Sztuka Podróżowania. Wietnam

Odwiedziłam Wietnam któregoś lata skuszona programem kulinarnym w TV. Pokazywali tam zielone tarasy ryżowe, sposób przygotowania tradycyjnej wietnamskiej zupy Pho i uśmiechniętych ludzi lokalnych społeczności.
Zaintrygowana, zabukowałam bilet w jedną stronę (dzięki czemu udało mi się jeszcze zwiedzić kraje ościenne), nie zabukowałam żadnego noclegu, spakowałam plecak i hej, przygodo!

Moja podróż rozpoczęła się na południu Wietnamu (przy lądowym przejściu granicznym z Kambodżą) i skończyła w górach prawie pod samą granicą z Chinami, gdzie można dojrzeć najwyższy szczyt Wietnamu, Phan Xi Pang, który czasem wynurza się zza mgły.

Pomiędzy południem a północą próbowałam lokalnej kuchni na targach, rowerem zwiedzałam okolice wiejskie i bawiłam się w wietnamskich metropoliach, odwiedzałam zakurzone i odymione kadzidłami świątynie i zrywałam ryż z pól ryżowych. Jest to kraj bardziej zielony niż Irlandia, biedniejszy niż Ukraina, gdzie ludzie uśmiechają się częściej niż w Hiszpanii!

Moja prezentacja zabierze mnie z powrotem do zatoki Ha Long, do Sajgonu, nad Zatokę Tonkińską, na stoki gór Hoang Lien Son i do lokalnej kanjpki gdzie podają sajgonki, a do tej popdróży zapraszam również Was!