Miasto Idealne

Poruszana problematyka dotyczy zagadnień takich jak: gettoizacja przestrzeni miejskiej (proces grodzenia, zawłaszczania), zanieczyszczenie wizualne (nadmiar przestrzeni reklamowych w obrębie miasta), zatłoczenie w miastach, nadmiar dróg w centrach miast, brak przestrzeni dla pieszych i rowerzystów, zanieczyszczenie powietrza, brak architektonicznej kreatywności, nieład architektoniczny i urbanistyczny, procesy suburbanistyczne.

Proces suburbanizacji, czyli rozlewania się osiedli do, lub też za granice miast, niesie za sobą wiele negatywnych konsekwencji. Przenoszenie się poza granice miasta sprawia, iż życie tkanki miejskiej zamiera, następuje brak socjalizacji społeczeństwa, każdy chce być na swoim, odgrodzić się i zamknąć we własnej enklawie (rodzi to również podziały klasowe społeczeństwa). Miejsce ludzi, którzy wynoszą się z centrów miast zajmują banki, centra handlowe i budynki wielkich korporacji. Skutkiem tego procesu są kolejne: prywatyzacja przestrzeni publicznej, grodzenie oraz wizualne zanieczyszczenie miasta (tzw. visual pollution lub visual contamination). Nadmiar reklam w obrębie miasta, sprawia, iż zatraca się realny obraz miasta. Reklamy zasłaniają większość budynków, otaczają człowieka ze wszystkich stron, są nachalne, szpetne i przytłaczające.

Projekt miasto idealne jest pewnego rodzaju poszukiwaniem odpowiedzi na pytania: jaki wpływ mają owe procesy i zmiany zachodzące w obrębie miasta na mentalność człowieka, czy człowiek opiera się im, czy aprobuje, czy analizuje, czy ślepo podąża z prądem. Ukryta w abstrakcyjnych kompozycjach odpowiedź jest krytycznym komentarzem, manifestem, wołaniem. Konkluzja wyciągnięta z badań ukazuje miasto jako zdehumanizowaną, zmechanizowaną i skomercjalizowaną kreaturę. Coraz mniej w tej przestrzeni jest miejsca dla człowieka, coraz bardziej człowiek musi walczyć o swoje. Miasto staje się instytucją sprzedajną, która dba bardziej o interes własny, niż o interes społeczeństwa. Wszystko to wywołuje w człowieku poczucie samotności i zagubienia. Człowiek zdaje się być malutki i mało istotny w obliczu ciągłych zmian i miejskich inwestycji.

Abstrakcyjne, niedosłowne, dające poczucie niepokoju i zagrożenia kompozycje są pewnego rodzaju zhiperbolizowaną, apokaliptyczną wizją miasta, która może być jednocześnie przestrogą dla odbiorcy. Szare, na swój sposób mroczne, zgeometryzowane, kompozycje nie opierają się na żadnych istniejących realnie przestrzeniach miejskich. Są tylko i wyłącznie wizją i artystyczną kreacją.