Wydarzenie w ramach
SOUNDSPACE to scena muzyczna ARTLOOP powstała głównie z myślą o miłośnikach muzyki alternatywnej bez ograniczeń gatunkowych. Program budowany jest w oparciu o wydarzenia z pogranicza sztuk i kontakt z artystami, którzy umiejętnie tworzą połączenia pomiędzy muzyką a sztukami performatywnymi, teatrem czy innymi sztukami wizualnymi.
Zdjęcia
)
)
)
)
Podczas 01 ARTLOOP przedstawimy trzy unikatowe projekty muzyczne, które nie są jedynie koncertami. W imponującej Operze Leśnej w Sopocie swoją polską premierę będzie miało niezwykłe musicalowe, awangardowe widowisko Nouvelle Vague "Dawn Of Innocence" w reżyserii kreatora mody Jean-Charles'a de Castelbajaca.
Program:
18:30 otwarcie drzwi
19:00-20:00 MARY KOMASA
20:15-21:15 PICTORIAL CANDI
21:30-23:00 NOUVELLE VAGUE
NOUVELLE VAGUE "Dawn Of Innocence"
Nouvelle Vague przedstawia niezwykłe widowisko muzyczne w reżyserii Jean-Charles'a de Castelbajaca "Dawn of Innocence" / "Świt niewinności".
Nouvelle Vague (fr. "nowa fala") to zespół grający muzykę bossa nova (co również znaczy "nowa fala") założony przez francuskiego muzyka Marka Collina. Marc Collin to Mr Nouvelle Vague!
W roku 2011 zespół Nouvelle Vague nawiązał muzyczną współpracę z francuskim projektantem mody Jean-Charles'em de Castelbajakiem. "Dawn of Innocence", którego premiera odbyła się wiosną ubiegłego roku, to koncept-musical z muzyką Nouvelle Vague w reżyserii Castelbajaca.
Większość kreacji Jean-Charles'a de Castelbajaca zdobyła międzynarodowy sukces - weźmy na przykład płaszcz uszyty z pluszowych misiów, który nosiła Madonna, a także topmodelka Helena Christensen w filmie Pret-à-Porter. Ostatnio JC/DC zaprzyjaźnił się z artystami i gwiazdami takimi jak Katy Perry, Lagy Gaga, M.I.A., Cassette Playa, Curry&Coco, czy The Coconut Twins. W ramach przygotowań do paryskiej retrospektywy Castelbajaca "Gallie Rock", jego modowe archiwum zostało sportretowane przez duet fotografów Tim&Barry, a w roli modelek i modeli wystąpili m.in.: Cassette Playa, M.I.A., Jammer, Matthew Stone, Slew Dem Crew. Wśród światowej śmietanki towarzysko-artystycznej JC/DC zdecydowanie jest teraz na fali.
W "Dawn of Innocence" zespołowi Nouvelle Vague towarzyszy Zula, główna tancerka kabaretu Le Crazy Horse de Paris, wnosząc do spektaklu szczególny rodzaj seksualności charakterystyczny tylko dla Le Crazy Horse.
Kobiecość, kreatywność, śmiałość... Le Crazy Horse to najbardziej awangardowy ze wszystkich paryskich kabaretów. Świątynia wysublimowanej kobiecości i najsłynniejszy nocny lokal w Paryżu - kultowy dzięki swoim gwiazdom, elektryzującym gości podczas olśniewających eleganckich wieczorów...
PICTORIAL CANDI
www.soundcloud.com/pictorialcandi
Pictorial Candi, czyli Candelaria Saenz Valiente, znana w szerszych kręgach jako wokalistka ParisTetris, nagrała pierwszą płytę solową, zatytułowaną Eat Your Coney Island. Hurrra! Specjalnie na tę okazję nauczyła się grać na tandetnej gitarze, co usłyszycie w kilku utworach. Album jest w przeważającej części łagodną podróżą, która zaczyna się piosenkowo, ma parę punkowych momentów, dochodzi do patetycznego orgazmu organowego i kończy się psychodelicznym dziełem rozpisanym na puzony. Wyraźnie słychać tu uwielbienie dla R. Steviego Moore'a, Daniela Johnstona, Skipa Jamesa oraz wszystkiego, co brzmi low-fi i jak z kasetowca. Gdy rozmawiamy z Pictorial Candi, mówi nam z naciskiem, plując okruszkami suchego herbatnika, jak głęboko gardzi przeprodukowanymi do bólu "zajebistymi bitami" i całą paletą bzdurnych zabiegów, dzięki którym kiepskie kawałki stają się niby znośne. Pictorial Candi wyszło 22 kwietnia 2012 roku nakładem LadoABC.
Czego można się spodziewać pod względem stylu: asian/caribean - muzyka dawna/pop - punk/rock - eksperyment - muzyka kameralna - akompaniament dla myśli. W składzie koncertowym pojawi się miedzy innymi Ola Rzepka (Drekoty), Adam Byczkowski (Kyst) oraz Marcin Masecki.
Candelaria Saenz Valiente rozpoczęła studia filmowe na Universidad del Cine w Buenos Aires, by po dwóch latach przerwać je i uczyć się dyrygentury. Po kolejnych dwóch latach studiów w Buenos Aires, tym razem muzycznych, w roku 1999 otrzymała stypendium Berklee College of Music w Bostonie. Studiowała tam dyrygenturę pod okiem Davida Callahana, ucznia Leonarda Bernsteina oraz pobierała nauki śpiewu u Kathryn Wright i Donny'ego McElroya.
Pracowała także jako rysownik, komik oraz detektyw. W 2002 roku opuściła Boston z dyplomem Berklee College of Music (Aranżacja i Kompozycja). W marcu 2005 roku, po napisaniu książki "El Infierno de Orfeo Blaumont" (Piekło Orfeusza Blaumont), komedii filozoficznej, której akcja toczy się w Buenos Aires, przeniosła się do Warszawy razem z mężem, pianistą Marcinem Mas.
MARY KOMASA
Śpiewa i gra od dziecka. W wieku 6 lat zaczyna naukę w szkole muzycznej w Warszawie. Do liceum zdaje do klasy organów, jednocześnie pobierając lekcje śpiewu operowego. Wtedy jeszcze planuje zostać śpiewaczką operową. Równolegle uczy się grać na klawesynie i studiuje antropologię kulturową. Po paru latach rzuca to wszystko i jedzie do Paryża.
Tam trafia muzycznie w środowisko hiphopowców z przedmieść, jednocześnie kontynuując lekcje śpiewu i robiąc staż w paryskim domu mody Rue du Mail. Kolejnym przystankiem jest Berlin, w którym żyje i pracuje do dziś. W Berlinie zdaje na studia do klasy wokalu i tam poznaje grupę świetnych muzyków, z którymi gra i pracuje nad własnym brzmieniem. Czerpie przy tym z bogactwa muzycznej sceny Berlina, z jego życia klubowego, koncertowego, artystycznego.
Jej brzmienie kształtowane jest przez artystów, którzy swoją twórczość opierają na emocjach. Należą do nich: Billie Holiday, Chet Baker, Miles Davis, Jim Morisson, Michael Hutchence, Ewa Demarczyk, Etta James, Janis Joplin, ale również Michel Jackson, Whitney Houston, Elvis Presley. Kocha ich wszystkich tak samo, bo to dzięki nim zrozumiała, że tylko poprzez śpiew może opowiadać światu o sobie.
Mary Komasa towarzyszą: Antoni Komasa-Łazarkiewicz (kompozycje, teksty, instrumenty klawiszowe), Daníel Böðvarsson (gitara), Joonas Leppänen (bębny), Ofer Wetzler (gitara basowa).
Program:
18:30 otwarcie drzwi
19:00-20:00 MARY KOMASA
20:15-21:15 PICTORIAL CANDI
21:30-23:00 NOUVELLE VAGUE
NOUVELLE VAGUE "Dawn Of Innocence"
Nouvelle Vague przedstawia niezwykłe widowisko muzyczne w reżyserii Jean-Charles'a de Castelbajaca "Dawn of Innocence" / "Świt niewinności".
Nouvelle Vague (fr. "nowa fala") to zespół grający muzykę bossa nova (co również znaczy "nowa fala") założony przez francuskiego muzyka Marka Collina. Marc Collin to Mr Nouvelle Vague!
W roku 2011 zespół Nouvelle Vague nawiązał muzyczną współpracę z francuskim projektantem mody Jean-Charles'em de Castelbajakiem. "Dawn of Innocence", którego premiera odbyła się wiosną ubiegłego roku, to koncept-musical z muzyką Nouvelle Vague w reżyserii Castelbajaca.
Większość kreacji Jean-Charles'a de Castelbajaca zdobyła międzynarodowy sukces - weźmy na przykład płaszcz uszyty z pluszowych misiów, który nosiła Madonna, a także topmodelka Helena Christensen w filmie Pret-à-Porter. Ostatnio JC/DC zaprzyjaźnił się z artystami i gwiazdami takimi jak Katy Perry, Lagy Gaga, M.I.A., Cassette Playa, Curry&Coco, czy The Coconut Twins. W ramach przygotowań do paryskiej retrospektywy Castelbajaca "Gallie Rock", jego modowe archiwum zostało sportretowane przez duet fotografów Tim&Barry, a w roli modelek i modeli wystąpili m.in.: Cassette Playa, M.I.A., Jammer, Matthew Stone, Slew Dem Crew. Wśród światowej śmietanki towarzysko-artystycznej JC/DC zdecydowanie jest teraz na fali.
W "Dawn of Innocence" zespołowi Nouvelle Vague towarzyszy Zula, główna tancerka kabaretu Le Crazy Horse de Paris, wnosząc do spektaklu szczególny rodzaj seksualności charakterystyczny tylko dla Le Crazy Horse.
Kobiecość, kreatywność, śmiałość... Le Crazy Horse to najbardziej awangardowy ze wszystkich paryskich kabaretów. Świątynia wysublimowanej kobiecości i najsłynniejszy nocny lokal w Paryżu - kultowy dzięki swoim gwiazdom, elektryzującym gości podczas olśniewających eleganckich wieczorów...
PICTORIAL CANDI
www.soundcloud.com/pictorialcandi
Pictorial Candi, czyli Candelaria Saenz Valiente, znana w szerszych kręgach jako wokalistka ParisTetris, nagrała pierwszą płytę solową, zatytułowaną Eat Your Coney Island. Hurrra! Specjalnie na tę okazję nauczyła się grać na tandetnej gitarze, co usłyszycie w kilku utworach. Album jest w przeważającej części łagodną podróżą, która zaczyna się piosenkowo, ma parę punkowych momentów, dochodzi do patetycznego orgazmu organowego i kończy się psychodelicznym dziełem rozpisanym na puzony. Wyraźnie słychać tu uwielbienie dla R. Steviego Moore'a, Daniela Johnstona, Skipa Jamesa oraz wszystkiego, co brzmi low-fi i jak z kasetowca. Gdy rozmawiamy z Pictorial Candi, mówi nam z naciskiem, plując okruszkami suchego herbatnika, jak głęboko gardzi przeprodukowanymi do bólu "zajebistymi bitami" i całą paletą bzdurnych zabiegów, dzięki którym kiepskie kawałki stają się niby znośne. Pictorial Candi wyszło 22 kwietnia 2012 roku nakładem LadoABC.
Czego można się spodziewać pod względem stylu: asian/caribean - muzyka dawna/pop - punk/rock - eksperyment - muzyka kameralna - akompaniament dla myśli. W składzie koncertowym pojawi się miedzy innymi Ola Rzepka (Drekoty), Adam Byczkowski (Kyst) oraz Marcin Masecki.
Candelaria Saenz Valiente rozpoczęła studia filmowe na Universidad del Cine w Buenos Aires, by po dwóch latach przerwać je i uczyć się dyrygentury. Po kolejnych dwóch latach studiów w Buenos Aires, tym razem muzycznych, w roku 1999 otrzymała stypendium Berklee College of Music w Bostonie. Studiowała tam dyrygenturę pod okiem Davida Callahana, ucznia Leonarda Bernsteina oraz pobierała nauki śpiewu u Kathryn Wright i Donny'ego McElroya.
Pracowała także jako rysownik, komik oraz detektyw. W 2002 roku opuściła Boston z dyplomem Berklee College of Music (Aranżacja i Kompozycja). W marcu 2005 roku, po napisaniu książki "El Infierno de Orfeo Blaumont" (Piekło Orfeusza Blaumont), komedii filozoficznej, której akcja toczy się w Buenos Aires, przeniosła się do Warszawy razem z mężem, pianistą Marcinem Mas.
MARY KOMASA
Śpiewa i gra od dziecka. W wieku 6 lat zaczyna naukę w szkole muzycznej w Warszawie. Do liceum zdaje do klasy organów, jednocześnie pobierając lekcje śpiewu operowego. Wtedy jeszcze planuje zostać śpiewaczką operową. Równolegle uczy się grać na klawesynie i studiuje antropologię kulturową. Po paru latach rzuca to wszystko i jedzie do Paryża.
Tam trafia muzycznie w środowisko hiphopowców z przedmieść, jednocześnie kontynuując lekcje śpiewu i robiąc staż w paryskim domu mody Rue du Mail. Kolejnym przystankiem jest Berlin, w którym żyje i pracuje do dziś. W Berlinie zdaje na studia do klasy wokalu i tam poznaje grupę świetnych muzyków, z którymi gra i pracuje nad własnym brzmieniem. Czerpie przy tym z bogactwa muzycznej sceny Berlina, z jego życia klubowego, koncertowego, artystycznego.
Jej brzmienie kształtowane jest przez artystów, którzy swoją twórczość opierają na emocjach. Należą do nich: Billie Holiday, Chet Baker, Miles Davis, Jim Morisson, Michael Hutchence, Ewa Demarczyk, Etta James, Janis Joplin, ale również Michel Jackson, Whitney Houston, Elvis Presley. Kocha ich wszystkich tak samo, bo to dzięki nim zrozumiała, że tylko poprzez śpiew może opowiadać światu o sobie.
Mary Komasa towarzyszą: Antoni Komasa-Łazarkiewicz (kompozycje, teksty, instrumenty klawiszowe), Daníel Böðvarsson (gitara), Joonas Leppänen (bębny), Ofer Wetzler (gitara basowa).
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy