Akademia Teatralna w Warszawie - Wydział Sztuki Lalkarskiej w Białymstoku
Białe małżeństwo
Tadeusz Różewicz
Krzysztof Rau o spektaklu: Poszukując tekstu, który stałby się inspiracją do zbudowania przedstawienia dyplomowego, pomyślałem o "Białym małżeństwie" Różewicza. Ten dramat jest bowiem utworem niezwykłym. Bohaterowie sztuki nie są postaciami jednoznacznymi, jednowymiarowymi. Rozpięci między sacrum a profanum, noszący w sobie zwierzę i swój kulturowy, zdehumanizowany kostium, stają się nie tylko niezwykle trudną, lecz także ogromnie interesującą partyturą aktorską. Jak na dyplomowy spektakl przystało "Białe małżeństwo" - jest z pewnością dramatem. Jest również komedią. Nic w małżeństwie nie jest jednoznaczne.
Krzysztof Rau, porywając się na Białe małżeństwo, uznawane za dramat trudny w inscenizacji, podniósł poprzeczkę jeszcze wyżej. Wcielił w życie wywiedziony z didaskaliów autora pomysł, by w każdej z postaci odnaleźć zwierzę, co dało studentom solidne podstawy do budowania ról. "Uzwierzęcenie" postaci to przecież zadanie oswojone podczas czterech lat lalkarskich studiów.
Różewicz w "Białym małżeństwie" miesza ze sobą symboliczność z namacalną cielesnością i rodzajowością ziemiańskiego dworku. Rau w swojej inscenizacji oddał się całkowicie we władanie symboli. Adaptując tekst, musiał jak najbardziej "oddalić się" od dworu z jego przestrzenią oraz uświęconymi tradycją rytuałami i rozmowami. Cała operacja nie powiodłaby się bez minimalistycznej, ale niebywale wyrazistej, dynamicznie ogrywanej i funkcjonalnej scenografii.
Świat wykreowany przez Mikołaja Maleszę tonie w brązach przełamanych ciemną zielenią. Jest mroczny, lecz równocześnie elegancki i dostojny. To wrażenie potęgują kostiumy. Dzięki temu czas sceniczny Białego małżeństwa można określić mianem uniwersalnej,teatralnej bezczasowości z dozą patyny. Oglądając dramat Różewicza, zapomina się też, że jest to spektakl dyplomowy prezentowany przez aktorów znajdujących się na samym początku drogi twórczej.
Reżyseria: Krzysztof Rau
Współpraca reżyserska: Agnieszka Baranowska
Scenografia: Mikołaj Malesza
Muzyka: Anna Świętochowska
Światło: Czesław Lewicki
Dźwięk: Dariusz Kulikowski
Konsultanci:
słowo - Julita Cichońska
ruch - Anna Kołosow
Występują:
Katarzyna Grajlich, Małgorzata Potocka, Daria Brudnias, Wojciech Schabowski, Paula Czarnecka, Błażej Piotrowski, Weronika Lewoń / Sylwia Nowak, Jerzy Dowgiałło
Białe małżeństwo
Tadeusz Różewicz
Krzysztof Rau o spektaklu: Poszukując tekstu, który stałby się inspiracją do zbudowania przedstawienia dyplomowego, pomyślałem o "Białym małżeństwie" Różewicza. Ten dramat jest bowiem utworem niezwykłym. Bohaterowie sztuki nie są postaciami jednoznacznymi, jednowymiarowymi. Rozpięci między sacrum a profanum, noszący w sobie zwierzę i swój kulturowy, zdehumanizowany kostium, stają się nie tylko niezwykle trudną, lecz także ogromnie interesującą partyturą aktorską. Jak na dyplomowy spektakl przystało "Białe małżeństwo" - jest z pewnością dramatem. Jest również komedią. Nic w małżeństwie nie jest jednoznaczne.
Krzysztof Rau, porywając się na Białe małżeństwo, uznawane za dramat trudny w inscenizacji, podniósł poprzeczkę jeszcze wyżej. Wcielił w życie wywiedziony z didaskaliów autora pomysł, by w każdej z postaci odnaleźć zwierzę, co dało studentom solidne podstawy do budowania ról. "Uzwierzęcenie" postaci to przecież zadanie oswojone podczas czterech lat lalkarskich studiów.
Różewicz w "Białym małżeństwie" miesza ze sobą symboliczność z namacalną cielesnością i rodzajowością ziemiańskiego dworku. Rau w swojej inscenizacji oddał się całkowicie we władanie symboli. Adaptując tekst, musiał jak najbardziej "oddalić się" od dworu z jego przestrzenią oraz uświęconymi tradycją rytuałami i rozmowami. Cała operacja nie powiodłaby się bez minimalistycznej, ale niebywale wyrazistej, dynamicznie ogrywanej i funkcjonalnej scenografii.
Świat wykreowany przez Mikołaja Maleszę tonie w brązach przełamanych ciemną zielenią. Jest mroczny, lecz równocześnie elegancki i dostojny. To wrażenie potęgują kostiumy. Dzięki temu czas sceniczny Białego małżeństwa można określić mianem uniwersalnej,teatralnej bezczasowości z dozą patyny. Oglądając dramat Różewicza, zapomina się też, że jest to spektakl dyplomowy prezentowany przez aktorów znajdujących się na samym początku drogi twórczej.
Reżyseria: Krzysztof Rau
Współpraca reżyserska: Agnieszka Baranowska
Scenografia: Mikołaj Malesza
Muzyka: Anna Świętochowska
Światło: Czesław Lewicki
Dźwięk: Dariusz Kulikowski
Konsultanci:
słowo - Julita Cichońska
ruch - Anna Kołosow
Występują:
Katarzyna Grajlich, Małgorzata Potocka, Daria Brudnias, Wojciech Schabowski, Paula Czarnecka, Błażej Piotrowski, Weronika Lewoń / Sylwia Nowak, Jerzy Dowgiałło
