Historia jednej fotografii - warsztaty

Sposób patrzenia nie jest czymś naturalnym. Do patrzenia służy oko - naturalny organ, część ciała. Jednak to, co widzimy, dostrzegamy lub omijamy wzrokiem, ukształtowane jest w znacznej mierze przez kulturę. Od dzieciństwa oglądamy obrazy (ilustracje, grafiki, reklamy, filmy, fotografie), które uczymy się traktować jako oczywiste i jednoznaczne - zwracamy uwagę raczej na to, to przedstawiają, niż na sposób, w jaki je skonstruowano. Szczególnie zdjęcia, które są bardzo powszechne, a zarazem często traktowane odruchowo jako "obiektywne" obrazy rzeczywistości, mają duży wpływ na to, co i jak widzimy - kształtują nasze wyobrażenia o świecie, także minionym.

Dlatego właśnie fotografa tak dobrze nadaje się do tego, aby pokazać nam mechanizmy naszego widzenia - uczynić je nieprzezroczystymi, dostrzec jako kulturowe, a nie tylko naturalne, skonstruowane, a nie neutralne, względne, a nie obiektywne. Ćwiczenie "krytycznego patrzenia" polega na przekraczaniu własnych przyzwyczajeń i patrzeniu z ukosa na to, io zwykle oglądamy wprost. W efekcie wzmacnia "krytyczne myślenie" polegające na stawianiu pytań o to, co wydaje się oczywiste i dostrzeganiu tego, co zwykle umyka uwadze.