- 1 Dobra robota! Młodzi aktorzy błysnęli (14 opinii)
- 2 Szukają małego aktora do kultowej roli (11 opinii)
- 3 Na tę imprezę niektórzy czekają cały rok (21 opinii)
- 4 Gdańsk: kto dostał pieniądze na kulturę? (43 opinie)
- 5 Rozdano ważne nagrody w Gdańsku (13 opinii)
- 6 Co czytać w wolnej chwili? (20 opinii)
Gorące disco lat 70. O "Gorączce sobotniej nocy" w Teatrze Muzycznym
Kto pamięta film "Saturday Night Fever" z niezapomnianym Johnem Travoltą w głównej roli, podczas spektaklu Teatru Muzycznego w Gdyni zaliczy sentymentalny powrót do przeszłości. Jednak gdyński musical długimi fragmentami jest tanecznie i muzycznie lepszy od filmowego pierwowzoru. Szkoda, że bardzo wiernie przetłumaczono pełen wulgaryzmów slang amerykańskiej ulicy, przez co spektakl adresowany jest do widzów od 15 roku życia.
Film "Gorączka sobotniej nocy" Johna Badhama z 1977 roku był dla Johna Travolty trampoliną do wielkiej kariery. Zagrał w nim niepokornego Tony`ego Manero, dzieciaka z młodocianego gangu, który swój czas dzieli między pracę w okolicznym sklepie z farbami a weekendowym szaleństwem na dyskotekach, gdzie alkohol, narkotyki i szybki seks na tylnej kanapie samochodu to sposób, by zapomnieć o pozbawionej perspektyw egzystencji "od pierwszego do pierwszego".
Jednak w pewnym momencie Tony orientuje się, że to droga donikąd i życie w tym rockandrollowym rytmie jest nie dla niego. Taniec okazuje się szansą na przerwanie zamkniętego kręgu imprez, łobuzerki i panującej wokół beznadziei biednego, pozbawionego szans na wykształcenie i awans społeczny towarzystwa. Film dostał nominacje do kilku prestiżowych nagród (z nominacją do Złotych Globów na czele), a sam Travolta otrzymał za niego nominację do Oscara.
Muzyczno-taneczny potencjał filmu i przede wszystkim piosenki grupy Bee Gees, czyli kwintesencja ery disco, zachęciły twórców musicalowych to przeniesienia tytułu na teatralne deski. Podczas kolejnej fali zainteresowania muzyką disco w latach 90., tytuł pełen hitów ze złotej ery muzyki dyskotekowej musiał się dobrze sprzedać. Premiera musicalu odbyła się na West Endzie w 1998 roku.
W porównaniu do wersji filmowej, musical ma ściślej wyodrębnione wątki, co bardzo sprawnie w Teatrze Muzycznym przeprowadził reżyser Tomasz Dutkiewicz. Kolejne sceny z użyciem wprowadzanych na scenę rekwizytów zgrabnie i dynamicznie zmieniają się dzięki prostemu zabiegowi - przejściu przez scenę tłumu aktorów, robiących za przechodniów na ulicach Brooklynu. Scenografia Wojciecha Stefaniaka wykorzystuje do większości scen umieszczoną na środku potężną stalową konstrukcję, którą pamiętamy z innego musicalu wyreżyserowanego przez Dutkiewicza - "Ghost". Dzięki niej na wyższej kondygnacji rozegrać można sceny na moście (w czym pomagają projekcje Nowego Yorku - za efekty multimedialne odpowiada Marcin Cieślik).
Sama scena bez trudu "stanie się" ulicami Brooklynu, mieszkaniem Tony`ego lub sklepem, w którym pracuje. Najbardziej efektownym elementem scenografii jest jednak lustro i dyskotekowa kula, opuszczane podczas tanecznych szaleństw, z najlepszym zbiorowym układem spektaklu na czele - "Płoń, mała, płoń!", czyli "Disco inferno".
Właśnie choreografia, szczególnie w trakcie utworów zbiorowych, to najlepszy element gdyńskiego przedstawienia - Sylwia Adamowicz oraz Magdalena Soszyńska doskonale zaadaptowały dyskotekowe rytmy na potrzeby musicalu, dzięki czemu taniec w gdyńskiej produkcji jest niezwykle żywiołowy, a przy tym pozbawiony przesady czy efekciarstwa. Co więcej, układy zbiorowe przemyślane są od początku do końca i aktorzy za każdym razem (czy to jest zwariowany "Boogie shoes" w wykonaniu paczki przyjaciół Tony`ego, czy liryczne "Skoro to nie ty" załamanej Anette) mają silne wsparcie dobrze ułożonego ruchu scenicznego (w przypadku tego drugiego utworu to pasujące do sytuacji "zamrożenie" postaci).
Oczywiście wszystkie oczy skierowane są na Tony`ego, którego gra Krzysztof Wojciechowski. Ten utalentowany i wszechstronny artysta świetnie radzi sobie z bardzo wymagającą rolą - zarówno aktorsko, jak i muzycznie, może poza niezbyt przekonującym pierwszym wykonaniem "Czuję moc!" ("Stayin` Alive"). Potem z minuty na minutę jest coraz lepiej. Aktor imponuje również przygotowaniem tanecznym. Tony w wykonaniu Wojciechowskiego jest, tak samo jak bohater Travolty, autsajderem poszukującym swojej drogi, przyciągającym uwagę i dojrzewającym na oczach widzów.
Spośród jego kolegów najbardziej przekonująco rolę zahukanego Bobby`ego C kreuje Maciej Podgórzak. Zwłaszcza w scenie na boisku koszykarskim dobrze wypadają również ich koledzy z młodocianego gangu - Joe (Tomasz Bacajewski) i Double J (Sebastian Wisłocki). Jednak udanych, zapadających w pamięć ról znajdziemy tu dużo więcej.
Przede wszystkim Stephanie, partnerka Tony`ego w wykonaniu Agnieszki Przekupień, jest znacznie ciekawsza niż filmowa, grana przez Karen Lynn Gorney. Wyniosłość, chłód i to, w jaki sposób pozwala się Tony`emu zbliżyć do siebie to jedno, ale bohaterka Przekupień świetnie obrazuje też uporczywy pęd ku sławie i chwale zespolonej tu z próbą załapania się na sukces spod znaku "od pucybuta do milionera". Mniej efektowna, bliźniaczo podobna do bohaterek poprzednich swoich ról, jest z kolei Maja Gadzińska jako zakochana w Tony`m Anette. Gadzińska ma jednak bardzo dobry moment podczas solowego "Skoro to nie ty" ("If I Can't Have You") i dobrze radzi sobie podczas układów tanecznych.
W wątku rodzinnym Tony`ego ciekawy epizod budują matka (Anna Andrzejewska), ojciec (Marek Richter) i siostra (Mariola Kurnicka). Imprezy klubowe rozkręcają żywiołowy didżej-Piosenkarz (Marcin Słabowski) oraz jego pomocnica Piosenkarka (Karolina Trębacz) - oboje doskonale współbrzmią na scenie dzięki swoim temperamentom i możliwościom wokalnym, tworząc atrakcyjny drugi, a niekiedy trzeci plan spektaklu. Zgrabnie jąkałę - sklepowego szefa Tony`ego - zagrał Andrzej Śledź.
Kolejne podejście do amerykańskiego snu o karierze po "Fame / Sława" z mieszanką młodzieżowego szaleństwa jak "Grease" (z którego do "Gorączki sobotniej nocy" trafił cadillac podczas scen bandyckich) jest naprawdę udane i spektakl ma szansę być kolejnym frekwencyjnym hitem Muzycznego, szczególnie dzięki rewelacyjnym układom tanecznym. Nie brakuje w nim humoru (epizodzik fanki Tony`ego w wykonaniu Marty Smuk). Także aranżacje muzyczne Tomasza Filipczaka bardzo dobrze adaptują muzykę disco (z domieszką rytmów latynoskich) do obecnych realiów, a orkiestra Teatru Muzycznego bardzo dobrze brzmi pod batutą Dariusza Różankiewicza.
Trzeba jednak przyznać, że propozycja Tomasza Dutkiewicza, choć bardzo wierna filmowemu pierwowzorowi (postaci ucharakteryzowane są podobnie jak filmowe, a część scen to po prostu cytaty z filmu), ma inaczej rozłożone akcenty. Podkreślono na przykład problemy targające Stanami Zjednoczonymi nie tylko na przełomie lat 70. i 80., nieco mniej akcentowane w filmie, jak kwestia rasizmu i nierównego traktowania ze względu na pochodzenie i społeczne wykluczenie biedoty skazanej na jałową, naznaczoną brakiem jakichkolwiek perspektyw egzystencję.
Wielka szkoda, że w nowym tłumaczeniu Daniela Wyszogrodzkiego oprócz świetnie przetłumaczonych tekstów piosenek znalazło się tak dużo wulgaryzmów. To największy mankament sprawnej pracy reżyserskiej Tomasza Dutkiewicza. Stek wyzwisk, obecny oczywiście w scenariuszu, to zdecydowanie najsłabszy element przedstawienia, nieco osłabiający wymowę spektaklu. Być może dlatego po raz pierwszy od wielu lat premierowa publiczność tylko w niewielkiej części poderwała się z foteli po zakończeniu przedstawienia.
Spektakl
Gorączka sobotniej nocy
Miejsca
Spektakle
Opinie (89)
-
2018-04-22 10:28
(3)
Ile spektakl trwa?
- 5 4
-
2018-04-22 10:35
trwa 2 h i 50 min z przerwą
- 5 1
-
2018-04-22 10:41
Rada
Za długo...
- 4 6
-
2018-04-22 10:44
2h45min
- 0 2
-
2018-04-22 11:03
Takie sobie
Tańczą Ok, śpiew nabrał dynamiki wraz z nagłośnieniem panoramicznym dopiero pod koniec. Soliści chwilami bardziej krzyczą niż śpiewają, ponadto należy doliczyć specyfikę melodyjności kiedy nagle do oryginalnej muzyki śpiewa sie polskie słowa. Wówczas linia wokalna jest sztuczna, ale tak juz po prostu jest. Tance zbiorowe wypadają najlepiej, śpiew solistów zaś najsłabiej w moim odczuciu. Dykcja zaś super!
- 17 3
-
2018-04-22 11:37
Nie polecam!!!! (7)
Zbyt wiele wulgaryzmów, niesmaczna scena sexu, nie widziałam w tym żadnego artyzmu...
Na widowni zaproszeni sami oficjele...Cóż, zwróci się impreza gdy my, zwykli widzowie, zapłacimy za nietanie bilety...- 34 14
-
2018-04-22 14:34
(3)
zdecydowanie odradzam zabieranie ze sobą dzieci lub - o zgrozo - wycieczki szkolnej na ten spektakl. bo jak po obejrzeniu wytlumaczyc dzieciom/ mlodziezy ze w teatrze w kazdej scenie pojawiaja sie takie slowa jak kurka, ku***two, k*tas, spitalaj???
jak dla mnie poziom jest żenująco niski....najgorszy spektakl jaki widzialam na dużej scenie- 12 5
-
2018-04-22 17:16
Marudzisz (2)
Dzieci już w szkole podstawowej nasłuchają się tyle wulgaryzmów, że tych kilka przekleństw w teatrze nie zrobi na nich żadnego wrażenia.
- 3 10
-
2018-04-22 20:30
(1)
problem w tym ze to teatr a nie szkola podstawowa.....kultura wysoka podobno, niestety reżyser się nie popisał chociaz mogł zdecydowac zeby slownictwo bylo delikatniejsze, mozna bylo uzyc slow takich jak - kurczę, spadaj, złamas, a nie kur..a, spier...., k*tas. slabo to wypada, baaaardzo słabo
- 6 0
-
2018-04-22 22:22
Lub motyla noga
- 5 0
-
2018-04-22 20:08
widzowie zdecydują
tymczasem brak wejściówek do października, wykupione.
- 1 4
-
2018-04-23 11:42
z tego właśnie powodu od kilku lat nie chodzę na premiery
... nie umiem wyjaśnić z jakiego powodu urzednicy/samorządowcy otrzymują zaproszenia... Kiedy ja chce kogoś zaprosić na wydarzenie, które organizuję to płacę za to... Może gdyby pani z marketingu teatu lub dyrektorowi teatru, przyszło zapłacić za bilety osób, które zapraszają mielibyśmy inną publiczność... Tomasz Dutkiewicz niestety nie jest Młynarskim czy Barańskim i mamy co mamy... a szkoda bo tytuł wydawało się skazany na sukces...
- 1 0
-
2018-04-28 23:35
Ludzie, film "Gorączka sobotniej nocy"
jest dramatem z gatunku. Czego się spodziewaliscie idąc do teatru? To jest sztuka o trudnej młodzieży. O gangu. A nauczycielka która kupiła bilety dla dzieci 13 letnich mogła trochę poczytać o spektaklu. Byłem, widziałem, podobało mi się. Muzyka rewelacja, choreografia też tudzież ruch sceniczny.
- 2 0
-
2018-04-22 11:52
Recenzja
Sama powyższa recenzja zbyt łagodna, z cechami reklamy. Dla uprawdopodobnienia obiektywizmu zlajala reżysera za wulgaryzmy... Grubymi nićmi szyta. Taniec zbiorowy w zestawieniu ze wspaniała stylizacja i charakteryzacja faktycznie super. On zazwyczaj jest super, bo to niecodzienność taka synchronizacja. Na tym bazują media: postaci, ubiory, taniec, pretensjonalne gesty, wszystko odrealnione, a przez to sugerujące cos z lepszego świata, zawsze przykuwa uwagę. Nawet prymitywni, niemający nic mądrego i odkrywczego do powiedzenia celebryci w swych czasem cyrkowych strojach i głupio-mądrych pozach lub z powłóczystymi, równie odrealnionymi, spojrzeniami na tle ścianki, robią biznes, przykuwając uwagę szaraków z „tej gorszej” rzeczywistości. Tylko niby cóż takiego oznaczają wystające spod wargi siekacze modelek i ww. pretensjonalne spojrzenia oraz zastygłe na fotografiach miny? Wielkie nic, kreujące niby w czymś lepszy inny świat, za którym mamy tęsknić, kupując to, co nam podsuwają. Ubiory Polek, często przeniesione z wulgarnych teledysków, mówią, jak bardzo nadal zakompleksionym narodem jesteśmy. Malpowanie, kalkowanie tego, co moze i dobre do kilkuminutowego videoklipu, ale nie na ulice, mówi samo za siebie. Echhh
- 11 5
-
2018-04-22 13:02
"Kto pamięta film "Saturday Night Fever"
Rozumiem,że trudno było napisać polski tytuł filmu?- 11 5
-
2018-04-22 13:12
hmmmm.... autor widać z 'konkretnej opcji' (1)
poprzednio strasznie nadawał na goliznę, teraz na przekleństwa (jak sam jednak napisał - obecne w oryginale)
nie wiem, może ograniczyć się do jasełek?- 21 14
-
2018-04-22 21:53
Sztuka nie zyskuje ani przez goliznę, ani przez wulgaryzmy, tylko przez treść i artyzm wystawienia. A oceniać trzeba dzieło i mieć własną opinię, niekoniecznie zgodną z oczekiwaniami innych. A jasełka też mogą być wystawione zarówno nowatorsko, jak i kiczowato. Nie należy jednak własnej ironii i domysłów przypisywać recenzentowi.
- 3 0
-
2018-04-22 15:51
Szkoda
Wcześniejsze premiery w muzycznym były wydarzeniem artystycznym .
o goroczce sobotniwj nocy nie mogę tego powioedziec .
nie można robić kroku w tył .
szkoda- 16 4
-
2018-04-22 19:58
BDB spektakl.
Muzyka najsilniejszą stroną spektaklu. Choreografia , śpiew , stroje...bdb
Będzie kolejny sukces kasowy.
Co do wulgaryzmów- jak słyszę w tbusie czy na ulicy rozmowy Dżesiki z Andżeliką lub Kewinem czy Alanem to myślę , że w "Gorączce "słuchałem poezji romantycznej.
Idź jeden z drugim na mecz Władców Północy ...tam więdną uszy.
A ile tam młodzieży co strzyże uszami i się uczy.- 14 6
-
2018-04-22 20:53
Pan Redaktor (1)
Pan Redaktor chyba nie wie ze scenografia powstała specjalnie pod ten spektakl a nie jest to most z musicalu Ghost!!!!
Po drugie niby jak maja się wypowiadać ludzie z ulicy ? Oooo motyla noga? To jest musical o prostych ludziach z ulicy ...
jak ktoś nie rozumie w jakim celu wulgaryzmy zostały użyte to niech nie przychodzi.- 13 17
-
2018-04-24 11:16
oho
urażony pracownik teatru...
- 3 4
-
2018-04-22 21:59
słabizna ! (1)
Chyba jeden z najgorszych spektakli, jakie ostatnio pojawiły się w Muzycznym. Wulgaryzmy wzięte z polskich filmów, scenografia nieciekawa, muzycznie bez rewelacji, wielkiego aktorstwa też nie zauważyłam. W przeciwieństwie do znacznej części "darmozjadów " płaciłam za bilety i to po prostu słabo zainwestowane pieniądze. Czekam na coś lepszego !
- 25 8
-
2018-04-23 09:31
coś mi sie wydaje ze trolle piszą tylko po to żeby coś napisać. Jadwigo idż na spektakl.
- 2 4
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.