Dwaj najbardziej znani finaliści otrzymali Nagrodę Literacką Gdynia. Sprawdziliśmy, za co Jerzy Pilch i Marcin Świetlicki zostali nagrodzeni i otrzymali tzw. Kostki Literackie.
2014-08-07 08:50
Dlaczego tak wielu ludzi nie wierzy w diabła? Wierzą w tą niedorzeczność, że go nie ma. A przecież widoczny jest gołym okiem, nawet jakby był wszechobecny. No cóż... dla mnie szatan jest nade wszystko męczący, wszak to za jego sprawką tak wiele razy złość (nie)ludzka mnie męczy.
2014-08-07 10:48
Tomik Marcina jest super i dobrze że dostał tę nagrodę. W jego tomiku DOM znaczy bardzo ważne zdarzenia , samo życie rzekłbym ale dom to także kraj otoczenie przyjaciele i inni wokół.Jest też element w tomiku ,,1'' Świetlickiego dotyczący bieżącej rocznicy Powstania Warszawskiego chciaż nie dosłowny.
Kiedy zbliża się niepojęty w znaczeniu, potworny, ale także heroiczny i niosący sławę Gloria Victis, dzień 1 Sierpnia każdego roku, od kiedy pamiętam, od kiedy dowiedziałem się o tej Sakralnej Rzezi, nie mogę spać, czuję w gardle globus histericus, jedzenie mi wstrętne, płaczę i łkam w samotności, jestem duchowo rozbity i nienasycony mrokiem jałowych odpowiedzi, nieporadnym leczeniem zaognionych blizn duchowych, kurczowym przywracaniem sensu życiu, bowiem nie mogę odnaleźć się w tymże życiu, życiu ofiary historii, choć na co dzień tylko trochę lepiej, nie mogę spokojnie myśleć o tej potwornej Hekatombie, Rzezi Bezbronnych, walce bohaterów, podłości oprawców, nikczemności biernie patrzących na koszmar, pomocy dla tonącego w formie brzytwy pozorów, wielkiej obojętności wielu miast i ludzkich gromad na dramat Miasta oddanego na Rzeź Sakralną, złożonego na ofiarę za grzech naiwności, za szlachetność młodego serca, za pogardę śmierci, za miłość, co z krwi wyrasta, za pychę polityków, za kapralstwo dowódców, za brak prawa dla poświecenia Miasta za mrzonki ideowe, za budowanie mitu szlachetnej ofiary na gnoju zmarniałych, młodych żyć, co na pewno nie chciały finału w ogniu, za bohaterstwo opłacona za wysoką ceną, za bezsens każdej odsłony wojny, za nasz brak odpowiedzialności i zdolności do kształtowania historii, za bycie marionetką w Panopiticum Zła...
Męczę się za ten stan duchowego zaczadzenia, braku jednoznacznych odpowiedzi, niewiedzy o kulisach, zalepienie świadomości faktami medialnymi... Doświadczam męki jałowej za nasze przekleństwo występowania w panopticum skretyniałych polityków, generałów, bankierów i kapłanów, co grają nami w domino na stole światowej groteski, dla których jesteśmy pogłowiem prowadzonym na rzeź dla budowy i umocnienie ich przeklętej, wynaturzonej władzy, a zatem łkam w samotności i miotam się w niemocy, bo nie godzę się na ten świat, bo nie po drodze mi z plugastwem tego świata, czuję się podle wrobiony, wystawiony na odstrzał, zapędzony nad rów grzebalny, zeszmacony i zdegradowany, ale DLACZEGO?
Nie chcę umierać, jako statysta-pionek za Gdańsk, Warszawę, Kijów, Lwów, Donieck czy Visby na Gotlandii, chcę żyć w Świecie-Ogrodzie, Świecie Rodzinie Człowieczej, w Świecie, gdzie sens widzi się naocznie, prawda ma Moc Czynu, a zło siedzi schowane w piwnicy ze zwieszoną Głową... Za taki Świat-Teatr Człowieczy, nie zawaham się walczyć, walczyć w sposób wieloraki, a więc poczynając od myślą, słowem i uczynkiem, poprzez nawoływanie na puszczy i kazania do wilków, skończywszy na tym, co ma wymowę ostateczną, broni wymierzonej w plugawego, przeklętego wroga i pachołków jego. I niech nie będzie to, a Ci za znają czasy, pamiętają, nic więcej, niż szarżowanie na ZOMO z kamieniem i kijem w ręku, podpalanie komitetów i suk milicyjnych, bo krwawa łaźnia Jewromajdanu, Doniecka, Gorłówki, to już inna, apokaliptyczna poetyka, dramaturgia, co mrozi krew w żyłach, metaforycznie i dosłownie. Ale i ten scenariusz, o zgrozo, biorę też pod uwagę, nie zamykam oczu na dramaturgię ciekawych czasów...
Zatem, piszę ten list, wkładam do butelki dramatycznego apelu i rzucam na wzburzone wody świata... Oby dotarł do wielu, oby obudził zastępy, oby pomógł nam, jak pomaga każda chwila jasności umysłu, stać się nowym pokoleniem ludzkim, pokoleniem budującym Nowy Świat, nawet obok starego, żelaznego trupa, bowiem lepsze, skuteczniejsze, zdrowsze i szlachetniejsze wyprze w mechanizmach ekonomi życia stare, chore, zdegenerowane. Oby nasza świadomość urodziła Moc Ducha, moc czynu pospólnego, Solidarność Rodziny Człowieczej, aby rozmyślania o Powstaniu Warszawskim '44 nie wzbudzały w nas bólu, niemocy i wstydu, że wszystko na marne, o nie! ale zaowocowały prawdziwą mocą ducha wynikłą ze zrozumienia sensu ofiary, zniszczenia naszej elity duchowej i Miasta Pomnika, ale nie zmarnowania tej gleby cierpienia i śmierci, odnalezienie w nich zarzewia dla nowych czynów, myśli twórczych i zbierania owoców solidarnej Pracy dla Dobra Wspólnego. Na naszym sztandarze niechaj załopoce zawołanie: Nie ma tego złego, co by na dobro nie zostało przekształcone świadomie w retorcie Ducha dla odnowy życia. Ten sztandar będzie naszym sztandarem zwycięstwa. Tylko pod tym zawołaniem odrodzoną Polską, Ojczyzną Jej Dzieci, Córek i Synów, niechybnie się staniem, ot co!
Bohaterowie walczącej Warszawy przejmujemy od Was pałeczkę w Sztafecie Pokoleń, wypełniania Waszej świętej Misji, bohaterskiej Ofiary dla odrodzenia Ojczyzny! Nadchodzi czas czynu, nie płaczu, załamywania rąk, biernego czekania na wyrok historii, ale czas prawdziwego czerpania siły z ofiary, nie małoduszne poszukiwanie winnych, głupich, nieodpowiedzialnych, papierowych bohaterów i bohaterów wyklętych, demonów historii i jej śmiesznych ofiar. Zatem ten cały zakalec sporów i podziałów, ten nikczemny, pielęgnowany i rozbudowywany przez naszych wrogów, mit "wojny polsko-polskiej", bo jeśli jest jakaś, to na pewno polsko-sowiecko/ubecka, spuśćmy w klozecie historii, zrozummy ideę transformacji bezsensu Zła w sens Woli i Czynu szlachetnego, kładzenia podwalin pod Nową Polskę, bo stara, to trup reanimowany przez łotrów, chamów i złodziei, kreatury poczęte ze zdrady Okrągłego Mebla Hańby, a od naszej woli i świadomości zależy, kiedy go pochowamy na cmentarzu historii, nie po zbójecku, ale zgodnie z rytmem odwiecznych przemian, umierania zgnilizny Starego i rodzenia się tężyzny i szlachetności Nowego. W naszej perspektywie Nowej Polski, odcedzonej z nikczemności, zdrady, spodlenia, miernoty i chamstwa, Ojczyzny ludzi dobrej woli i świadomości swej roli! Na pohybel starej, zmurszałej, spodlonej PRL bis, niech żyje Polonia Restituta!
2014-08-07 11:09
Jeden z żołnierzy AK pisał - przeciwnicy Powstania Warszawskiego wydają opinie, nie znając naszego położenia. Sytuacja była taka, że powstanie wybuchło nie 1 sierpnia, a 28 lipca. 21, 22, 23 lipca pokonana armia niemiecka wycofuje się przez Warszawę. W strasznym stanie: na wózkach konnych, piechotą, niektórzy bez broni, brudni. A my wiemy, że powstanie ma wybuchnąć wtedy, kiedy Niemcy będą się wycofywać. Jednocześnie 22, 23 lipca w Radio Moskwa i w Radiostacji im. Tadeusza Kościuszki (też z Moskwy), mówią: "Warszawiacy, Armia Czerwona jest tuż obok. Ruszajcie natychmiast, tak jak zwykle biliście się, dalej się bijcie. Jeśli każdy z was zamorduje najbliższego Niemca, to my zaraz wam pomożemy.
2014-08-07 11:31
nie chce mi się tego czytać.
2014-08-07 23:24
Uprzejmie proszę autora artykułu, aby już nigdy więcej nie pisał o książkach Pilcha.
2014-08-08 12:06
Kto jeszcze dzisiaj czyta książki?
2014-08-09 11:17
Wszyscy nowocześni ludzie.
2014-09-26 18:59
2014-08-08 22:15
Fajnie, że w Gdyni odbywa się ten event.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
Filmy
Państwowa Galeria Sztuki, galeria sztuki współczesnej i tradycyjnej, mieści się w:
