Karakonia. Pieśni według Schulza (17 opinii)

• Od najstarszych

  Sortowanie

  • Od najstarszych
  • Od najnowszych

• Zgłosiłeś tę opinię do moderacji - zobaczukryj treść

  2013-12-18 01:45

  Edytuj

  Karakonia. Schulz, który porusza (1) (opinia sprzed 10 lat)

  Widziałem Karakonię i byłem poruszony. Ludzie, mamy w Gdańsku zjawiskowy teatr, który nie sili się na awangardę ani wymuszoną oryginalność. Teatr, który operuje prostym wyrazem, dobrym aktorstwem, sugestywną plastyką, wrażliwością i delikatnością. To jest teatr lalek Miniatura, teatr kojarzony z bajkami dla dzieci. Tymczasem spektakl Karakonia jest dojrzałym i poruszającym dziełem. Na tym, że teatr jest w zasadzie teatrem lalek, polega właściwie jego wielki atut - wrażliwość plastyczna, prostota a zarazem estetyczność dekoracji, pełna wyrazu i zwyczajnie piękna.
  Idąc na Karakonię zastanawiałem sie, co jeszcze można wymyśleć do Schulza, który jest bodaj najczęściej wystawianym w polskich teatrach autorem. Mistycyzm? Demonizm? Wynaturzenie? Oczekiwałem kolejnych wymysłów wyobraźni wykonawców. A zobaczyłem spekakl, który odkrył mi Schulza na nowo. Pokazał ludzką twarz jego historii, humanistyczną i egzystencjalną. Opowiedziana historia miała w sobie wszystko, co Schulz opowiadał - magię i tajemnicę Ulicy Krokodyli, grzeszne pokusy wyobraźni, blichtr i tandetę małomiasteczkowego świata by zakończyć egzystencjalną konstatacją przemijania życia i świata. Ale po raz pierwszy dostrzegłem tragizm i smutek przemijania w postaci odchodzącego i malejącego ojca. Scena, gdy pani Edyta prowadzi ciężko chorego ojca mówiąc do niego czule jest tak po ludzku poruszająca, że gardło mi sciskało. Zwłasza, że to ta sama Pani, która przed chwilą uosabiała niebezpieczną drapieżność i niepokojące fantazje skarłałych mężczyzn. Zresztą pani Edyta pokazała się jako aktorka z jak najlepszej strony. Po pierwsze jest niezwykle atrakcyjna i potrafi być pociągająca (ach ten nogi! Mistrz Bruno zakochałby się w nich na pewno...), ma niezły głos i wokal a przy tym odgrywa wszelkie emocje z niezwykła lekkością. Chapeau-bas, Pani Edyto!
  Wychodziłem z teatru z uczuciem wzruszenia, spełnienia, oczyszczenia. Dawno nie przeżyłem tak głęboko sztuki teatralnej, dawno nie widziałem sztuki tak ładnej wizualnie i z taką ciekawą muzyką. Sztuki, która niosła proste i głebokie treści korzystając z nowoczesnej formy, ale nie przekraczają pewnej granicy dobrego smaku i czytelnego przekazu. To jest rzadkość w dzisiejszym świecie, gdzie na scenach króluje pustka uczuciowa i artystyczna, zapełniania sileniem sie na oryginalność nazywaną słowem kluczem "performance".
  Miniaturo - dzięki Wam za ten spektakl. Czekam niecierpliwie na kolejne.

  Widz

  10 lat

  • 14 6

  • Zgłoś Odpowiedz

  Twoja opinia

  Zmień treść

  Widziałem Karakonię i byłem poruszony. Ludzie, mamy w Gdańsku zjawiskowy teatr, który nie sili się na awangardę ani wymuszoną oryginalność. Teatr, który operuje prostym wyrazem, dobrym aktorstwem, sugestywną plastyką, wrażliwością i delikatnością. To jest teatr lalek Miniatura, teatr kojarzony z bajkami dla dzieci. Tymczasem spektakl Karakonia jest dojrzałym i poruszającym dziełem. Na tym, że teatr jest w zasadzie teatrem lalek, polega właściwie jego wielki atut - wrażliwość plastyczna, prostota a zarazem estetyczność dekoracji, pełna wyrazu i zwyczajnie piękna. Idąc na Karakonię zastanawiałem sie, co jeszcze można wymyśleć do Schulza, który jest bodaj najczęściej wystawianym w polskich teatrach autorem. Mistycyzm? Demonizm? Wynaturzenie? Oczekiwałem kolejnych wymysłów wyobraźni wykonawców. A zobaczyłem spekakl, który odkrył mi Schulza na nowo. Pokazał ludzką twarz jego historii, humanistyczną i egzystencjalną. Opowiedziana historia miała w sobie wszystko, co Schulz opowiadał - magię i tajemnicę Ulicy Krokodyli, grzeszne pokusy wyobraźni, blichtr i tandetę małomiasteczkowego świata by zakończyć egzystencjalną konstatacją przemijania życia i świata. Ale po raz pierwszy dostrzegłem tragizm i smutek przemijania w postaci odchodzącego i malejącego ojca. Scena, gdy pani Edyta prowadzi ciężko chorego ojca mówiąc do niego czule jest tak po ludzku poruszająca, że gardło mi sciskało. Zwłasza, że to ta sama Pani, która przed chwilą uosabiała niebezpieczną drapieżność i niepokojące fantazje skarłałych mężczyzn. Zresztą pani Edyta pokazała się jako aktorka z jak najlepszej strony. Po pierwsze jest niezwykle atrakcyjna i potrafi być pociągająca (ach ten nogi! Mistrz Bruno zakochałby się w nich na pewno...), ma niezły głos i wokal a przy tym odgrywa wszelkie emocje z niezwykła lekkością. Chapeau-bas, Pani Edyto! Wychodziłem z teatru z uczuciem wzruszenia, spełnienia, oczyszczenia. Dawno nie przeżyłem tak głęboko sztuki teatralnej, dawno nie widziałem sztuki tak ładnej wizualnie i z taką ciekawą muzyką. Sztuki, która niosła proste i głebokie treści korzystając z nowoczesnej formy, ale nie przekraczają pewnej granicy dobrego smaku i czytelnego przekazu. To jest rzadkość w dzisiejszym świecie, gdzie na scenach króluje pustka uczuciowa i artystyczna, zapełniania sileniem sie na oryginalność nazywaną słowem kluczem "performance". Miniaturo - dzięki Wam za ten spektakl. Czekam niecierpliwie na kolejne.

  Regulamin dodawania opinii

  • Zgłosiłeś tę opinię do moderacji - zobaczukryj treść

    2013-12-18 06:19

    Edytuj

    ...albo poeta albo nawiedzony (opinia sprzed 10 lat)

    ... ty albo poeta, lizus albo nawiedzony chyba jesteś, albo przez 100 lat w teatrze nie byłeś i nic poza laniem wody nic nie przychodzi ci do głowy...

    krytol

    10 lat

    • 2 5

    • Zgłoś Odpowiedz

    Twoja opinia

    Zmień treść

    ... ty albo poeta, lizus albo nawiedzony chyba jesteś, albo przez 100 lat w teatrze nie byłeś i nic poza laniem wody nic nie przychodzi ci do głowy...

    Regulamin dodawania opinii

• Zgłosiłeś tę opinię do moderacji - zobaczukryj treść

  2014-01-17 21:07

  Edytuj

  Długo trzyma (opinia sprzed 10 lat)

  Z trudno ukrywaną niechęcią wypełniałem rodzinną misję. Z dość daleka przywiozłem na spektakl czwórkę nastolatków. Koszt niemały, teatr lalek, jesienny marazm. Spektakl super. Młodzieżowcy uradowani. Misja udana. Teraz po wielu tygodniach dowiaduję się, że ich nadal trzyma. Chętnie dyskutują o spektaklu, przedstawiają atmosferę przedstawienia, polubili stronę Miniatury, śledzą repertuar teatrów. Jam, nie chwaląc się... sprawię chętnie to ponownie.

  Zagłoba

  10 lat

  • 10 2

  • Zgłoś Odpowiedz

  Twoja opinia

  Zmień treść

  Z trudno ukrywaną niechęcią wypełniałem rodzinną misję. Z dość daleka przywiozłem na spektakl czwórkę nastolatków. Koszt niemały, teatr lalek, jesienny marazm. Spektakl super. Młodzieżowcy uradowani. Misja udana. Teraz po wielu tygodniach dowiaduję się, że ich nadal trzyma. Chętnie dyskutują o spektaklu, przedstawiają atmosferę przedstawienia, polubili stronę Miniatury, śledzą repertuar teatrów. Jam, nie chwaląc się... sprawię chętnie to ponownie.

  Regulamin dodawania opinii

• Zgłosiłeś tę opinię do moderacji - zobaczukryj treść

  2014-02-08 09:27

  Edytuj

  Magiczny spektakl (opinia sprzed 10 lat)

  Wspaniała scenografia, muzyka i aktorzy spowodował, że na chwilę znalazłem się w przedwojennym Drohobyczu. Polecam pod każdym względem.

  Miroslaw

  10 lat

  • 8 2

  • Zgłoś Odpowiedz

  Twoja opinia

  Zmień treść

  Wspaniała scenografia, muzyka i aktorzy spowodował, że na chwilę znalazłem się w przedwojennym Drohobyczu. Polecam pod każdym względem.

  Regulamin dodawania opinii

• Zgłosiłeś tę opinię do moderacji - zobaczukryj treść

  2014-04-03 13:52

  Edytuj

  Spoko (opinia sprzed 10 lat)

  Za 105 PLN spektakl na 102! Spędziłyśmy niecodzienny wieczór, zmieniamy preferencje... Dzięki!

  Piąta

  10 lat

  • 1 0

  • Zgłoś Odpowiedz

  Twoja opinia

  Zmień treść

  Za 105 PLN spektakl na 102! Spędziłyśmy niecodzienny wieczór, zmieniamy preferencje... Dzięki!

  Regulamin dodawania opinii

Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.