Kosmiczne spotkanie trzeciego stopnia. Recenzja "Dlaczego nie lecimy do gwiazd?"

Łukasz Rudziński

21 listopada 2021 (artykuł sprzed 1 roku)

Opinie (7)

Spektakl "Dlaczego nie lecimy do gwiazd?" wprowadza do bajki dla dzieci fantastykę naukową.

Teatr Gdynia Główna regularnie serwuje młodym widzom bajki z morałem w tle. Po serii czytań performatywnych i spektakli inspirowanych twórczością Stanisława Lema przyszedł czas na bajkę fantastyczno-naukową "Dlaczego nie lecimy do gwiazd?", której warstwa dydaktyczna niestety osłabia wydźwięk całości.

Spektakle dla dzieci w najbliższym czasie

Spektakl wyreżyserowany przez Grzegorza Kujawińskiego rozpoczyna się we foyer teatru, gdzie oglądamy projekcję wideo z krótkim wprowadzeniem w tematykę innych cywilizacji. Wedle wyliczeń telewizyjnego eksperta gdzieś w naszej galaktyce istnieje 100 tys. planet potencjalnie zdatnych do życia i przynajmniej na kilku tysiącach z nich powinny być jakieś formy życia. "Pojawia się więc pytanie: gdzie oni są?" - kończy tajemniczo kosmiczny ekspert.

Trójka śmiałków wyrusza w kosmiczne przestworza, aby poznać prawdę o nadawcach tajemniczej wiadomości.

Okazuje się, że na przestrzeni XX wieku kilkukrotnie obcy zostawiali nam tajemnicze przesyłki, które połączone pozwoliły zdekodować zapis wskazujący na pewną planetę. Dlatego w świetle reflektorów wkraczają oni - bohaterowie naszych czasów - kosmonauci. Trójka śmiałków: Romek Twardowski, Barbara Armstrong i Misza Gagarin podejmuje się misji o wielkiej wadze - odnalezienia tajemniczej planety i nawiązania bliskiego kontaktu trzeciego stopnia z ufoludkami. Pomóc ludziom w tej niebezpiecznej podróży w nieznane ma w tym robot STASIU, czyli Samowystarczalny Towarzysz Astronauty o Sztucznej Inteligencji i Uczuciach.

Scenariusz wyraźnie inspirowany jest twórczością Stanisława Lema oraz motywami wywiedzionymi z literatury fantastycznonaukowej i filmów o tematyce science-fiction. Nieprzypadkowo spektakl zadedykowano Georgesowi Mélièse'aowi, jednemu z pionierów kina, nazywanego "magiem kina" i "czarodziejem ekranu". Bez trudu dostrzec tu można również motywy w stylu serii "Star Trek" czy "Odysei kosmicznej 2001" albo "Misji na marsa", a sam robot STASIU przypomina droida naprawczego R2-D2 z "Gwiezdnych wojen". Takich niuansów można doszukać się więcej, bo scenariusz napisany przez Grzegorza Kujawińskiego jest pojemny i stanowi dowcipną wariację na temat motywów podróży kosmicznej.

Wspiera ich w tym STASIU, czyli Samowystarczalny Towarzysz Astronauty o Sztucznej Inteligencji i Uczuciach, animowany przez Piotra Rogalskiego.

Jednak przedstawienie Teatru Gdynia Główna po efektownym początku i kilku pomysłowych scenach (m.in. przekazy medialne, scena nieważkości) wyraźnie traci impet. Utarczki między członkami załogi szybko stają się nudne, a postać kapitana statku kosmicznego kompletnie pozbawiona jest właściwości. W efekcie najciekawszym bohaterem jest animowany przez Piotra Rogalskiego STASIU, zrobiony z obrotowego krzesła i pomysłowo dołączonej do niego górnej części tułowia robota.

Zdecydowanie bardziej niż cierpiąca na braki dramaturgiczne akcja uwagę przyciąga warstwa wizualna. Poszczególne sceny zapraszają młodych i starszych widzów do świata bohaterów, co urywa się w momencie drastycznej scenicznej wolty, niepoprzedzonej jakimkolwiek wprowadzeniem. Świetnie za to wyglądają kostiumy-skafandry kosmonautów przygotowane z kombinezonów robotniczych przez Marzenę Chojnowską (odpowiedzialną również za światło).

Spośród kosmonautów najlepiej prezentuje się Misza grany przez Piotra Mahlika (po prawej), który stale wchodzi w konflikt z Barbarą (Marta Jaszewska, po lewej). Rozjemcą tych kłótni jest kapitan Twardowski (Filip Wójcik, w środku).

Także scenografia Bartosza Dobrowolskiego i Grzegorza Kujawińskiego składająca się głównie z obrazów malarskich oraz tablic pełnych płyt CD, dyskietek, kaset VHS i kaset magnetofonowych oraz kart graficznych, bezpieczników etc. stanowi dobre tło dla opowieści, podobnie jak grafiki przedstawiające podróż po kosmosie (przygotowane przez Mishę Lesner) i materiały wideo autorstwa Macieja Buszmana, wyświetlane na projektorze za plecami aktorów. Całości dopełnia elektroniczna muzyka, dobrze wkomponowana w przygody aktorów (również zasługa Macieja Buszmana).

Spośród aktorów najlepsze wrażenie robi Piotr Rogalski, odnajdujący się w niełatwych zadaniach, bo ma do zagrania ciekawych bohaterów (m.in. robota STASIU), dla których każdorazowo znajduje nieco inną formę. Z trójki kosmonautów pamiętamy głównie spory między wnukiem Jurija Gagarina, Miszą (Piotr Mahlik) a wnuczką Neila Armstronga, Barbarą (Marta Jaszewska). Pomiędzy nimi bez pomysłu na swoją postać rozjemcy, Romka Twardowskiego (potomka legendarnego Pana Twardowskiego) gra Filip Wójcik.

Spotkanie z obcymi niesie ze sobą dreszczyk emocji i wypada efektownie, dzięki animacjom i projekcjom wideo.

Jednak awizowany wiek dzieci zapraszanych na spektakl (od trzech lat) jest zdecydowanie za niski. Bardzo mało w tym godzinnym przedstawieniu ruchu, dużo więcej treści wypowiadanych przez aktorów, z których zrozumieniem może mieć problem nawet piecio- czy sześciolatek. Pada wiele kompletnie niezrozumiałych dla dziecka i niewytłumaczonych na scenie słów, jak "robofob", za mało jest plastycznych, działających na wyobraźnię scen (jak wspomniana "nieważkość" czy pierwszy kontakt z obcą cywilizacją). Aktorzy najczęściej wypowiadają swoje kwestie siedząc lub stojąc. Gwałtowne zmiany akcji są równie zaskakujące co koniec, który następuje nieoczekiwanie po zapadnięciu całkowitej ciemności.

Gdańsk czyta. Trwają trzecie Gdańskie Targi Książki

Dlatego najnowsza propozycja Teatru Gdynia Główna budzi niedosyt, pomimo ciekawego pomysłu wyjściowego, efektownych kostiumów i udanej scenografii. Rozczarowuje, niestety, nachalny dydaktyzm finałowych fragmentów, gdy dowiadujemy się, że należy dbać o ziemię i szanować wszystkich bez względu na płeć, kolor skóry, orientację seksualną czy przekonania. Te niewątpliwie szlachetne postulaty to również bardziej suchy apel niż umiejętnie ograna teatralnymi środkami rzeczywistość. Ta bajka jest efektowna wizualnie, ale stanowczo przegadana. Na tytułowe pytanie "Dlaczego nie lecimy do gwiazd?" w spektaklu TGG nie znajdziemy odpowiedzi.

Zdjęcia: Kosmiczne spotkanie trzeciego stopnia. Recenzja "Dlaczego nie lecimy do gwiazd?"

24 Zobacz zdjęcia

Łukasz Rudzińskirecenzje@trojmiasto.pl

Spektakl

7.6

13 ocen

Dlaczego nie lecimy do gwiazd?

teatr dla dzieci

Miejsca

Teatr Gdynia Główna Gdynia, pl. Konstytucji 1

Spektakle

Dlaczego nie lecimy do gwiazd? 12 lutego 2023 godz. 12:00

Opinie (7) 1 zablokowana

Widok
- Wątki
- Płaski
Sortowanie
- Od najstarszych
- Od najnowszych

Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2021-11-22 01:18

Gagarin a nie Gagari.. (1)

.. Panie Łukaszu
Skoro skrupulatni jesteśmy tacy w swoich ocenach
Niczym żołnierze systemu
I polecam zwracać uwagę na
Mimo wszystko
Retorykę
Notabene indywidualną
I nie wyprzedzać
Potencjalnego odkrycia przez inne jednostki
Które być może
Odkryją
Dlaczego jednak nie lecimy do gwiazd
Pan jeszcze nie wie
Ja już np wiem
I wiedziałem to przed startem spektaklu
Którego raczył pan tak wyliczając osądzić przed innymi
Z poważaniem
Piotr Mahlik
PS Życzę więcej luzu
Sobie
Jak i Tobie

1 rok
- 7 7
Twoja opinia

Zmień treść

.. Panie Łukaszu Skoro skrupulatni jesteśmy tacy w swoich ocenach Niczym żołnierze systemu I polecam zwracać uwagę na Mimo wszystko Retorykę Notabene indywidualną I nie wyprzedzać Potencjalnego odkrycia przez inne jednostki Które być może Odkryją Dlaczego jednak nie lecimy do gwiazd Pan jeszcze nie wie Ja już np wiem I wiedziałem to przed startem spektaklu Którego raczył pan tak wyliczając osądzić przed innymi Z poważaniem Piotr Mahlik PS Życzę więcej luzu Sobie Jak i Tobie
Regulamin dodawania opinii
- Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
  2021-11-22 09:48
  
  Poprawka wprowadzona
  
  Dziękuję
  
  Piotr Mahlik
  1 rok
  - 0 0
  Twoja opinia
  
  Zmień treść
  
  Dziękuję
  Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2021-11-22 07:33

Pan wiedzial, ze sa gwiazdy wszak urodzil sie pod betlejemska (1)

- ale kazal czlowiekowi zaludniac Ziemie i czynic ja sobie poddana. Ziemie, a nie odlegle gwiazdy. Pchanie sie tam jest pycha, marnowaniem grosza, proznoscia i obrazaniem Stworcy.

1 rok
- 0 4
Twoja opinia

Zmień treść

- ale kazal czlowiekowi zaludniac Ziemie i czynic ja sobie poddana. Ziemie, a nie odlegle gwiazdy. Pchanie sie tam jest pycha, marnowaniem grosza, proznoscia i obrazaniem Stworcy.
Regulamin dodawania opinii
- Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
  2021-11-22 08:18
  
  Średniowiecze
  
  Tak jak chodzenie do dentysty i korzystanie z dobrodziejstw medycyny. Pycha, wszechobecna pycha!
  
  1 rok
  - 0 0
  Twoja opinia
  
  Zmień treść
  
  Tak jak chodzenie do dentysty i korzystanie z dobrodziejstw medycyny. Pycha, wszechobecna pycha!
  Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2021-11-22 08:31

Do autora recenzji

Pani Łukaszu, czasami pytania nie mają odpowiedzi, wtedy nazywa się to pytanie retoryczne.
Skoro pytanie jest w tytule to być może jest to pytanie retoryczne.
Nie może Pan sztuki brać dosłownie.

Nie ma za co.

1 rok
- 2 4
Twoja opinia

Zmień treść

Pani Łukaszu, czasami pytania nie mają odpowiedzi, wtedy nazywa się to pytanie retoryczne. Skoro pytanie jest w tytule to być może jest to pytanie retoryczne. Nie może Pan sztuki brać dosłownie. Nie ma za co.
Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2021-11-22 11:44

Teatr Gdynia Główna

Od zawsze karmił nas tanią rozrywką z prostymi i przeintelektualizowanymi spektaklami. Chciałbym by teraz było inaczej. Pewnie się wybiorę ale za jakiś czas.

1 rok
- 1 3
Twoja opinia

Zmień treść

Od zawsze karmił nas tanią rozrywką z prostymi i przeintelektualizowanymi spektaklami. Chciałbym by teraz było inaczej. Pewnie się wybiorę ale za jakiś czas.
Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2021-11-22 22:47

Niestety

Przedstawienie zupełnie nie dla małych dzieci, przegadane, pełne sloganów i agresywnej indoktrynacji w tym lgbt. Dla dorosłych nuda. Stasiu - jedyna ciekawa postać!

Groch
1 rok
- 3 5
Twoja opinia

Zmień treść

Przedstawienie zupełnie nie dla małych dzieci, przegadane, pełne sloganów i agresywnej indoktrynacji w tym lgbt. Dla dorosłych nuda. Stasiu - jedyna ciekawa postać!
Regulamin dodawania opinii