Wystawa Anny Kwiatkowskiej pochyla się nad malarstwem abstrakcyjnym, które ugruntowało się w latach 50-tych,60-tych ubiegłego wieku - ale także jest ukłonem ku współczesnej abstrakcji ,której flagowym przykładem jest twórczość Kathariny Grosse.
Podobne wydarzenia
29 lutego - 7 kwietnia 2024
Gdańsk,
Klub ŻAK
Wstęp wolny
9 kwietnia - 21 czerwca 2024, godz. 10:00 - 18:00
Gdańsk,
Wyspa Skarbów
Wstęp wolny
Anna Kwiatkowska posługuje się uniwersalną abstrakcją, która wyszła poza ramy tradycyjnego obrazu, stając się aktem performatywnym. Artystka interpretuje za pomocą barwy i abstrakcyjnej ekspresji malarskiej żywioły występujące w przyrodzie, takie jak nurt niebezpiecznej rzeki. Odnosi się tez do fluorestencyjnych kolorów flar z zamieszek ulicznych. Artystka łączy barwy nieba odbijającego się w tafli wody z barwami protestu ulicznego.
Działania wizualne Anny Kwiatkowskiej dotykają niepokojów społecznych przybierających najczęściej formę manifestacji. Artystka skupia główną uwagę właśnie na flarze- symbolu wyłaniającym jednostkę z tłumu, tworzącym autonomiczny kolor. Artystka czule oddaje na płótnach agresywne barwy znane z wieców ,zamieszek ulicznych, zamienia wściekłość w spójny cykl złożony z rozmaitych ujęć. Anna Kwiatkowska jest wrażliwą i wnikliwą twórczynią rozprawiającą się za pomocą przekazu wizualnego z niesprawiedliwościami, różnymi problemami współczesnego społeczeństwa. Sama artystka uznaje motyw flary jako związany z napięciem i niebezpieczeństwem.
W swoich poszukiwaniach obok flary pojawiła się wspomniana rzeka ze swoim niebezpiecznym nurtem. Rzeka jest żywiołem nie do zatrzymania. Nurt stanowi zwodniczą ,nieprzewidywalną siłę. Dym flary ustaje, a rzeka płynie dalej.
Zarówno żywioły natury jak i żywioł buntu społecznego uzupełniają się wizualnie tworząc dynamiczną kompozycję zbudowaną na silnych kontrastach i łagodnych niuansach barwnych.
Anna Kwiatkowska (ur. 1997) jest absolwentką wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Rezyduje w Kolonii Artystów na Dolnym Mieście. Zajmuje się głównie niefiguratywnym malarstwem oraz instalacją. Jest finalistką 19. edycji konkursu Artystyczna Podróż Hestii oraz laureatką nagrody Rektora w 3. Konkursie Malarskim im. Wojciecha Fangora. Wpływ na jej aktualną twórczość miało doświadczenie z tańcem i ruchem. W swoich pracach malarskich skupia się na warstwie emocjonalnej, która wynika z napięć społecznych, ale również na przełamywaniu swoich wewnętrznych granic, również tych kulturowo przypisanych kobiecie/malarce.
Działania wizualne Anny Kwiatkowskiej dotykają niepokojów społecznych przybierających najczęściej formę manifestacji. Artystka skupia główną uwagę właśnie na flarze- symbolu wyłaniającym jednostkę z tłumu, tworzącym autonomiczny kolor. Artystka czule oddaje na płótnach agresywne barwy znane z wieców ,zamieszek ulicznych, zamienia wściekłość w spójny cykl złożony z rozmaitych ujęć. Anna Kwiatkowska jest wrażliwą i wnikliwą twórczynią rozprawiającą się za pomocą przekazu wizualnego z niesprawiedliwościami, różnymi problemami współczesnego społeczeństwa. Sama artystka uznaje motyw flary jako związany z napięciem i niebezpieczeństwem.
W swoich poszukiwaniach obok flary pojawiła się wspomniana rzeka ze swoim niebezpiecznym nurtem. Rzeka jest żywiołem nie do zatrzymania. Nurt stanowi zwodniczą ,nieprzewidywalną siłę. Dym flary ustaje, a rzeka płynie dalej.
Zarówno żywioły natury jak i żywioł buntu społecznego uzupełniają się wizualnie tworząc dynamiczną kompozycję zbudowaną na silnych kontrastach i łagodnych niuansach barwnych.
Anna Kwiatkowska (ur. 1997) jest absolwentką wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Rezyduje w Kolonii Artystów na Dolnym Mieście. Zajmuje się głównie niefiguratywnym malarstwem oraz instalacją. Jest finalistką 19. edycji konkursu Artystyczna Podróż Hestii oraz laureatką nagrody Rektora w 3. Konkursie Malarskim im. Wojciecha Fangora. Wpływ na jej aktualną twórczość miało doświadczenie z tańcem i ruchem. W swoich pracach malarskich skupia się na warstwie emocjonalnej, która wynika z napięć społecznych, ale również na przełamywaniu swoich wewnętrznych granic, również tych kulturowo przypisanych kobiecie/malarce.