa-Konrada. Obaj doświadczeni aktorzy Miejskiego - odpowiednio Grzegorz WolfPiotr Michalski - wywiązują się z nich odpowiednio, chociaż dużo bardziej przemawia do mnie skupiona na półcieniach, stonowana gra Piotra Michalskiego niż momentami przekrzyczana i histeryczna kreacja guślarza-księdza Piotra (w wykonaniu Wolfa) na walczącego z demonami romantycznego Don Kichota.

Scenę zamyka przezroczysta ściana z pleksi, umiejętnie oświetlona przez Marka Perkowskiego pozwala na grę w drugim planie, za plecami bohaterów. Scenę zamyka przezroczysta ściana z pleksi, umiejętnie oświetlona przez Marka Perkowskiego pozwala na grę w drugim planie, za plecami bohaterów.
Spektakl Miejskiego sprawdzi się zarówno jako przedstawienie adresowane do szkół, jak i propozycja dla każdego, kto oczekuje klasyki bez natrętnych, zazwyczaj banalnych uwspółcześnień. Reżyser umiejętnie prowadzi akcję i aktorów w rejony, które go interesują - szczególnie te związane z relacjami między bohaterami.

Przeczytaj także: Spóźniony widz - utrapienie teatrów


To jednak praca nad detalem, w ogólnym zarysie otrzymujemy zgrabne przedstawienie, które nie odpowiada na pytanie "co będzie z Polską za lat 200" ani nie interpretuje tekstu Mickiewicza w sposób szczególnie odkrywczy. Skutecznie za to przybliża nam coraz rzadziej czytaną w oryginale, z rytmem i wierszem literaturę piękną, będącą przecież jedną z pereł polskiego romantyzmu.

Spektakl

7.0
7 ocen

Dziady

spektakl dramatyczny

Miejsca

Spektakle

Opinie (34) 1 zablokowana

Wszystkie opinie

  • Która to część dziadów? (4)

    • 6 7

    • Jest w artykule: (...)"Dziady", które reżyser Krzysztof Babicki ujął bardzo szeroko, serwując widzom powtórkę ze wszystkich części dramatu, z niewielkimi skrótami. W adaptacji uwzględniono również fragmenty nieukończonej i niepublikowanej za życia autora części I."

      • 5 1

    • Kto gra Jacka Soplice? (2)

      • 3 5

      • K. Robak

        • 6 0

      • to nie ta bajka;)

        • 4 1

  • Pójdę z córką , nie będzie musiała męczyć się z czytaniem tego koszmaru (5)

    • 10 41

    • Bingo.

      • 1 1

    • Absurd! (2)

      "Dziady" są super! Bardzo wartościowy utwór.
      Mam nadzieję, że córka nie czyta "Bravo".

      • 9 1

      • a co Ci za różnica co czyta cudze dziecko? (1)

        • 2 8

        • Taka, że jestem nauczycielką.

          Interesuję się uczniami, zależy mi na ich wiedzy, umiejętnościach i zdolnościach.

          • 7 0

    • Dla mnie najgorszym przedmiotem w szkole był j. polski , ale akurat "Dziady" czytało się świetnie. Niewiele jest książek, które zapamiętałam ze szkoły, ale tej nie da się zapomnieć.

      • 1 0

  • Z niewielkimi skrótami??

    O matko.. Znowu braki w podstawowej wiedzy. Może warto po prostu sięgnąć po tekst Dziadów PRZED pisaniem recenzji..

    A spektakl niestety mocno.przeciętny. Właściwie brak interpretacji tekstu przez reżysera skutkuje tym, że nie wiadomo, o czym to w ogóle jest. Chociaż siła tekstu jest i tak duża. Ale to zasługa przede wszystkim Mickiewicza. No szkoda trochę.

    • 21 16

  • Bez uwspółczesnień? (7)

    Czyli za Mickiewicza aktorki tez swiecily biustem? Super.Lubię taką klasykę.Przynajmniej licea nie będą się nudzić kto inny na to pójdzie?

    • 14 17

    • (6)

      ZA Mickiewicza? A czy "Dziady" zostały wystawione za życia Mickiewicza? Chciałeś zabłysnąć, a tylko się ośmieszyłeś!

      • 11 3

      • nie,nie za życia (5)

        miałem na myśli teatr II pol. XIX w

        • 3 7

        • (4)

          Mamy grać spektakle tylko w takiej estetyce, która obowiązywała w czasach, w których żył autor dramatu? Wybacz, ale to bardzo słaba argumentacja. Czy wiesz, że teatr to nie jest muzeum? Zazwyczaj wystawia się spektakle po to, aby przez sztukę powiedzieć coś o współczesnej rzeczywistości, a nie po to, aby z rozrzewnieniem spoglądać w przeszłość.

          • 6 9

          • Ależ grajcie sobie jak Wam w duszy gra, (3)

            tylko dlaczego obecnie tak trudno o sztukę w której czy jest to fabularnie uzasadnione czy nie należy pokazać piersi kobiece, żeby przyciągnąć widza? Co się przez tzw. goliznę opowiada o współczesności? To sprowadza teatr do poziomu reklamy blachodachówki która się sprzeda jak na bilbordzie będzie goła baba.

            • 13 4

            • Twój rok rozumowania jest zaskakujący. Widz najpierw przychodzi na spektakl, a potem ogląda te nagie piersi, ale tylko jeżeli są, więc chyba te piersi go nie przyciągają, tylko coś innego, nie sądzisz? Twój komentarz świadczy tylko o tym, że bardzo rzadko chodzisz do teatru. Żeby Twoja wypowiedź miała jakąś wiarygodność - daj znać, w czym ostatnio widziałeś nagie piersi, skoro podobno obecnie tak trudno o sztukę, która byłaby ich pozbawiona :).

              • 4 8

            • Uwielbiam to grono trójmiejskich krytyków dla których jedynym kryterium są piersi bądź ich brak w spektaklu. Macie jakiś klub?

              • 8 3

            • Jeszcze napisz, że w szekspirowskich dramatach mają grać tylko mężczyźni. Podobną wierność niech zachowują w przypadku sztuk antycznych! Trzeba iść za ciosem, a co!
              Ciekawe czy Twoja wiedza z konwencji teatralnych ogranicza się tylko do negowania nagich kobiecych piersi. Chętnie przeczytam, gdzie jest ostatnio tak często widzisz w teatrze! :)

              • 4 1

  • Polecam i z pewnością jeszcze raz zobaczę!

    Rewelacyjna muzyka, świetnie odebrany tekst, który prosty nie jest, ale zespół dźwiga to doskonale!

    • 15 7

  • Dziady

    Uwielbiam klasykę. Świetny dobór tekstu, a to trudna sprawa, bo na całe Dziady zeszłoby pewno 6 godzin. Kolejny dobry spektakl i olbrzymie przedsięwzięcie.
    Ciekawe czy jakieś marudy będą biadoliły, że duch Zosi nie występuje w stroju Baby Jagi?

    • 13 10

  • Razem z uczniami

    wystawialiśmy w listopadzie II cześć "Dziadów". Coś wspaniałego! Uczniowie klas IV-VIII, którym dedykowany był spektakl, byli pod wrażeniem występu kolegów z klas VII.
    To naprawdę przyjemność pracować z tak wspaniałą młodzieżą.

    • 8 4

  • Opinia wyróżniona

    Brawo! (1)

    Spektakl choć trudny, przez wiersz klasyczny, zagrany i wyreżyserowany ze smakiem. Sceny Zosi, więzienna, diabłów, balu u Senatora czy w końcu rozpaczy Rollisonowej odebrałem z uwagą i wzruszeniem. Wielkie brawa dla artystów, to piękny debiutu nowych aktorów w Miejskim. Dziękuję.

    • 14 8

    • Kreacja Senatora-mistrzostwo swiata

      • 1 0

  • Polecam, doskonale przedstawienia z wyróźniającym się Piotrem Michalskim. Brawo cały zespół i oczywiście reżyser.

    • 7 5

  • Dziękujemy całemu zespolowi

    Bardzo zgrabnie wystawione dzieło. Konsekwentnie i bez podpierania się udziwnianiem i wulgaryzmami pod bezmyślną gawiedź. Nareszcie można odebrać dzieło prawdziwie. Bardzo dziękujemy. TMG

    • 7 3

1

alert Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.

Wydarzenia

Pobożni i cnotliwi. Dawni gdańszczanie w zwierciadle sztuki (1 opinia)

(1 opinia)
20 zł
spotkanie, wystawa, warsztaty

Kultura ludowa Pomorza Gdańskiego

wystawa

Wystawa "Kajko, Kokosz i inni"

wystawa

Sprawdź się

Sprawdź się

Który z aktorów grających w Teatrze Wybrzeże jest mimem?

 

Najczęściej czytane