Serdecznie zapraszamy na wystawę malarstwa Agnieszki Ledóchowskiej oraz Anny Gross pt. Impossible Objects & Possible States. Wernisaż odbędzie się w Republice Marzeń Gdańskiej Szkoły Artystycznej.
Podobne wydarzenia
6 lutego - 30 kwietnia 2024
Gdańsk,
Biblioteka Gdańska PAN
Wstęp wolny
17 kwietnia - 8 maja 2024, godz. 18:00
Sopot,
Goyki 3 Art Inkubator
Wstęp wolny
Agnieszka Ledóchowska maluje obiekty niemożliwe, a Anna Gross próbuje materializować stany wewnętrzne . Dla obu artystek natura jest inspiracją, lecz manifestuje się w abstrakcyjnych formach, które w niewielkim stopniu pozostają w relacji z realnym światem. Czasem jest to światłocień, czasem przestrzenne sugestie lub zależności walorowo-barwne. Sugestywność bez narzucających się rozwiązań. Odbiorca sam decyduje jaki sens nada tym przekazom płynącym od dwóch różnych artystycznie osobowości, które połączyła przyjaźń i podobna wrażliwość.
Czym są obiekty niemożliwe?
Na pierwszy rzut oka wydają się trójwymiarowe i można je narysować zgodnie z zasadami perspektywy, jednak są niemożliwe do skonstruowania w rzeczywistości. W swoim projekcie podejmuję się interpretacji tego zagadnienia. Obiekty, które są jakby skrótami myślowymi wyglądają na pozór jak przedmioty które kojarzymy z dnia codziennego, dziwnie zmodyfikowane w naszej rzeczywistości nie byłyby możliwe do stworzenia. Dalekie od Optical Art-u i w zasadzie nie znoszące porządku kompozycje form, cyfr i linii balansujące w przewrotny sposób duże płaszczyzny koloru, drażnią oko widza i sugerują wymiarowością przestrzeni, która nie mogłaby istnieć samoistnie. Podział kolorystyczny na jasno kremowe, transparentne wręcz płótna oraz ciężkie zawiesiste granaty i czernie, to również symboliczne przedstawienie dnia i nocy, czyli cykliczności czasu. Mamy tu złudzenie dwu wymiarowości i kontinuum czasowego. Równanie, które określa nasze postrzeganie w trójwymiarze.
What are impossible objects?
3-dimensional and possible to draw according to the rules of perspective at first glance, in fact they could not exist in real life. In my project I attempt to interpret this concept. The objects are a sort of a shortcut, and it seems they remind us of everyday objects; strangely modified, however, in reality it would not be possible to construct them. They are far from Optical Art and they do not play by the rules: these compositions of form, digits and lines, playfully balancing on a big surface of colour, puzzle the eye with the impossible. The division of colour into light cream, almost translucent canvas and heavy, thick dark blues and blacks, is also a symbolic representation of day and night - time as a cycle. This gives us an illusion of two- dimensionality and time continuum: an equation that determines our 3- dimensional perception. The paintings are like puzzle pieces: you can move them around and they always remain a coherent part of a whole that may not be very logical, but is certainly not chaotic. Every vertical line has a corresponding horizontal like, and every tiny spot has its aim and purpose, no matter how accidental it seems - just like every grain of sand on our planet. It is unusual to use symbolism in abstract art. In this artful and intuitive, non-verbal way of putting thoughts together, I was hoping to be able to present my way of defining space-time and establishing a dialogue with the beholder- without the need for computer waterworks, in a primal and organic way.
Agnieszka Ledóchowska - absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku na Wydziale Malarstwa i Grafiki. Ukończone w 2003 dyplomem z Malarstwa w pracowni pr. Hugona Laseckiego Aneks z sitodruku w pracowni ad. II st. Aleksandra Widyńskiego. Nagrody i wyróżnienia: 2002 - Nagroda "Artystyczna Podróż Hestii", miesięczne stypendium w Nowym Jorku, 2007 - Wyróżnienie w konkursie Cyberfoto za prace "Destruction", "Hedonizm II", "Arrogance", "Native".
Wystawy i konkursy:
Wrzesień 2002 - "Some Like it Hot" - wystawa grupowa w Old French Chocolade Factory, Londyn
2003 - Grupowa wystawa malarstwa, grafiki i rzeźby "Gdyński Przegląd Artystyczny", Galeria 78 (Gdynia)
Listopad 2005 - Wystawa w ramach jubileuszu 60-cio lecia Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, sala wystawowa Muzeum Miasta Gdynia w Centrum "Gemini" (Gdynia)
2006 - Udział w XXII-tym Międzynarodowym Biennale Grafiki i Rysunku Taipei, Taiwan (Republika Chińska)
2006 - Międzynarodowe Triennale Grafiki, Kraków
2007 - "AFRICAN SOUND AND VISUAL PROJECT", Klub Ucho, Gdynia
Koncert muzyki inspirowanej pracami Agnieszki Ledóchowskiej które powstały przy współpracy Kate Chmela-Jones, Polki na stałe mieszkającej w Afryce Południowej, wykładowcy na wydziale Grafiki i Sztuk Wizualnych w Vaal University of Technology.
2009 - Międzynarodowa Wystawa grupowa "Rosetta Stone ", Jena, Niemcy
2011 - "Konstrukcja Portu" z Rafałem Chomikiem, Klub Marynarki Wojennej "Riwiera" (Gdynia)
2016 - Wystawa Grupowa w Przestrzeni Artystycznej Niezależnych Twórców WL-4 (Gdańsk)
2017 " Impossible objects" wystawa indywidualna w przestrzeni artystycznej WL4 - Zorganizowana przy pomocy Stypendium Marszałka Województwa Pomorskiego
Anna Gross - urodzona w Cieszynie, malarka i pedagog. Absolwentka Uniwersytetu Śląskiego. Ukończyła wydział rzeźby pod kierunkiem prof. Jerzego Fobera. Od 2005 roku mieszka w Gdańsku Prowadzi warsztaty rękodzieła i ceramiki, projektuje biżuterię. Jest rezydentką WL4 - stowarzyszenia działającego na rzecz sztuki na terenie Stoczni Gdańskiej. Malarstwo, a szerzej - sztuka może przybierać różne formy. Może być sacrum lub medytacją, może być kuglarską sztuczką, feerią barw, mrugnięciem oka. Może się wdzięczyć albo być ascetyczną, introwertyczną zadumą nad światem. Co więcej: artysta nie musi trzymać się jednej wybranej ścieżki. Dobrze, jeśli eksperymentuje, zmienia kierunki i zaskakuje - nawet samego siebie. Życie jest nieustanną zmianą a artysta podążając jego meandrami reaguje na rzeczywistość poprzez swoją wrażliwość, czuły odbiór sensów i znaczeń i transponuje je na swój własny język, którym komunikuje się ze światem. W zderzeniu twórca - odbiorca powstaje nowy sens, nowe emocje, a może tylko stany, w których chcemy zatrzymać się na dłużej, tak jak wtedy gdy widzimy inspirujący pejzaż, grę światła z cieniem, ruch chmur na niebie, zderzenie barw, które wywołują w nas wspomnienia, czasem nieuchwytny, nie dający się ubrać w słowa odzew z naszego wnętrza - podobnie jak fragment zasłyszanej piosenki. Malarstwo abstrakcyjne odwołuje się często do takich nieuchwytnych przebłysków percepcji zachowanych w podświadomości. Pozwala im się uwolnić.
Wobec płaszczyzny obrazu, który przyciąga nas jakąś wewnętrzną siłą, stajemy jak przed oknem ukazującym nam coś w głębi nas samych, naszych przeżytych wrażeń, doświadczonych wzruszeń. Powód, dla którego artysta tworzy, jest tym samym dla którego, ktoś zatrzymuje przed obrazem lub nie. Jeśli stany wewnętrzne z jednej strony napotykają podobny oddźwięk po drugiej stronie, to wtedy obiekty niemożliwe stają się prawdopodobne, a sztuka przemawia ludzkim głosem.
Obrazy, które prezentuję na tej wystawie inspirowane są naturą i jej odpowiedzią na ingerencję człowieka. W Stoczni Gdańskiej, gdzie mam obecnie pracownię, ogromne kadłuby statków tną przestrzeń a pomiędzy nimi połyskuje światło odbite od drgającej wody. Chmury przetaczają się między masztami, a popołudniowe słońce zalewa miedziano-złotą poświatą stoczniowe kolosy. Rdza i piasek, pył, mgła i woda, spłowiałe kolory burt, plamy, zacieki, prześwity - wszystko to codziennie żyje i pod wpływem zamieniającej się aury wciąż zaskakuje zmiennością układów. Stany zewnętrzne wpływają na stany wewnętrzne, cywilizacja z naturą w objęciach tworzy wciąż nowe konfiguracje, podobnie jak historia z teraźniejszością czy trwanie z przemijaniem.
Podobnych związków szukam w obrazach. Dla mnie obraz to wizualna metafora, która w kontakcie z odbiorcą służy konstruowaniu indywidualnej opowieści, narracji. Każdy obraz narasta stopniowo warstwa po warstwie, miejscami ulega destrukcji, po to żeby na końcu stać się bytem niezależnym.
Anna Gross
#wernisaz #gdanskaszkolaartystyczna #republikamarzen #gsa #garnizonkultury
Czym są obiekty niemożliwe?
Na pierwszy rzut oka wydają się trójwymiarowe i można je narysować zgodnie z zasadami perspektywy, jednak są niemożliwe do skonstruowania w rzeczywistości. W swoim projekcie podejmuję się interpretacji tego zagadnienia. Obiekty, które są jakby skrótami myślowymi wyglądają na pozór jak przedmioty które kojarzymy z dnia codziennego, dziwnie zmodyfikowane w naszej rzeczywistości nie byłyby możliwe do stworzenia. Dalekie od Optical Art-u i w zasadzie nie znoszące porządku kompozycje form, cyfr i linii balansujące w przewrotny sposób duże płaszczyzny koloru, drażnią oko widza i sugerują wymiarowością przestrzeni, która nie mogłaby istnieć samoistnie. Podział kolorystyczny na jasno kremowe, transparentne wręcz płótna oraz ciężkie zawiesiste granaty i czernie, to również symboliczne przedstawienie dnia i nocy, czyli cykliczności czasu. Mamy tu złudzenie dwu wymiarowości i kontinuum czasowego. Równanie, które określa nasze postrzeganie w trójwymiarze.
What are impossible objects?
3-dimensional and possible to draw according to the rules of perspective at first glance, in fact they could not exist in real life. In my project I attempt to interpret this concept. The objects are a sort of a shortcut, and it seems they remind us of everyday objects; strangely modified, however, in reality it would not be possible to construct them. They are far from Optical Art and they do not play by the rules: these compositions of form, digits and lines, playfully balancing on a big surface of colour, puzzle the eye with the impossible. The division of colour into light cream, almost translucent canvas and heavy, thick dark blues and blacks, is also a symbolic representation of day and night - time as a cycle. This gives us an illusion of two- dimensionality and time continuum: an equation that determines our 3- dimensional perception. The paintings are like puzzle pieces: you can move them around and they always remain a coherent part of a whole that may not be very logical, but is certainly not chaotic. Every vertical line has a corresponding horizontal like, and every tiny spot has its aim and purpose, no matter how accidental it seems - just like every grain of sand on our planet. It is unusual to use symbolism in abstract art. In this artful and intuitive, non-verbal way of putting thoughts together, I was hoping to be able to present my way of defining space-time and establishing a dialogue with the beholder- without the need for computer waterworks, in a primal and organic way.
Agnieszka Ledóchowska - absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku na Wydziale Malarstwa i Grafiki. Ukończone w 2003 dyplomem z Malarstwa w pracowni pr. Hugona Laseckiego Aneks z sitodruku w pracowni ad. II st. Aleksandra Widyńskiego. Nagrody i wyróżnienia: 2002 - Nagroda "Artystyczna Podróż Hestii", miesięczne stypendium w Nowym Jorku, 2007 - Wyróżnienie w konkursie Cyberfoto za prace "Destruction", "Hedonizm II", "Arrogance", "Native".
Wystawy i konkursy:
Wrzesień 2002 - "Some Like it Hot" - wystawa grupowa w Old French Chocolade Factory, Londyn
2003 - Grupowa wystawa malarstwa, grafiki i rzeźby "Gdyński Przegląd Artystyczny", Galeria 78 (Gdynia)
Listopad 2005 - Wystawa w ramach jubileuszu 60-cio lecia Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, sala wystawowa Muzeum Miasta Gdynia w Centrum "Gemini" (Gdynia)
2006 - Udział w XXII-tym Międzynarodowym Biennale Grafiki i Rysunku Taipei, Taiwan (Republika Chińska)
2006 - Międzynarodowe Triennale Grafiki, Kraków
2007 - "AFRICAN SOUND AND VISUAL PROJECT", Klub Ucho, Gdynia
Koncert muzyki inspirowanej pracami Agnieszki Ledóchowskiej które powstały przy współpracy Kate Chmela-Jones, Polki na stałe mieszkającej w Afryce Południowej, wykładowcy na wydziale Grafiki i Sztuk Wizualnych w Vaal University of Technology.
2009 - Międzynarodowa Wystawa grupowa "Rosetta Stone ", Jena, Niemcy
2011 - "Konstrukcja Portu" z Rafałem Chomikiem, Klub Marynarki Wojennej "Riwiera" (Gdynia)
2016 - Wystawa Grupowa w Przestrzeni Artystycznej Niezależnych Twórców WL-4 (Gdańsk)
2017 " Impossible objects" wystawa indywidualna w przestrzeni artystycznej WL4 - Zorganizowana przy pomocy Stypendium Marszałka Województwa Pomorskiego
Anna Gross - urodzona w Cieszynie, malarka i pedagog. Absolwentka Uniwersytetu Śląskiego. Ukończyła wydział rzeźby pod kierunkiem prof. Jerzego Fobera. Od 2005 roku mieszka w Gdańsku Prowadzi warsztaty rękodzieła i ceramiki, projektuje biżuterię. Jest rezydentką WL4 - stowarzyszenia działającego na rzecz sztuki na terenie Stoczni Gdańskiej. Malarstwo, a szerzej - sztuka może przybierać różne formy. Może być sacrum lub medytacją, może być kuglarską sztuczką, feerią barw, mrugnięciem oka. Może się wdzięczyć albo być ascetyczną, introwertyczną zadumą nad światem. Co więcej: artysta nie musi trzymać się jednej wybranej ścieżki. Dobrze, jeśli eksperymentuje, zmienia kierunki i zaskakuje - nawet samego siebie. Życie jest nieustanną zmianą a artysta podążając jego meandrami reaguje na rzeczywistość poprzez swoją wrażliwość, czuły odbiór sensów i znaczeń i transponuje je na swój własny język, którym komunikuje się ze światem. W zderzeniu twórca - odbiorca powstaje nowy sens, nowe emocje, a może tylko stany, w których chcemy zatrzymać się na dłużej, tak jak wtedy gdy widzimy inspirujący pejzaż, grę światła z cieniem, ruch chmur na niebie, zderzenie barw, które wywołują w nas wspomnienia, czasem nieuchwytny, nie dający się ubrać w słowa odzew z naszego wnętrza - podobnie jak fragment zasłyszanej piosenki. Malarstwo abstrakcyjne odwołuje się często do takich nieuchwytnych przebłysków percepcji zachowanych w podświadomości. Pozwala im się uwolnić.
Wobec płaszczyzny obrazu, który przyciąga nas jakąś wewnętrzną siłą, stajemy jak przed oknem ukazującym nam coś w głębi nas samych, naszych przeżytych wrażeń, doświadczonych wzruszeń. Powód, dla którego artysta tworzy, jest tym samym dla którego, ktoś zatrzymuje przed obrazem lub nie. Jeśli stany wewnętrzne z jednej strony napotykają podobny oddźwięk po drugiej stronie, to wtedy obiekty niemożliwe stają się prawdopodobne, a sztuka przemawia ludzkim głosem.
Obrazy, które prezentuję na tej wystawie inspirowane są naturą i jej odpowiedzią na ingerencję człowieka. W Stoczni Gdańskiej, gdzie mam obecnie pracownię, ogromne kadłuby statków tną przestrzeń a pomiędzy nimi połyskuje światło odbite od drgającej wody. Chmury przetaczają się między masztami, a popołudniowe słońce zalewa miedziano-złotą poświatą stoczniowe kolosy. Rdza i piasek, pył, mgła i woda, spłowiałe kolory burt, plamy, zacieki, prześwity - wszystko to codziennie żyje i pod wpływem zamieniającej się aury wciąż zaskakuje zmiennością układów. Stany zewnętrzne wpływają na stany wewnętrzne, cywilizacja z naturą w objęciach tworzy wciąż nowe konfiguracje, podobnie jak historia z teraźniejszością czy trwanie z przemijaniem.
Podobnych związków szukam w obrazach. Dla mnie obraz to wizualna metafora, która w kontakcie z odbiorcą służy konstruowaniu indywidualnej opowieści, narracji. Każdy obraz narasta stopniowo warstwa po warstwie, miejscami ulega destrukcji, po to żeby na końcu stać się bytem niezależnym.
Anna Gross
#wernisaz #gdanskaszkolaartystyczna #republikamarzen #gsa #garnizonkultury
Filmy