Los polskiej emigracji zarobkowej wielokrotnie podejmowany był w rozmaitych książkach i na blogach. Zdecydowana większość tego typu literatury przedstawia losy całych rodzin stawiających czoła życiu na emigracji lub męski punkt widzenia. "Emigrantki" wystawione w Teatrze Wybrzeże to spisana przez mężczyznę kobieca perspektywa rozłąki z najbliższymi, tyle że ujęta w pełen goryczy lament i cały festiwal nieszczęść uformowany w półtoragodzinne, długimi momentami nużące przedstawienie.
Najbliższe wydarzenia w Trójmieście
Żyją we dwie i bardzo liczą na trzecią, by rachunki nie pożerały lwiej części zarobków. Zastajemy je w momencie, gdy ta trzecia, Monika, akurat szuka miejsca, w którym mogłaby zamieszkać. Ze stanem żałosnej kanciapy umieszczonej w piwnicy jakiegoś belgijskiego domu zaznajamia ją Zosia, kobieta doświadczona przez los i bardzo zainteresowana tym, by Monika dołączyła do niej i współlokatorki i dołożyła się do czynszu. Po chwili poznajemy również najstarszą z nich - Tereskę, w odróżnieniu od zahukanej koleżanki, energiczną, nieco wulgarną, ale równie jak ona nieszczęśliwą kobietę.
Tekst Radosława Paczochy niby traktuje o czasach współczesnych, ale ukazuje obraz polskiej emigracji sprzed 15-20 lat. Bohaterki sztuki czyszczą bogatym Belgom mieszkania, szorują kible, doświadczają przemocy seksualnej - uciekając z piekła w Polsce trafiają do świata wcale nie lepszego na obczyźnie. Walczą z tęsknotą za pozostawionymi w kraju bliskimi i rozpaczą wywołaną życiem bez perspektyw. Po pięciu minutach wiadomo, że każda nosi ciężką traumę i tylko kwestią czasu jest kiedy nam o tym opowie.
Wszystko dzieje się w działającej na wyobraźnię przestrzeni piwnicy, której głównym elementem są wystające rury, poprowadzone także przez całą długość widowni. Na scenie widzimy trzy łóżka, rozkładany stolik, skromniutki aneks kuchenny i kilka krzeseł. Widzimy również walizki czy torby do końca niewypakowane, bo przecież emigrantki są tu tylko na chwilę. Ich lokum to nora, pozbawione okien prywatne więzienie. Z rur dobiegają przytłumione głosy mieszkańców domu i muzyka stworzona przez Macieja Szymborskiego. Nie mamy wątpliwości, że prawdziwe życie dzieje się gdzieś indziej, na wyższych kondygnacjach.
Trójmiejskie wątki w serialu "Osiecka"
Spektakl wyreżyserowany przez Elżbietę Deptę ma pozór paradokumentu. To przede wszystkim niekończący się potok słów, czasem wypowiadanych przy kieliszku wina lub mocniejszego trunku, czasem nad rosołem, albo skierowanych wprost do widzów. Pewnie taka formuła, zbliżona do telewizyjnego formatu scripted-docu w stylu "Ukryta prawda" znajdzie swoich wielbicieli, ale dla mnie "Emigrantki" Teatru Wybrzeże pozostają dużym rozczarowaniem, bo temat emigracji zarobkowej został sprowadzony do rzewnej historii kilku kobiet z potrzaskanymi życiorysami.
Spektakl
Emigrantki
spektakl dramatyczny
- miejsce:
-
Stara Apteka
- spektakle:
- 11.03 (czw) godz. 19:30
- 12.03 (pt) godz. 19:30
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}