Fajans włocławski | koLEKCJE

Fajans z Włocławka to z jednej strony bardzo popularne naczynia w kwiatowe wzory kojarzone z babciną zupą pomidorową a z drugiej poszukiwane przez kolekcjonerów przedmioty we wzory à la Picasso tzw. pikasiaki. Czy wszystko warto zbierać? Które wzory są najwartościowsze i czy warto kolekcjonować również popularne białoniebieskie i biało-brązowe malatury? Co warto wiedzieć o kolekcjonowaniu fajansów z Włocławka?

Każdy, kto kolekcjonuje, pasjonuje się różnymi przedmiotami to po latach ich gromadzenia, poznawania, doświadczony błędami i sukcesami staje się znawcą, specjalistą w tej mikro-dziedzinie. Aby wiedza zdobyta była pełna, sięga po informacje uzupełniające. Tak też jest z kolekcjonowaniem fajansów włocławskich. Oprócz wiedzy na temat techniki wytwarzania ceramiki warto zapoznać się z historią Włocławka jako ośrodka produkcji ceramiki użytkowej.

Jego tradycja sięga ostatniego dwudziestolecia XIX wieku, ale w latach 50.-80. XX wieku przeżywał okres największego rozwoju. Wówczas w każdym niemal domu znajdowały się włocławskie naczynia codziennego użytku (kubki, talerze, serwisy), bądź dekoracje ceramiczne (oprawy zegarów, wag kuchennych, luster, lamp, obrazów, wazony) zdobione w pięknie malowane kwiaty w stylu ludowym, pokłosie słynnych Biennale Fajansu. Nie każdy jednak wie, że intensywnie działał tu Ośrodek Wzorcujący nr 2. Tu powstawały projekty nowatorskie, o zupełnie odmiennej stylistyce nawiązującej do malarskiej abstrakcji.

Barbara Pospieszna - Doktor nauk humanistycznych w zakresie nauk o sztuce, historyk sztuki, konserwator-zabytkoznawca, muzealnik. Kurator ds. badań i zbiorów Muzeum Zamkowego w Malborku, kustosz dyplomowany; rzeczoznawca MKiDN w dziedzinie: rzemiosło artystyczne i sztuka użytkowa. Specjalizacja: ceramika historyczna, systemy i urządzenia grzewcze, detal architektoniczny, kolekcjonerstwo i muzealnictwo.

Autorka i redaktorka wielu artykułów branżowych i publikacji monograficznych oraz katalogów zbiorów instytucjonalnych i prywatnych.