Świetni artyści, znakomita atmosfera i pomysłowo ułożony program. W piątek (3 września) ruszył V Festiwal Goldbergowski, jedno z najciekawszych lokalnych wydarzeń poświęconych muzyce poważnej. Za nami dwa świetne koncerty, ale można spodziewać się, że pozostałe cztery co najmniej dorównają im poziomem.
Muszę przyznać, że z utęsknieniem czekałem na kolejną odsłonę
Festiwalu Goldbergowskiego i wszystko wskazuje na to, że nie byłem w tym odosobniony. Organizatorzy od paru lat z godną podziwu konsekwencją budują imprezę, której wartością jest nie tylko program i zaproszeni artyści, ale także doskonała atmosfera, która od początku przyciągała do
Kościoła św. Trójcy (a w tym roku także do
Ratusza Staromiejskiego) tłumy melomanów.
Choć trwająca właśnie 5. edycja festiwalu sprawia wrażenie nieco skromniejszej od poprzednich, wcale nie odbija się to na jej atrakcyjności. W programie próżno szukać zespołów tego formatu, co obecne w latach minionych Cafe Zimmerman czy Accademia Bizantina, wciąż jednak skonstruowany jest tak, aby każdy z jego elementów przyciągał i składał się w spójną całość.
Festiwal rozpoczął się niezwykle ciekawie, bowiem do wykonania Wariacji Goldbergowskich zaproszono wybitnego specjalistę od... muzyki współczesnej - pianistę
Macieja Grzybowskiego (3 września). Muzyka XX wieku ma jednak z barokiem znacznie więcej wspólnego, niż można by się spodziewać. W obydwu jest więcej retoryki niż patosu, głębokiego przemyślenia struktury niż emocjonalnej spontaniczności, nawet piękno ma nieco inną formę. Z pewnością dlatego Grzybowski znakomicie odnajduje się nie tylko w dedykowanych mu utworach Mykietyna czy Szymańskiego, lecz także w dziełach Bacha.
O ile pierwszy, piątkowy występ festiwalu miał charakter nowatorski, o tyle niedzielny (5 września) był już kontynuacją obecnego od pierwszej edycji założenia, aby prezentować dzieła kompozytorów związanych z Gdańskiem, znajdujące się w tutejszej Bibliotece PAN. Powołany specjalnie dla tego celu przez
Andrzeja M. Szadejko zespół
Goldberg Baroque Ensemble wraz z solistami - przede wszystkim zjawiskową sopranistką
Ingridą Gapovą, a także altem
Janem Mędralą, tenorem
Krzysztofem Kozarkiem i basem
Szymonem Kobylińskim, podjęli się tym razem wykonania kantat bożonarodzeniowych dawnego Gdańska.
Utwory odkopywane przez grono muzykologów (których
praca zasługuje na najwyższe uznanie) przekonują, że powstawała tutaj muzyka najwyższych lotów, częstokroć odkrywcza formalnie i instrumentalnie. W moim przekonaniu takie perełki, jak na przykład aria sopranu z kantaty "Nun danket alle Gott"
Johanna Theodericha Roemhilda powinny znaleźć swoje miejsce w kanonie najbardziej uznanych utworów wokalnych baroku.
Przed nami jeszcze cztery koncerty -
7 września w
Kościele św. Trójcy wystąpi wybitny francuski wiolonczelista
Christophe Coin, pierwszoplanowa postać światowej sceny muzyki dawnej, laureat wielu prestiżowych nagród fonograficznych i solista występujący z tak znakomitymi zespołami, jak Concentus Musicus Wien, Hespérion XX czy Academy of Ancient Music.
10 września zaś, ponownie zabrzmi muzyka gdańska, tym razem w
Ratuszu Staromiejskim i tym razem o znacznie bardziej świeckim charakterze. Usłyszymy między innymi madrygały
Andrzeja Hakenbergera traktujące o muzykowaniu, problemach zawodowych, kłopotach małżeńskich, męskich i wreszcie - o małżeństwie, lecz z perspektywy rozwodnika. Tegoroczny Festiwal Goldbergowski zakończy natomiast
11 września, w
Kościele św. Trójcy koncert włoskiego zespołu
Accordone.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy
