Cztery oblicza eko-katastrofy - wystawa zbiorowa

Wydarzenia związane z pandemią koronawirusa, a ostatnio - z wojną na Ukrainie - zdominowały środki masowego przekazu i doprowadziły w znaczącym stopniu do dość powszechnego wyparcia kwestii związanych z zagadnieniem możliwości przetrwania gatunku ludzkiego na ziemskim globie wobec stale rosnącej degradacji całego ekosystemu. Podejmowane przez ludzkość środki zapobiegawcze są nieadekwatne do potrzeb. Brak jest organizacji o globalnej sile sprawczej, a rozbieżności interesów i ciasnogłowie wielu decydentów w znacznym stopniu spowalniają podejmowanie istotnych decyzji zapobiegawczych. Eko-katastrofa już dziś jest faktem, co szczególnie widać w coraz bardziej drastycznych skutkach zmian klimatu.

Wystawa Cztery oblicza eko-katastrofy dotyka jedynie kilku wątków całego problemu. Elżbieta Bieńko-Kornacka, stosując środki malarskie, podnosi temat brutalnego, ciągle rosnącego zanieczyszczenia środowiska będącego skutkiem beztroski cywilizacyjnej. Anna Hauser cyklem swych metaforycznych fotografii zwraca uwagę na odsunięty dziś od głównego nurtu narracji publicznej problem traumatycznego osamotnienia jednostek ludzkich wobec zachodzących zmian, ich bezsilności i braku perspektyw. Sławomir Fiebig prezentuje bardzo wymowny cykl zdjęć z kopalni węgla zatytułowany Rana,  kontestując kwestię wieloaspektowej degradacji środowiska na skutek egoistycznej, krótkowzrocznej eksploatacji ziemskich zasobów naturalnych. Cykl czarno-białych grafik Erazma W. Felcyna zatytułowany Anatomia Apokalipsy stawia fundamentalne pytanie dotyczące odpowiedzialności współczesnego świata wobec przyszłych pokoleń.

ELŻBIETA BIEŃKO-KORNACKA
Artystka jest absolwentką Uniwersytetu Gdańskiego i Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Od 2016 jest  członkiem ZPAP. Mieszka w Rumi. Zrealizowała ponad 100 wystaw zbiorowych i 30 wystaw indywidualnych w Polsce i w Szwecji. Ulubione techniki artystki to kolaż, asamblaż i akryl na płótnie; wykorzystuje też akwarelę, gwasz, olej, temperę i tusz. Od 2019 tworzy rzeźby ceramiczne łącząc je z obrazami. 

ERAZM W. FELCYN
W latach 1964-1966 fotoreporter, a następnie (1966-196redaktor naczelny Ilustrowanego Magazynu Studentów Politechniki Gdańskiej Kronika Studencka, członek Sekcji Wystawienniczej Gdańskiego Towarzystwa Fotograficznego (1970-1976), członek ZPAP i ZPAF. Od 2014 przewodniczący Komisji Artystycznej OG ZPAF. Zadebiutował w 1965. Wziął udział w ponad 100 wystawach w Polsce i na świecie zdobywając szereg medali i wyróżnień. Korzystając z możliwości techniki cyfrowej na bazie swych starych negatywów zrealizował unikatowe kolekcje portretów ludzi związanych z Politechniką Gdańską w latach 1964-1968, zbiór portretów kaszubskich z lat 1968-1972 oraz wystawę Bliscy Nieznajomi Sopot 70. Ma w swoim dorobku szereg wystaw indywidualnych, poruszających kwestie o charakterze filozoficzno-egzystencjalnym, m.in. Inwazja subiektywny portret śmieci, Rosarium, Synthesis, Fantasmagorie, Anatomia Apokalipsy.

SŁAWOMIR FIEBIG
Artysta fotografik (ZPAF), członek Gdańskiego Towarzystwa Fotograficznego i Międzynarodowego Stowarzyszenia Diaporamistów AV-DIALOG, absolwent Wydziału Chemicznego Politechniki Gdańskiej, zasłużony fotograf dokumentalista Solidarności. Całe swoje życie poświęcił fotografii. Zbyt mało tu miejsca, by wyliczyć wszystkie jego sukcesy. Spory rozgłos przyniosła mu diaporama o stanie wojennym Zatrzymane zmiany, wykorzystana podczas gdańskich koncertów Jean Michela Jarrea. Zainteresowania fotograficzne Sławomira Fiebiga rozwijały się dwutorowo. Czasy schyłku PRL-u rzuciły go w wir rejestracji reportażowej; 2500 jego zdjęć znajduje się w zbiorach Europejskiego Centrum Solidarności w Gdańsku. Równolegle zajmował się fotografią estetyzującą, szczególnie w technikach specjalnych i druku artystycznym (serigrafii). Jego prace były eksponowane na wielu wystawach fotograficznych; były też publikowane w licznych wydawnictwach albumowych.

ANNA HAUSER
Artystka mówi o sobie tylko tyle: Urodziłam się w 1984 w Gdańsku. Zaczęłam robić zdjęcia w 2018.