Companyia Pelmànec (Hiszpania)
Diagnoza: Hamlet
z inspiracji "Hamletem" Williama Szekspira
Premiera: 11 lutego 2012
Akcja rozgrywa się symultanicznie na dwóch planach - realnym, w szpitalu psychiatrycznym, i wyobrażonym, w psychice jednego z pacjentów. Głównym powodem, dla którego Max Flaubert znalazł się w placówce, jest trauma po śmierci ojca i zdradzie matki, która mimo żałoby ponownie wyszła za mąż. Odosobniony od innych Max pozostaje sam na sam z własnymi koszmarami, które powoli zapełniają jego rzeczywistość (czyli ciasną, szpitalną izolatkę). Jako reżyser własnych snów Max musi zmierzyć się z najbardziej wymagającym przeciwnikiem - samym sobą. Lalki, które wprawia w ruch, są demonami z jego traumatycznej przeszłości, a jednocześnie jedynymi kompanami w ponurym zakładzie. Ta sytuacja rozdwojenia nie prowadzi do szczęśliwego zakończenia. Pacjentowi postawiono diagnozę - pasja i cierpienie Hamleta - co w efekcie oznacza nieuleczalną chorobę. Jak mówi reżyser o samej sztuce: "Hamlet to jedynie punkt wyjścia, wzór do rozwiązania układanki", a ta układanka złożona jest z bólu, samotności i braku akceptacji samego siebie.
Lalkarz rozdziela wyrażenia i emocje w sposób autorytatywny, jednocześnie dodając swojej postaci autentyczności, po raz kolejny osiągając ideał przez dysocjację.
El Punt-Avui
Reżyseria: Maria Castillo
Scenografia: Xavier Erra
Kostiumy: Rosa Soler
Projekt lalek: Martí Doy
Światło: Miquel Gallardo, Xavier Muñoz
Wideo: Marco Domenichetti
Tekst, wykonanie: Miquel Gallardo
-----
Miquel Gallardo w swojej karierze był współtwórcą takich przedstawień, jak Poemas Visuales Jordi Bertran Theatre Company, czy El avaro Tabola Rassa — teatru, którego jest współzałożycielem. Na scenę powrócił dzięki sztuce Don Juan. Memoria amaga de mí, wielokrotnie nagradzanej i docenionej przez szerokie grono krytyków. Po swoim pierwszym solowym doświadczeniu Gallardo powraca z nowym projektem: Diagnoza: Hamlet.
Diagnoza: Hamlet
z inspiracji "Hamletem" Williama Szekspira
Premiera: 11 lutego 2012
Akcja rozgrywa się symultanicznie na dwóch planach - realnym, w szpitalu psychiatrycznym, i wyobrażonym, w psychice jednego z pacjentów. Głównym powodem, dla którego Max Flaubert znalazł się w placówce, jest trauma po śmierci ojca i zdradzie matki, która mimo żałoby ponownie wyszła za mąż. Odosobniony od innych Max pozostaje sam na sam z własnymi koszmarami, które powoli zapełniają jego rzeczywistość (czyli ciasną, szpitalną izolatkę). Jako reżyser własnych snów Max musi zmierzyć się z najbardziej wymagającym przeciwnikiem - samym sobą. Lalki, które wprawia w ruch, są demonami z jego traumatycznej przeszłości, a jednocześnie jedynymi kompanami w ponurym zakładzie. Ta sytuacja rozdwojenia nie prowadzi do szczęśliwego zakończenia. Pacjentowi postawiono diagnozę - pasja i cierpienie Hamleta - co w efekcie oznacza nieuleczalną chorobę. Jak mówi reżyser o samej sztuce: "Hamlet to jedynie punkt wyjścia, wzór do rozwiązania układanki", a ta układanka złożona jest z bólu, samotności i braku akceptacji samego siebie.
Lalkarz rozdziela wyrażenia i emocje w sposób autorytatywny, jednocześnie dodając swojej postaci autentyczności, po raz kolejny osiągając ideał przez dysocjację.
El Punt-Avui
Reżyseria: Maria Castillo
Scenografia: Xavier Erra
Kostiumy: Rosa Soler
Projekt lalek: Martí Doy
Światło: Miquel Gallardo, Xavier Muñoz
Wideo: Marco Domenichetti
Tekst, wykonanie: Miquel Gallardo
-----
Miquel Gallardo w swojej karierze był współtwórcą takich przedstawień, jak Poemas Visuales Jordi Bertran Theatre Company, czy El avaro Tabola Rassa — teatru, którego jest współzałożycielem. Na scenę powrócił dzięki sztuce Don Juan. Memoria amaga de mí, wielokrotnie nagradzanej i docenionej przez szerokie grono krytyków. Po swoim pierwszym solowym doświadczeniu Gallardo powraca z nowym projektem: Diagnoza: Hamlet.
