Wernisaż wystawy malarstwa Andrzeja Wiśniewskiego

Agencja Sztuki - Dom Aktora
Gdańskie Towarzystwo Przyjaciół Sztuki
zapraszają na wernisaż wystawy malarstwa
Andrzeja Wiśniewskiego
12 marca 2015r. godzina 18.00
Dom Aktora, Gdańsk ul. Straganiarska 55/56

Andrzej Wiśniewski urodził się w 1942 roku w Słupcu. Studia ukończył w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu. Malarstwo studiował w Pracowni prof. Tadeusza Brzozowskiego. Brał udział w wystawach indywidualnych i zbiorowych w Polsce i za granicą. Prace tego znanego artysty znajdują się w wielu prywatnych kolekcjach.

Wystawy indywidualne prezentował m.in. w Poznaniu (kilkakrotnie), Warszawie (czterokrotnie), Bydgoszczy, Berlinie, Lesznie, Gdańsku.

Wystawy zbiorowe :XII Festiwal Sztuk Plastycznych - Sopot, Ogólnopolska wystawa "Portret Człowieka" - Warszawa Zachęta, II Ogólnopolska Wystawa Malarska - Łódź, Wystawa Środowiska Poznańskiego - Brno, Wystawa "T.Brzozowski - Przyjaciele - Uczniowie" - Poznań.

Niezwykłe malarstwo Andrzeja Wiśniewskiego zasługuje na głęboką refleksję, którą zawiera obszerny komentarz dr Zofii Watrak: "Zarówno motywy ikoniczne, jak i estetyka barwna, środki stylistyczne, po jakie sięga artysta upoważniają do szukania rodowodu jego malarstwa w tradycji modernistycznej...Świat obrazów Andrzeja Wiśniewskiego zdaje się być kabaretem, swoistą sceną życia, gdzie prawda miesza się z kłamstwem, iluzja z rzeczywistością, liryka z groteską, uśmiech ze łzą. Jak w marzeniu sennym nie obowiązują tu żadne normy ani zasady tożsamości. Wszystko tu płynne i zmienne, przenikające się wzajem.

Panuje w tym świecie niepodzielnie kobieta z całym jej demonologicznym rodowodem - jest wcieleniem ekspansywności życia. Tajemnicza i prowokująca jej postać na obrazach nie jest wyraźnie konkretyzowana a raczej tylko sugerowana wiotkim, miękko modelowanym kształtem. Jej wydłużona, secesyjna sylwetka zdaje się wirować w tańcu jak rozedrgany płomień, który ogarnia wszystko, ożywia sobą kształt inny i w nim się zatraca.....Poszczególne plany budowane są plamą barwną o melodyjnym, płynnym konturze i finezyjnym harmonii stłumionych, przełamanych tonów, co daje efekt pewnej dekoracyjności i atmosferę łagodnej melancholii rozbijanej czasem bardziej kontrastowymi zestawieniami kolorystycznymi....

Modernizm Andrzeja Wiśniewskiego nie ma nic z patosu pokolenia Przybyszewskiego, ani drapieżnej groteski karnawałowego świata Wojtkiewicza. Wydaje się być raczej środkiem i sposobem wyrażenia własnego stosunku do życia, tak kruchego i przemijającego w świecie równie niepewnym i niestabilnym. Stąd liryczny i nostalgiczny ton góruje w tych obrazach nad groteskę."