Modernizm Górnego Śląska

Wystawa prezentuje fotografie autorstwa zespołu Gdyńskiego Szlaku Modernizmu, wykonane podczas wizyty studyjnej w górnośląskiej aglomeracji. Ważnym tłem dla zdjęć modernizmu śląskiego są archiwalne fotografie architektury chicagowskiej (ze zbiorów biblioteki Kongresu Amerykańskiego), która stanowiła obiekt nieukrywanej fascynacji oraz inspiracji dla architektów pracujących na Śląsku.

W poszukiwaniu partnerów w popularyzacji tematyki architektury modernizmu w Polsce zespół udał się do miast aglomeracji górnośląskiej, m.in. do Katowic, dynamicznie rozbudowywanej w dwudziestoleciu wojennym stolicy Śląska. W 2011 r., podobnie jak w Gdyni, powstał tam szlak architektury modernistycznej. Katowicki Szlak Moderny liczy 5,5 km i obejmuje 16 obiektów centrum miasta. Symbolem modernistycznych Katowic jest pierwszy w Polsce wysokościowiec, nazywany katowickim niebotykiem.

W trakcie podróży zespół odwiedził także Zabrze (przedwojenny Hindenburg), którego architektura w latach 30-tych rozwijała się na styku wpływów niemieckich, międzynarodowych oraz regionalnych, śląskich. Nad rozwojem Zabrza pracowali m.in. tak znani niemieccy architekci i urbaniści, jak: Dominikus Böhm, Hans Poelzig czy Max Berg. W przypadku zabudowy modernistycznej Zabrza wyróżnia się trend budownictwa socjalnego, dedykowanego dla mas robotników przemysłu górniczego oraz rosnącej klasy pracowników umysłowych. Charakterystycznym nurtem modernizmu Zabrza był ekspresjonizm ceglany, zaś za najbardziej spektakularny obiekt uważa się powszechnie realizację Dominikusa Böhma - kościół ceglany Świętego Józefa. Zabrze, podobnie jak Katowice, miało ambicje stać się śląskim "City", nowoczesnym miastem z olbrzymimi budynkami w skali wzorowanymi na architekturze Chicago.