Teatr Błękitna Sukienka
Keeffe, nie jestem królem
"Istnieje tylko jeden prawdziwy luksus: luksus związków międzyludzkich.", Antoine de Saint Exupery
Po tytule już widać, że kobieta jest zdetronizowana, więc niektórzy odetchną z ulgą. Keeffe nie ma bowiem obok siebie króla, ale cierpiącego człowieka, którego musi się nauczyć, jeśli chce z nim być. Historia "otulona" zostanie muzyką na żywo Macieja Milewskiego i jego Kwintetu.
Inspiracją do stworzenia spektaklu były napisane przez Ritę Jankowską "Gry kobiet". Gier było dziesięć, a wszystkie powszechne i codzienne, dobrze znane z dzieciństwa choć uprawiane przez dorosłych. Zadaliśmy sobie jednak pytanie: o co i po co te gry? Czy możliwe są takie relacje, w których gier nie ma? Co zrobić, gdy nie chcemy, a inni grają z nami - i jesteśmy wobec tego bezbronni? I czy jesteśmy bezbronni?
Żyjemy w świecie w dużej mierze wykastrowanym z prawdy, odwagi i czułości - i powstającą dziurę kleimy grą, która jest pewnego rodzaju iluzją. Keeffe i Mężczyzna też grają. Keeffe gra tak zapamiętale, że rozszczepia się w kilka sfastrygowanych ze sobą osobowości, a jej Dusza tłucze to nieświeże mięso z wiarą, że da się to jakoś uratować, albo ozdobić jak już się nie da uratować.
Spektakl nie gloryfikuje ani kobiety ani mężczyzny. Nie wini ani jego, ani jej. Raczej jest wołaniem o my. Niezgodą na to, że związki międzyludzkie to luksus: rzadko dostępny, trudny do osiągnięcia, niemożliwy, jeśli wydaje się, że można nim dowolnie dysponować. I jak Antoine, co z nami będzie?!
Rzecz o kobiecie krojącej mięso, gdy ma kochać - zamyka naszą trylogię o miłości. Nie chcieliśmy, ani nie umieliśmy niczego rozwiązać. Zupełnie obrzydliwe byłoby też to, gdybyśmy chcieli innych pouczyć. Raczej staraliśmy się, by dobrze zagrać, wzruszyć, i żeby wizualnie było ciekawie. Umówmy się, że zrobiliśmy ten spektakl, żeby przyjrzeć się sobie...
Wy zaś jeśli macie ochotę - przyjrzycie się Keeffe. Jak komuś, kto spadł na przykład z ławki, na przystanku tramwajowym, leży ubrudzony, lecz płaszcz ma porządny, więc pytacie: Pani zasłabła...?
Scenariusz i reżyseria: Rita Jankowska
Keeffe 1: Beata Ruszkiewicz, Keeffe 2: Marianna Palider, Keeffe 3: Alicja Piotrowska, Dusza Keeffe: Dagny Lewandowska, Mężczyzna Keeffe: Arkadiusz Drewa
Muzyka: Maciej Milewski Quintet
Keeffe, nie jestem królem
"Istnieje tylko jeden prawdziwy luksus: luksus związków międzyludzkich.", Antoine de Saint Exupery
Po tytule już widać, że kobieta jest zdetronizowana, więc niektórzy odetchną z ulgą. Keeffe nie ma bowiem obok siebie króla, ale cierpiącego człowieka, którego musi się nauczyć, jeśli chce z nim być. Historia "otulona" zostanie muzyką na żywo Macieja Milewskiego i jego Kwintetu.
Inspiracją do stworzenia spektaklu były napisane przez Ritę Jankowską "Gry kobiet". Gier było dziesięć, a wszystkie powszechne i codzienne, dobrze znane z dzieciństwa choć uprawiane przez dorosłych. Zadaliśmy sobie jednak pytanie: o co i po co te gry? Czy możliwe są takie relacje, w których gier nie ma? Co zrobić, gdy nie chcemy, a inni grają z nami - i jesteśmy wobec tego bezbronni? I czy jesteśmy bezbronni?
Żyjemy w świecie w dużej mierze wykastrowanym z prawdy, odwagi i czułości - i powstającą dziurę kleimy grą, która jest pewnego rodzaju iluzją. Keeffe i Mężczyzna też grają. Keeffe gra tak zapamiętale, że rozszczepia się w kilka sfastrygowanych ze sobą osobowości, a jej Dusza tłucze to nieświeże mięso z wiarą, że da się to jakoś uratować, albo ozdobić jak już się nie da uratować.
Spektakl nie gloryfikuje ani kobiety ani mężczyzny. Nie wini ani jego, ani jej. Raczej jest wołaniem o my. Niezgodą na to, że związki międzyludzkie to luksus: rzadko dostępny, trudny do osiągnięcia, niemożliwy, jeśli wydaje się, że można nim dowolnie dysponować. I jak Antoine, co z nami będzie?!
Rzecz o kobiecie krojącej mięso, gdy ma kochać - zamyka naszą trylogię o miłości. Nie chcieliśmy, ani nie umieliśmy niczego rozwiązać. Zupełnie obrzydliwe byłoby też to, gdybyśmy chcieli innych pouczyć. Raczej staraliśmy się, by dobrze zagrać, wzruszyć, i żeby wizualnie było ciekawie. Umówmy się, że zrobiliśmy ten spektakl, żeby przyjrzeć się sobie...
Wy zaś jeśli macie ochotę - przyjrzycie się Keeffe. Jak komuś, kto spadł na przykład z ławki, na przystanku tramwajowym, leży ubrudzony, lecz płaszcz ma porządny, więc pytacie: Pani zasłabła...?
Scenariusz i reżyseria: Rita Jankowska
Keeffe 1: Beata Ruszkiewicz, Keeffe 2: Marianna Palider, Keeffe 3: Alicja Piotrowska, Dusza Keeffe: Dagny Lewandowska, Mężczyzna Keeffe: Arkadiusz Drewa
Muzyka: Maciej Milewski Quintet
