Gdańsk doczekał się arcydzieła. Po premierze Vivo XXX Pawła Mykietyna

Stefan Wesołowski

30 sierpnia 2010 (artykuł sprzed 13 lat)

Opinie (10)

Najnowszy artykuł na ten temat Co się stało z oryginałami porozumień sierpniowych?

Orkiestra Symfoniczna PFB pod batutą Reinberta de Leeuwa miała okazję wykonać wyjątkowe dzieło.

Są takie koncerty, które cieszą swoim poziomem. Są też koncerty, które ciekawią, inspirują, oburzają albo - co chyba najgorsze - pozostawiają obojętnym. Są jednak jeszcze takie koncerty, które wymykają się wszelkim potocznym pojęciom opisującym przeżywanie, są obcowaniem z czymś większym, lepszym i wyprzedzającym. Takie właśnie uczucia towarzyszyły mi podczas światowej prapremiery symfonii Vivo XXX Pawła Mykietyna.

Powstałe dla uczczenia 30. rocznicy powstania "Solidarności" dzieło, to 70-minutowa muzyczna interpretacja skojarzeń związanych z tamtym czasem, jego dramatyzmem, niepokojem, ale też z pięknem odwagi i zjednoczenia. Paweł Mykietyn posłużył się całą gamą środków, by symbolika zawarta w utworze była jak najbardziej sugestywna. Oprócz wielkiej orkiestry symfonicznej i chóru, można było usłyszeć barwy i dźwięki generowane elektronicznie; były odgłosy radia, a nawet pieśni ludowe.

Ktoś mógłby stwierdzić, że forma przerasta tutaj już trochę treść, że mnogość użytych technik przywodzi na myśl bardziej kolaż, niż spójny utwór. W moim przekonaniu jednak każdy element tej muzycznej układanki był dla całości niezbędny, a jego umiejscowienie - głęboko przemyślane.

Mykietyn z ogromną konsekwencją i świadomością celu realizował swój plan: już podczas pierwszego, druzgocącego swoim pięknem 10-minutowego tutti, zahipnotyzował słuchaczy, by po przejmującej walce całej orkiestry z przenikliwym piskiem, przywodzącym na myśl ingerencję cenzury, wyciszyć całość piękną pieśnią z okolic Babiej Góry.

Z pewną regularnością wracały poszukiwania właściwej stacji w radiowej, nie stylizowane na szczęście na dźwięki z okresu PRL-u, ale jak najbardziej współczesne. Na szczęście, bo kompozytor uniknął w ten sposób pułapki parodii, prostego wspominania folkloru tamtych lat. Podobnie zresztą z użytymi pieśniami ludowymi - śpiewaczka jeszcze dwukrotnie kontrowała spokojem swojej opowieści burzę dźwięków oddających dramatyzm stanu wojennego, najpierw przyśpiewką z okolic Skierbieszowa, następnie przepiękną i długą pieśnią kurpiowską.

To, że Mykietynowi udało się zachować przy tym spójność, jest wynikiem ewidentnie zauważalnego przekonania o istotności tych środków. W tej muzyce nie było pośpiechu, wyrachowanych proporcji. Jedna przyśpiewka trwała minutę, inna wielokrotnie dłużej. Wszelkie pozamuzyczne odgłosy pojawiały się tak często, aż mogły zabrzmieć w świadomości odbiorcy właściwym sensem, nie powodując już uczucia dyskomfortu "obcym" dźwiękiem.

Gdy pod koniec dzieła nastąpiła retrospekcja obłędnego początku, można było odnieść wrażenie, że cały utwór był jedynie narastaniem, wyczekiwaniem na to, że organizm coraz bardziej domagał się tego powrotu. I rzeczywiście - ostatnie 10 minut utworu już nie było słuchaniem, było organicznym przeżywaniem czegoś absolutnie niezwykłego i wzruszającego.

Niezwykłe i wzruszające jest też to, że tak wspaniałe dzieło będzie już zawsze kojarzone z Gdańskiem. Myślę, że powinniśmy być z tego absolutnie dumni.

Zdjęcia: Obchody 30 rocznicy Sierpnia

177 Zobacz zdjęcia

Stefan Wesołowskis.wesolowski@trojmiasto.pl

Miejsca

Filharmonia Bałtycka Gdańsk, Ołowianka 1

Wydarzenia

Symfonia Pawła Mykietyna 29 sierpnia 2010 (niedziela) (2 opinie)

Opinie (10)

Sortowanie
- Od najstarszych
- Od najnowszych

Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2010-08-30 18:30

...ostatnie 10 minut utworu już nie było słuchaniem, było organicznym przeżywaniem czegoś absolutnie niezwykłego i (1)

wzruszającego... co tam się działo?
był ktoś..
heh

Ciekawy Organicznych Przeżyć
13 lat
- 4 1
Twoja opinia

Zmień treść

wzruszającego... co tam się działo? był ktoś.. heh
Regulamin dodawania opinii
- Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
  2010-08-30 18:46
  
  Ja byłem. Nie mam pojęcia o czym autor pisze ale rzeczywiście muzyka genialna... Może po prostu nie sposób dobrać słowa do tego jak dobre to było...
  
  a
  13 lat
  - 4 2
  Twoja opinia
  
  Zmień treść
  
  Ja byłem. Nie mam pojęcia o czym autor pisze ale rzeczywiście muzyka genialna... Może po prostu nie sposób dobrać słowa do tego jak dobre to było...
  Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2010-08-30 18:34

Dzieło na 30-lecie S powinien skomponować Legendarny Tomasz Lipiński z Tiltu

który obalił komunę, ksenofobię i kaczyzm brzdąkając na gitarze przebój: Jeszcze będzie przepięknie, jeszcze będzie normalnie...

Antoni Kosiba
13 lat
- 6 7
Twoja opinia

Zmień treść

który obalił komunę, ksenofobię i kaczyzm brzdąkając na gitarze przebój: Jeszcze będzie przepięknie, jeszcze będzie normalnie...
Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2010-08-30 18:47

Pierwsze co przychodzi na myśl po tej recenzji-przerósł Bacha !

...ale ja jako ostrożny meloman mam niejasne podejrzenia że ktoś koloryzuje .No powiedzmy przerósł Rubika.....

kriss
13 lat
- 11 4
Twoja opinia

Zmień treść

...ale ja jako ostrożny meloman mam niejasne podejrzenia że ktoś koloryzuje .No powiedzmy przerósł Rubika.....
Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2010-08-30 18:56

fantazja ludzka nie zna granic!
Głupota ludzka nie mieści się w granicach
Mądrośc ludzka nie sięga granic

komu to potrzebne
13 lat
- 1 11
Twoja opinia

Zmień treść

fantazja ludzka nie zna granic! Głupota ludzka nie mieści się w granicach Mądrośc ludzka nie sięga granic
Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2010-08-30 19:39

30 rocznica

i owszem ale Solidarnosci a nie powstania solidarnosci. Powstanie to było warszawskie, styczniowe, listopadaowe itd ale nie solidarności

anty Budyn
13 lat
- 0 10
Twoja opinia

Zmień treść

i owszem ale Solidarnosci a nie powstania solidarnosci. Powstanie to było warszawskie, styczniowe, listopadaowe itd ale nie solidarności
Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2010-08-30 20:26

do "anty Budyn"

Czy twój nick określa całe twoje jestestwo? to co będzie, jak on przegra wybory? stracisz tożsamość...

13 lat
- 8 4
Twoja opinia

Zmień treść

Czy twój nick określa całe twoje jestestwo? to co będzie, jak on przegra wybory? stracisz tożsamość...
Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2010-08-31 00:36

Przepiękne (1)

Ogromnie byłam ciekawa nowego utworu Pawła Mykietyna, bo wszystko co do tej pory słyszałam bardzo mi się podobało. Jestem zachwycona. Utwór nowoczesny w formie, przy tym bardzo melodyjny. Tutti w pierwszej części jakby chaotyczne, powtórzone w ostatniej zachwyca melodyjnością. W środku cudownie harmonijne frazy smyczków jakby z Bacha. Miód.

zachwycona
13 lat
- 5 6
Twoja opinia

Zmień treść

Ogromnie byłam ciekawa nowego utworu Pawła Mykietyna, bo wszystko co do tej pory słyszałam bardzo mi się podobało. Jestem zachwycona. Utwór nowoczesny w formie, przy tym bardzo melodyjny. Tutti w pierwszej części jakby chaotyczne, powtórzone w ostatniej zachwyca melodyjnością. W środku cudownie harmonijne frazy smyczków jakby z Bacha. Miód.
Regulamin dodawania opinii
- Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
  2013-07-14 19:05
  
  kobieto, nie masz pojęcia o czym piszesz, laik się z twojej wypowiedzi wylewa brzegami
  
  janina
  10 lat
  - 0 0
  Twoja opinia
  
  Zmień treść
  
  kobieto, nie masz pojęcia o czym piszesz, laik się z twojej wypowiedzi wylewa brzegami
  Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2010-09-01 12:31

To był nagorszy utwór jaki przyszło mi słyszeć

Ten sam rytm zmieniały się tylko wykonujące je instrumenty, ewentualnie drobne odejścia od głównej melodii. Jak przestawała grać orkiestra słychać było potworne trzaski z radia tranzystorowego. Wstawka ludowa wzięta żywcem z Oskara Kolberga była jak kwiatek do kożucha. Amelodyczne dzieło z całą pewnością niezapomniane, gdyż taki koszmar i gwałt na moich uszach jeszcze nikt nie dokonał. Ci pseudo znawcy co pieją z zachwytu nad tą kakofonią mi się jedynie kojarzą z ludźmi z reklamy samochodu dorabiających wielką ideologię do wieszaka na płaszcze.

Justyn
13 lat
- 4 4
Twoja opinia

Zmień treść

Ten sam rytm zmieniały się tylko wykonujące je instrumenty, ewentualnie drobne odejścia od głównej melodii. Jak przestawała grać orkiestra słychać było potworne trzaski z radia tranzystorowego. Wstawka ludowa wzięta żywcem z Oskara Kolberga była jak kwiatek do kożucha. Amelodyczne dzieło z całą pewnością niezapomniane, gdyż taki koszmar i gwałt na moich uszach jeszcze nikt nie dokonał. Ci pseudo znawcy co pieją z zachwytu nad tą kakofonią mi się jedynie kojarzą z ludźmi z reklamy samochodu dorabiających wielką ideologię do wieszaka na płaszcze.
Regulamin dodawania opinii