• Kino
  • Mapa
  • Ogłoszenia
  • Forum
  • Komunikacja
  • Raport
stat
Impreza już się odbyła
PATRONAT

Zuzanna Janin - Siedmiu Ojców. Siedem Tańców

Wystawa Zuzanny Janin "Siedmiu Ojców. Siedem Tańców" prezentuje najnowsze realizacje rzeźbiarskie, rysunki, kolaże oraz prace wideo zrealizowane na przestrzeni ostatnich trzech lat. Wystawa eksploruje problem styku pamięci prywatnej i zbiorowej, artystka przywołując fragmenty pamięci osobistej uniwersalizuje je, odwołując się do takich pojęć jak męskość, ojcostwo, patriotyzm, męstwo czy pamięć historyczna. Dokonując retrospekcji, powrotów i pętli w czasie, analizuje te pojęcia na nowo i zadaje pytanie o ich znaczenie i uniwersalność we współczesnej kulturze.

Instalacja rzeźbiarska "Siedmiu Ojców" (2014), składa się z umieszczonych na pniach dębu niewielkich figur mężczyzn przedstawiających rzeźbione z pamięci postacie "ojców" - od biologicznego taty, przez ojczyma, teściów, ojca chrzestnego i ojców adopcyjnych -  wykonanych z przezroczystej żywicy epoksydowej. Instalacji towarzyszy fryz rysunków-listów, napisanych przez artystkę do każdego z nich, przywołujący także uwarunkowania historyczne, wojny, totalitaryzm, które kształtują losy i prywatne zachowania ludzi, demaskując ich mocne i słabe strony, niekiedy słabości i lęki. Praca ma charakter bardzo osobisty, jednak przywołując we wspomnieniach obecnych i nieobecnych mężczyzn, artystka kontestuje relacje krytycznie odnosząc się do stereotypowej formuły męskości, kształtuje pamięć o starszych mężczyznach w ich niekiedy chwiejnym poczuciu ojcostwa. Do relacji starszego mężczyzny z kobietą w wieku córki odnosi się także ostatnia praca artystki: Ostatnia kąpiel starca (2016), będąca odwrotnością ikonicznego przedstawienia Zuzanna i starcy.

Na ekspozycji pokazana będzie także seria kolaży: "Powstańcy", "Ocaleńcy" i "Drużyna" (1863-2016), których punktem wyjścia stały się XIX - wieczne rysunki akademickie nagich modeli autorstwa prapradziadka artystki, malarza i rysownika Ignacego Jasińskiego, więźnia i zesłańca do Rosji za udział w Powstaniu Styczniowym. Klasyczne rysunki, wizerunki dawnych bohaterów -  patriotów, powstańców - zostały zestawione z wycinkami z gazet XX wieku  prezentującymi wizerunki mężczyzn popkultury, powszechnie uznanych za symbole męskości, wzorce nowoczesnego mężczyzny (David Bowie, Brad Pitt, Pelé), czy półnagich kibiców na meczach futbolowych. Dialog między przeszłością a współczesnością kieruje uwagę artystki na dawne i obecne postrzeganie męskości.

Spojrzenie artystki jest poetycką adoracją, jak i surowym komunikatem. To ona kontroluje i sprawuje władzę zarówno nad wizerunkami pamięci starszych mężczyzn w instalacji rzeźbiarskiej, jak i przedstawieniami młodych mężczyzn z serii kolaży. Artystka odwraca  relacje podporządkowania wizerunku kobiet mężczyznom, do czego przyzwyczaiła nas tradycyjna narracja historii sztuki.

W mniejszej sali prezentowane będą dwie realizacje wideo z serii "Taniec jak urządzenie mapujące" ("Miasto" 2015-2016 i "Taniec dla Nelly i Marii" 2016). W pierwszej pracy pojawia się widoczna z drona malutka postać tańczącej kobiety, która przemieszcza się po ulicach miasta. Wirująca postać znaczy terytorium, pozostawia ślady, zaznaczając obszar jej wolności i radości, w której nie ma wizualnego śladu przemocy i agresji konotowanej z kulturą męskości. Jednak zarejestrowana przestrzeń miejska ma swoją historię, jest miejscem styku pamięci prywatnej - przenoszonych przez artystkę na przestrzeni dekad pamięci traum losów mieszkańców związanych z wojenną historią miasta - oraz pamięci zbiorowej, oficjalnej, która także jest wrażliwa i może być przedmiotem manipulacji politycznej czy ideowej. Druga praca przedstawia kobiecą postać tańczącą w przestrzeni prywatnej domu w ciężkich chodakach, jakie nosili więźniowie obozów koncentracyjnych. Realizacja ta przywołuje pamięć matki i babci artystki ocalonych z transportu do Auschwitz.

Taniec, który na przestrzeni lat wyznaczał nowe trendy w kulturze będąc przejawem buntu
i wyzwolenia, służy artystce jako narzędzie wizualizujące uniwersalną prawdę o życiu,
o człowieku, o szczęściu i redefiniujące jego relację z otaczającym światem, przestrzenią, pamięcią.
Wystawa "Siedmiu Ojców. Siedem Tańców"  jest przywołaniem pytań o wolność jednostki, artystka  wskazuje konieczność redefinicji podstawowych pojęć dotyczących tożsamości, relacji, rodziny, władzy i polityki.
Wystawa jest częścią projektu realizowanego w Galerii Labirynt w Lublinie oraz Galerii BWA w Olsztynie w 2016. Wystawie towarzyszy monograficzna książka poświęconej twórczości artystki pt. "Biała kruk", wydana wspólnie przez Galerię Labirynt w Lublinie i lokal_30 w Warszawie.

Zuzanna Janin
Mieszka i pracuje w Warszawie. Jest jedną z najbardziej rozpoznawalnych polskich artystek zarówno na scenie polskiej, jak i międzynarodowej, jej prace znajdują się w państwowych i prywatnych kolekcjach w kraju i za granicą. Brała udział w wielu wystawach, m.in. w MAM Rio, Jeu de Pomme w Paryżu, Salzburger Kunstverein, Whitechapel w Londynie, a także w Biennale w Sydney, Biennale w Istambule, Biennale w Liverpool, 54 Biennale Sztuki w Wenecji (w ramach pokazu Rumunii w Palazzo Correr).  Jest współzałożycielką galerii lokal_30. W 2016 zdobyła nagrodę: The Best Artist na pokazie specjalnym galerii i muzeów w ramach ArtVilnius'16.

Wystawie towarzyszy spotkanie z Zuzanną Janin prezentujące jej twórczości pt. Od końca do początku, które odbędzie się 17 stycznia 2017 o godz. 12.00 na Wydziale Rzeźby i Intermediów ASP w Gdańsku w Gmachu Małej Zbrojowni na Placu Wałowym.

Kuratorka: Mariola Balińska, Koordynacja: Gabriela Warzycka-Tutak
wystawa: 13.01 - 26.02.2017
miejsce: GGM1, ul. Piwna 27/29

 

Przeczytaj także

Opinie

Sprawdź się

Tajemniczy artysta, nazywany "gdyńskim Banksym", którego serię rzeźb można było zobaczyć w różnych zakątkach Gdyni, ma ksywkę: