Antygona (25 opinii)

• Od najstarszych

  Sortowanie

  • Od najstarszych
  • Od najnowszych

• Zgłosiłeś tę opinię do moderacji - zobaczukryj treść

  2012-04-04 21:40

  Edytuj

  niekoniecznie (1) (opinia sprzed 12 lat)

  spektakl mnie nie zachwycił, gra aktorów pozostawia wiele do życzenia, muzyka moim zdaniem niedopasowana i za głośna, biorąc pod uwagę, że siedząc w drugim rzędzie musiałem się mocno wsłuchiwać szczególnie w dialogi pań :)

  misiak

  12 lat

  • 1 15

  • Zgłoś Odpowiedz

  Twoja opinia

  Zmień treść

  spektakl mnie nie zachwycił, gra aktorów pozostawia wiele do życzenia, muzyka moim zdaniem niedopasowana i za głośna, biorąc pod uwagę, że siedząc w drugim rzędzie musiałem się mocno wsłuchiwać szczególnie w dialogi pań :)

  Regulamin dodawania opinii

  • Zgłosiłeś tę opinię do moderacji - zobaczukryj treść

    2012-12-04 12:58

    Edytuj

    Każdy ma prawo do swojej opinii (opinia sprzed 11 lat)

    ja tam aktorów słyszałem, muzyka faktycznie głośna ale taka
    musi być w konwencji w której wymyślono spektakl. Reszta zarzutów
    nie poparta niczym...

    A1

    11 lat

    • 5 0

    • Zgłoś Odpowiedz

    Twoja opinia

    Zmień treść

    ja tam aktorów słyszałem, muzyka faktycznie głośna ale taka musi być w konwencji w której wymyślono spektakl. Reszta zarzutów nie poparta niczym...

    Regulamin dodawania opinii

• Zgłosiłeś tę opinię do moderacji - zobaczukryj treść

  2013-11-10 19:24

  Edytuj

  Antygona w Gdyni - niezwykle atrakcyjny kąsek dla miłośników dramatu klasycznego (opinia sprzed 10 lat)

  Antygona Mądzika to nie tylko zwykły spektakl teatralny, to swoiste dzieło sztuki ulepione plastycznie niczym obraz na ścianie. W dużej mierze unikatowe, bo klasyczne czy antyczne dramaty niemal nie pojawiają się na deskach teatrów w Trójmieście (a nawet gdy pojawiały się przed laty były to produkcje dość niudaczne). Antygona podana w gdyńskim teatrze miejskim tym razem jednak jedynie zachwyca i przejmuje do głębi. Mocne wrażenie robią okazałe kostiumy postaci jak i wykonana ze sporym rozmachem scenografia (której szczegółów może jednak do końca nie zdradzę by nie zgasić ciekawości tych, którzy jeszcze nie zobaczyli tej sztuki). Porusza już pierwsza scena ukazująca znajdujących się niejako w grobach Polinika i Eteoklesa. Do słabych stron produkcji zaliczył bym niemy chór (niemy - bo jego brzmienie podawane jest z głośników a aktoram przypadły role nie wiele większe niż te przewidziane dla statystów). Trochę można ponarzekać na grę aktorów ale akurat ci pierszoplanowi są bardzo wymowni, udanie i wyraziście kreują swoje role. Po za tym reżyser w dość niebezpieczny sposób zbliżył się ze swoimi kostiumowymi kreacjami do świata fantasy, odszedł w ten sposób od czystej antycznej estetyki. Również muzyka nie wiele ma wspólnego z antykiem - rozbrzmiewa bowiem elektronika typowa dla podkładów filmowych. W efekcie dostajemy dość komiksowy obraz dramatycznej rzeczywistości. Ten ruch w kierunku pop-sztuki na szczęście nie zrodził jakiegoś wielkiego rozdźwięku, twórcy udało się jednak zachować przy tym specyficzny antyczny klimat. Co więcej tak podana sztuka jest na pewno bardziej ponętna i łatwiej strawna dla młodzieży przyganianej do teatru z pobliskich szkół gimnazjalnych. W sumie mamy więc kawałek bardzo dobrego teatru, niezwykle atrakcyjny kąsek - szczególnie dla miłośników dramatu klasycznego. Nic nie pozostaje tylko polecać i jeszcze raz polecać...

  krytol

  10 lat

  • 8 0

  • Zgłoś Odpowiedz

  Twoja opinia

  Zmień treść

  Antygona Mądzika to nie tylko zwykły spektakl teatralny, to swoiste dzieło sztuki ulepione plastycznie niczym obraz na ścianie. W dużej mierze unikatowe, bo klasyczne czy antyczne dramaty niemal nie pojawiają się na deskach teatrów w Trójmieście (a nawet gdy pojawiały się przed laty były to produkcje dość niudaczne). Antygona podana w gdyńskim teatrze miejskim tym razem jednak jedynie zachwyca i przejmuje do głębi. Mocne wrażenie robią okazałe kostiumy postaci jak i wykonana ze sporym rozmachem scenografia (której szczegółów może jednak do końca nie zdradzę by nie zgasić ciekawości tych, którzy jeszcze nie zobaczyli tej sztuki). Porusza już pierwsza scena ukazująca znajdujących się niejako w grobach Polinika i Eteoklesa. Do słabych stron produkcji zaliczył bym niemy chór (niemy - bo jego brzmienie podawane jest z głośników a aktoram przypadły role nie wiele większe niż te przewidziane dla statystów). Trochę można ponarzekać na grę aktorów ale akurat ci pierszoplanowi są bardzo wymowni, udanie i wyraziście kreują swoje role. Po za tym reżyser w dość niebezpieczny sposób zbliżył się ze swoimi kostiumowymi kreacjami do świata fantasy, odszedł w ten sposób od czystej antycznej estetyki. Również muzyka nie wiele ma wspólnego z antykiem - rozbrzmiewa bowiem elektronika typowa dla podkładów filmowych. W efekcie dostajemy dość komiksowy obraz dramatycznej rzeczywistości. Ten ruch w kierunku pop-sztuki na szczęście nie zrodził jakiegoś wielkiego rozdźwięku, twórcy udało się jednak zachować przy tym specyficzny antyczny klimat. Co więcej tak podana sztuka jest na pewno bardziej ponętna i łatwiej strawna dla młodzieży przyganianej do teatru z pobliskich szkół gimnazjalnych. W sumie mamy więc kawałek bardzo dobrego teatru, niezwykle atrakcyjny kąsek - szczególnie dla miłośników dramatu klasycznego. Nic nie pozostaje tylko polecać i jeszcze raz polecać...

  Regulamin dodawania opinii

Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.