• Kino
  • Mapa
  • Ogłoszenia
  • Forum
  • Komunikacja
  • Raport

Kariera boksera: wzloty i bolesne upadki - o spektaklu "Taniec Wellera"

Łukasz Rudziński
30 września 2016 (artykuł sprzed 7 lat) 
Oszczędny, surowy w aktorskim wyrazie Krzysztof Baliński jako Bohdan Weller tworzy bardzo wiarygodny obraz boksera, który stoczył się na samo dno. Oszczędny, surowy w aktorskim wyrazie Krzysztof Baliński jako Bohdan Weller tworzy bardzo wiarygodny obraz boksera, który stoczył się na samo dno.

Życie boksera nie jest usłane różami - po efektownych zwycięstwach przeważnie przychodzą dotkliwe porażki. Jednak gdy ktoś chce wykorzystać wizerunek boksera, który stoczył się na samo dno, do głupawego telewizyjnego show, to, wydawałoby się, trudno liczyć na ciekawy spektakl. Jednak "Taniec Wellera" Teatru Gdynia Główna mimo pozornie banalnego scenariusza, zaskakuje pozytywnie nie tylko wykonaniem.



Jest ich troje. On - skryty, małomówny, wycofany bokser, ona - energiczna producentka i menedżerka, która dostrzega w nim potencjał oraz trener - rozhisteryzowany, przewrażliwiony na własnym punkcie gej. Lena proponuje Tobiemu wytrenowanie Bohdana Wellera w zupełnie innej niż dotąd dyscyplinie. Wcześniej Weller tańczył między linami efektownie nokautując kolejnych rywali, dziś jest wrakiem człowieka, zwykłym pijaczyną. Dzięki Tobiemu ma ponownie zatańczyć, tyle, że nie w ringu, a na parkiecie.


Weller wspólnie z Tobim przygotowuje się do występu w telewizyjnym show "Taniec z Legendami", nieprzypadkowo zwanym przez trenera-geja "Tańcem z ciotami". Bo plan na sukces jest prosty: taniec dwóch gejów, w tym byłego boksera, ma ocieplić wizerunek stacji jako tolerancyjnej, przyjacielskiej telewizji dla każdego.

Weller godzi się na udział w tanecznym show u boku swojego trenera-geja (Andrzej Pieczyński, z przodu). Weller godzi się na udział w tanecznym show u boku swojego trenera-geja (Andrzej Pieczyński, z przodu).
Tobi właśnie porzucił występy u boku Cukrowej Wróżki w Muzeum Narodowym. Wellera poznaje się po kolejnej burdzie z jego udziałem. Współpraca początkowo nie układa się najlepiej, ale między bohaterami zawiązuje się nić porozumienia, niezrozumiała nawet dla pomysłodawczyni ich występu - Leny. Oczywiście każdy z bohaterów ma jakąś uwierającą go historię, którą z czasem poznają widzowie spektaklu. Wzajemne wyznania coraz bardziej ich do siebie zbliżają. Jednak na drodze do sukcesu staje szef stacji, który nieoczekiwanie zmienia pomysł na show, stawiając pod znakiem zapytania wysiłek całej trójki.

Chociaż scenariusz "Tańca Wellera", oparty na karykaturze znanego i popularnego formatu tanecznego show, do wyszukanych nie należy, to pozytywnie zaskakuje jego wykonanie. Ta prosta, klarownie przedstawiona opowieść, napisana przez Andrzeja Pieczyńskiego (reżysera i aktora przedstawienia) i Iwonę Kusiak, wiele zyskuje dzięki obu aktorom.

Wszystko dzięki Lenie (Malina Chojecka), która wpadła na pomysł, by w programie "Taniec z Legendami" wskrzesić dawnego bohatera - już nie na ringu, a na parkiecie. Wszystko dzięki Lenie (Malina Chojecka), która wpadła na pomysł, by w programie "Taniec z Legendami" wskrzesić dawnego bohatera - już nie na ringu, a na parkiecie.
Andrzej Pieczyński w roli Tobiego ma prawdziwe pole do popisu. Jego brawurowe aktorstwo i zagrywanie się pod publiczkę balansuje na granicy kiczu i farsy, ale przez pierwszą część spektaklu bardzo ożywia i dynamizuje spektakl. Potem na scenie niepodzielnie panuje już Krzysztof Baliński, który karierę sceniczną rozpoczynał przed laty u Wojciecha Misiuro w jego Teatrze Ekspresji. Jego surowe, oszczędne aktorstwo "naturszczyka" bardzo mocno kontrastuje ze szczebioczącym i nieustannie tokującym Tobim Pieczyńskiego.

Baliński jako Weller bardzo dobrze stopniuje napięcie. Jego bohater zaskakuje biernością, pełnym podporządkowaniem cudacznym pomysłom trenera i producentki. Jednak od początku wyczuwa się, że skrywa w sobie tajemnicę, którą widzowie poznają w odpowiednim momencie. To właśnie w dawnej gwieździe europejskiego boksu odżywa duch sportowca, gdy inni wątpią w powodzenie.

Podczas premiery obecny był Dariusz Michalczewski, który wsparł produkcję przedstawienia. Podczas premiery obecny był Dariusz Michalczewski, który wsparł produkcję przedstawienia.
Na tle Pieczyńskiego i Balińskiego mało widoczna na scenie jest Lena (Malina Chojecka). Jej bohaterka nie ma w sobie energii Tobiego ani tajemnicy Wellera, zaś jej problemy miłosne przypominają tanie romansidło (dawne rozterki miłosne bohaterów to najsłabszy element dramatu Pieczyńskiego i Kusiak). Mielizny tekstu maskuje, na szczęście, zgrabna reżyseria Andrzeja Pieczyńskiego oparta na prostym przekazie i konsekwentnym prowadzeniu postaci.

Spektakl, choć z pozoru wydaje się błahą komedią o fikcyjnym bokserze, bezlitośnie opisuje grę interesów, która decyduje zarówno o sukcesie sportowym, jak i powodzeniu w show-biznesie. Dzięki umiejętnemu zestawieniu aktorów, stanowiących swoje całkowite przeciwieństwo, opowieść ta nabiera wiarygodności, zwłaszcza że dotyka manipulacji na styku sportu i biznesu, które dość rzadko znajdują swoje odbicie w teatrze. Warto dodać, że przedstawienie zrealizowano dzięki finansowemu wsparciu obecnego na premierze byłego mistrza świata w boksie - Dariusza Michalczewskiego. Dobrze byłoby, gdyby inni wzięli z "Tigera" przykład.

Spektakl

10
1 ocena

Taniec Wellera

spektakl dramatyczny

Miejsca

Spektakle

Opinie (6)

  • Zazdroszczę formy!

    Gratuluje Panie Krzysztofie, bardzo fajna sylwetka! Sam chciałbym mieć taką!

    • 9 0

  • Dzięki Andrzeju i Darku!

    Pomysł Andrzeja Pieczyńskiego niezapomnianego Wielkiego Szu,Wielkie dzięki dla kolejnego Mistrza Darka Michalczewskiego.który okazał wielkie serducho nie pierwszy i ostatni raz.Środowisko pięściarskie,które ja reprezentuję od kilku dekad bardzo dziękuję za to co miało miejsce na scenie teatru w Gdyni.

    • 3 2

  • szacun dla Tigera

    Dobrze, że nie dobiera "biznesów" tylko pod kątem materialnego zysku. Po obejrzeniu "Tańca Wellera" mogę stwierdzić, że to bardzo dobrze zainwestowane pieniądze. Brawo dla aktora grającego boksera! Choć Pieczyński też bawił do łez w tak płaskiej, wydawałoby się roli.

    • 6 0

  • Niesamowita sztuka!:)

    • 3 0

  • znakomita sztuka :)

    brawo dla artystów :) dawno się tak nie ubawiliśmy, fantastyczna gra aktorska, fantastyczne kreacje :) więcej takich proszę

    • 2 0

  • Jesteś i zawsze będziesz moim mentorem podziwiam Cie. Krzysztofie

    Pamiętam i bardzo ciepło wspominam prace z Krzysztofem Balińskim który wpłynął na mnie na moje życie bardzo pozytywnie, śmiem powiedzieć rewolucyjnie szokując mnie swoim profesjonalizmem, dobrocią do ludzi, przyjaźnią byłem niedojrzałym sfrustrowanym dzieciakiem Pokazałeś mi życie pełne teatralnych zakamarków, zachowań szekspirowskich i magicznych teatralnych uniesień. Krzysztofie bardzo mi brakuje teatru ,brakuje mic ciężkiej pracy z Tobą , ja się wtedy słabo starałem nie byłe dojrzały. Przez Ciebie jest we mnie nie spełniona bestia. Serdecznie Cię pozdrawiam i życzę sukcesów Janusz Baranowski teatr Muzyczny Junior Januszbaranowski76@gmail.com,

    • 1 0

alert Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.

Wydarzenia

Pobożni i cnotliwi. Dawni gdańszczanie w zwierciadle sztuki (1 opinia)

(1 opinia)
20 zł
spotkanie, wystawa, warsztaty

Kultura ludowa Pomorza Gdańskiego

wystawa

Wystawa "Kajko, Kokosz i inni"

wystawa

Sprawdź się

Sprawdź się

Ile scen będzie mieć budowany Gdański Teatr Szekspirowski?

 

Najczęściej czytane