Grupa Artystyczna Koncentrat
Lamentacje
PREMIERA | TRÓJMIEJSKA KORPORACJA TAŃCA
Premiera: GFT 2012, Klub Żak
Realizacja we współpracy z Klubem Żak oraz z Teatrem Studio (Warszawa) i Staromiejskim Domem Kultury (Warszawa).
"Lamentacje" to spektakl multidyscyplinarny łączący w sobie języki teatru, opery i tańca (wykonawcami są aktor, śpiewaczka i tancerka), w duchu tak zwanego "nowego tańca"; eksponując zarówno umiejętności jak i osobowość oraz osobiste profile wykonawców. Bezpośrednimi inspiracjami dla "Lamentacji" były Notatki o Campie Susan Sontag oraz legendarne solo Marthy Graham - "Lamentation". Dzieła te pozornie ze sobą nie są związane, ale Firbank jest flagowym twórcą campu, esej Sontag najbardziej zupełną i najpełniejszą do tej pory próbą definicji campu, a postać Marthy Graham, w kontekście współczesnej sztuki tańca wyrasta ponad miano "jego matki", stając się właśnie czymś w rodzaju szalonej ciotki - ikony w gruncie rzeczy campowej.
Na spektakl składają się trzy solowe prezentacje - tytułowe Lamentacje, w których różnymi środkami opowiadana jest ta sama historia - straty i osamotnienia. Opowieści te są intymne a zarazem sformalizowane, skodyfikowane językowo - innymi słowy "wychoreografowane". Spektakl jest próbą zastosowania "przepisów" na camp zawartych w Notatkach..., co z góry można uznać za projekt niemożliwy, ponieważ zgodnie z tymi właśnie przepisami campu nie da się stworzyć celowo, jest on wynikiem niewinnej i niezamierzonej pomyłki, potknięcia. Celem nie jest stworzenie sztuki campowej a jedynie 'pożyczenie" campowego instrumentarium i z nim eksperymentowanie.
Wybór tej stylistyki opowiadania podyktowany jest tym, że camp konsekwentnie omijając w swoim przekazie bolesne aspekty egzystencji człowieka, kompetentnie i przejmująco właśnie o nich opowiada (na przykład u Firbanka). Ta sprzeczność i jej implikacja jest fascynująca, ona jest główną osią oraz ideą Lamentacji. Z drugiej strony, amerykański modern dance w wydaniu Graham bardzo głęboko penetrował ciemne strony człowieka i jego losu, jakkolwiek siła jego oddziaływania obecnie leży gdzie indziej - niekoniecznie w tematyce, czy też w technice tańca, ale w campowo (z dzisiejszego punktu widzenia) przerysowanej ekspresji wykonawców. Sontag zaś wyjaśnia subtelności świata campu, wynosząc sztukę spod tego znaku na artystyczny Parnas, jako trzeci obok klasycznego i współczesnego sposób uprawiania sztuki w ogóle. Stąd też twórcy ci są patronami, ale i drogowskazami w intuicyjnej i eksperymentalnej pracy nad spektaklem Lamentacje. Celem tej pracy jest znalezienie wiarygodnego scenicznie sposobu opowiadania o ludzkiej intymności, samotności i cierpieniu.
Choreografia i reżyseria: Rafał Dziemidok
Wykonanie: Magdalena Jędra, Monika Świtaj, Mirosław Zbrojewicz
Światło, przestrzeń, kostiumy: Ewa Garniec
-----
Grupa Artystyczna Koncentrat
Grupa założona w 2005 roku przez artystów mieszkających i pracujących w Warszawie - Ewę Garniec, Annę Jankowską i Rafała Dziemidoka.
Sami o sobie mówią: Grupa Artystyczna Koncentrat nie jest teatrem tańca współczesnego. Koncentrat jest "marką", którą firmujemy wspólne i indywidualne przedsięwzięcia członków grupy. Wspólnym mianownikiem naszych działań jest wspólny nam sposób myślenia o sztuce.
Nazwa grupy wyraża wiarę w konieczną intensywność i wagę wszystkich elementów spektaklu, by osiągnąć pełen efekt oddziaływania na widza. Widz to główna postać w myśleniu Koncentratu. Wywodzimy się z teatru współczesnego, zawierającego w sobie teatr dramatyczny, teatr ruchu, taniec współczesny, performance - co kieruje automatycznie punkt skupienia twórczego na prace zawierające w sobie stałą konfrontację z widownią.
Rafał Dziemidok
Niezależny tancerz, aktor i choreograf. Pracował z Dada von Bzdülöw, Gdańskim Teatrem Tańca, Compagnie Yvette Bozsik. Od 1997 roku pracuje niezależnie tworząc sola (Odlot-Przylot, Osobność, Tak, Tak, Tak, Tak i inne), duety (z Patrycją Kujawską, Sny o Wełnianej Rzece z Magdaleną Jędrą) i uczestnicząc w projektach z innymi artystami (Plik 01 z Made Inc., Strzałka Czasu z Dorotą Brodowską i Mirosławem Zbrojewiczem, Kilka Błyskotliwych Spostrzeżeń Dada von Bzdülöw, 2moreless Trava oraz z Grupą Koncertrat. Jego choreografie pokazywane są na polskich i zagranicznych scenach i festiwalach tańca. Ponadto pracuje jako choreograf i występuje w teatrze oraz w filmie.
Magdalena Jędra
Tancerka, choreograf, pedagog.
W latach 1997 - 1999 współpracowała z Gdańskim Teatrem Tańca Melissy Monteros i Wojciecha Mochnieja, później miedzy innymi z Joe Alter Dance Group, Paulą Ross, Rafałem Dziemidokiem, grupą Made Inc. Edyty Kozak, grupą Koncentrat, Beatą Sosnowską, Leszkiem Bzdylem, Krzysztofem Leonem Dziemaszkiewiczem, z Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia w Gdańsku, Teatrem imienia Gombrowicza w Gdyni oraz Teatrem Wytwórnia w Warszawie.
Występowała na Gdańskiej Korporacji Tańca, Bałtyckim Uniwersytecie Tańca, Międzynarodowym Festiwalu Tańca Współczesnego ciało_umysł, Dance Zone - Praga, Dance Preview w Utrechcie, la Batie w Genewie 4+4+4 dni w Pradze i innych. Uczestniczka coaching project z Michaelem Schumacherem oraz Nigelem Charnockiem w Starym Browarze w Poznaniu. W 2001 z muzykiem Zbigniewem Zibim Bieńkowskim założyła grupę Plastiyque dod, która otworzyła przestrzeń dla realizacji autorskich produkcji dwójki artystów (teleTRANSIS, Teoria hałasu, junkie), a w 2005 z Anną Steller, Zbigniewem Zibim Bieńkowskim oraz Grzegorzem Welizarowiczem utworzyła formację Good Girl Killer. Spektakl Good Girl Killer otrzymał nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska w dziedzinie Teatr oraz doczekał się realizacji w TVP Kultura.
W 2003 otrzymała stypendium Miasta Gdańska na realizacje spektaklu Konstrukcja symboliczna. W 2006 uczestniczyła w międzynarodowej wymianie choreografów co-operacja z Compagne 7273, Emanuele Vo Dinh i Albanem Richard w Gdańsku oraz Genewie, a w 2007 w Paryżu. W ramach GFT 2011 zrealizowała autorski spektakl Le Pas Jaques.
Monika Świtaj
Ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie. Zaraz po dyplomie zaangażowana w Teatrze Dramatycznym zadebiutowała rolą Albertynki w Operetce Gombrowicza (reżyseria Maciej Prus). Następną ważną rolą była tytułowa postać w Świętej Joannie Shawa (w reżyserii Waldemara Śmigasiewicza). Od 1985 aktorka na stałe związana jest z Teatrem Studio. Występowała jako Polly w Operze za Trzy Grosze Bertolda Brechta w reżyserii Grzegorzewskiego, Becky Lou w Kłach Zbrodni (w reżyserii Schweitzer), a także jako Otla w Pułapce Tadeusza Różewicza (w reżyserii Jerzego Grzegorzewskiego). Tę ostatnią rolę zagrała po niemiecku.
Lata 1988 - 1990 artystka spędziła w Wiedniu, gdzie studiowała śpiew w Hochschule für Musik und Darst. Grała też w przedstawieniach w Wiedniu i Grazu. W operze w Grazu wystąpiła w głównej roli Lucy w musicalu Nosferatu. Po powrocie do Polski zagrała gościnnie w Teatrze Dramatycznym Aldonzę - Dulcyneę w musicalu Człowiek z La Manchy w reżyserii Jerzego Gruzy. Do jej ważniejszych ról filmowych należą: pruska królowa Luiza w serialu Napoleon i Europa (w reżyserii Krzysztof Zanussi), zagrana po francusku, główna rola w serialu Kuchnia Polska (w reżyserii Jacka Bromskiego), role w australijskim serialu Czarownik i amerykańskim filmie White Raven, a także Ewa w Ekstradycji. Obecnie występuje w Teatrze Studio w przedstawieniu Ćwiczenia z Ionesco w reżyserii Grzegorza Brala i Krzysztofa Majchrzaka.
Mirosław Zbrojewicz
Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie. Zadebiutował w 1981 roku rolą Sukiennika w Mistrzu Piotrze Pathelinie w reżyserii Wojciecha Maryańskiego, na scenie Lubuskiego Teatru imienia Kruczkowskiego w Zielonej Górze. Występował w wielu polskich teatrach, w tym w Teatrze Powszechnym imienia Jana Kochanowskiego w Radomiu (1991), w Teatrze Szwedzka 2/4 w Warszawie (1993 - 1994), w Teatrze Rozmaitości w Warszawie (1994 - 2001). Tu zagrał liczne role: Ryszarda Goldersa w Bziku Tropikalnym Stanisława Ignacego Witkiewicza, w reżyserii Grzegorza Horsta, Jezusa w Historii o Miłosiernej, czyli Testamencie Psa Ariano Suassuna, w reżyserii Piotra Cieplaka, Milona w Słowach Bożych Ramona del Valle-Inclana, w reżyserii Piotra Tomaszuka, Jana w Magnetyzmie Serca Aleksandra Fredry, w reżyserii Sylwii Torsh, Poloniusza w Hamlecie Wiliama Shakespeare'a, w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego, Lebiediewa w Księciu Myszkinie według Fiodora Dostojewskiego, w reżyserii Grzegorza Jarzyny, Duncana w Makbecie w reżyserii Grzegorza Jarzyny i Tadka w Cokolwiek się zdarzy, kocham cię, w reżyserii Przemysława Wojcieszka.
Od 2003 roku związany z Teatrem Studio w Warszawie. Tu wystąpił w spektaklach: Bal pod Orłem oraz Marylin Mongoł Nikołaja Kolady, oba spektakle w reżyserii Zbigniewa Brzozy, Zbyt głośna samotność Bohumiła Hrabala w reżyserii Tomasza Mana, Drewniany człowiek w reżyserii Stasysa Eidrigevičiusa, Nienasycenie Stanisława Ignacego Witkiewicza, w reżyserii Tomasza Hynka, Oczarowanie Hermanna Brocha, w reżyserii Marka Fiedora, Hollyday według Trumana Capote, w reżyserii Michała Siegoczyńskiego, Przed odejściem w stan spoczynku Thomasa Bernharda w reżyserii Michała Kotańskiego.
Ma na swoim koncie udział w tak popularnych filmach jak: Pierścionek z orłem w koronie, Miasto prywatne, Psy 2: Ostatnia Krew, Pułkownik Kwiatkowski, Tato, Kiler, Brat Naszego Boga, a także seriale: Panny i Wdowy, Akwarium, czyli samotność szpiega, Ekstradycja, Sukces, Tajemnica Sagali, Boża podszewka, 13 posterunek.
Lamentacje
PREMIERA | TRÓJMIEJSKA KORPORACJA TAŃCA
Premiera: GFT 2012, Klub Żak
Realizacja we współpracy z Klubem Żak oraz z Teatrem Studio (Warszawa) i Staromiejskim Domem Kultury (Warszawa).
"Lamentacje" to spektakl multidyscyplinarny łączący w sobie języki teatru, opery i tańca (wykonawcami są aktor, śpiewaczka i tancerka), w duchu tak zwanego "nowego tańca"; eksponując zarówno umiejętności jak i osobowość oraz osobiste profile wykonawców. Bezpośrednimi inspiracjami dla "Lamentacji" były Notatki o Campie Susan Sontag oraz legendarne solo Marthy Graham - "Lamentation". Dzieła te pozornie ze sobą nie są związane, ale Firbank jest flagowym twórcą campu, esej Sontag najbardziej zupełną i najpełniejszą do tej pory próbą definicji campu, a postać Marthy Graham, w kontekście współczesnej sztuki tańca wyrasta ponad miano "jego matki", stając się właśnie czymś w rodzaju szalonej ciotki - ikony w gruncie rzeczy campowej.
Na spektakl składają się trzy solowe prezentacje - tytułowe Lamentacje, w których różnymi środkami opowiadana jest ta sama historia - straty i osamotnienia. Opowieści te są intymne a zarazem sformalizowane, skodyfikowane językowo - innymi słowy "wychoreografowane". Spektakl jest próbą zastosowania "przepisów" na camp zawartych w Notatkach..., co z góry można uznać za projekt niemożliwy, ponieważ zgodnie z tymi właśnie przepisami campu nie da się stworzyć celowo, jest on wynikiem niewinnej i niezamierzonej pomyłki, potknięcia. Celem nie jest stworzenie sztuki campowej a jedynie 'pożyczenie" campowego instrumentarium i z nim eksperymentowanie.
Wybór tej stylistyki opowiadania podyktowany jest tym, że camp konsekwentnie omijając w swoim przekazie bolesne aspekty egzystencji człowieka, kompetentnie i przejmująco właśnie o nich opowiada (na przykład u Firbanka). Ta sprzeczność i jej implikacja jest fascynująca, ona jest główną osią oraz ideą Lamentacji. Z drugiej strony, amerykański modern dance w wydaniu Graham bardzo głęboko penetrował ciemne strony człowieka i jego losu, jakkolwiek siła jego oddziaływania obecnie leży gdzie indziej - niekoniecznie w tematyce, czy też w technice tańca, ale w campowo (z dzisiejszego punktu widzenia) przerysowanej ekspresji wykonawców. Sontag zaś wyjaśnia subtelności świata campu, wynosząc sztukę spod tego znaku na artystyczny Parnas, jako trzeci obok klasycznego i współczesnego sposób uprawiania sztuki w ogóle. Stąd też twórcy ci są patronami, ale i drogowskazami w intuicyjnej i eksperymentalnej pracy nad spektaklem Lamentacje. Celem tej pracy jest znalezienie wiarygodnego scenicznie sposobu opowiadania o ludzkiej intymności, samotności i cierpieniu.
Choreografia i reżyseria: Rafał Dziemidok
Wykonanie: Magdalena Jędra, Monika Świtaj, Mirosław Zbrojewicz
Światło, przestrzeń, kostiumy: Ewa Garniec
-----
Grupa Artystyczna Koncentrat
Grupa założona w 2005 roku przez artystów mieszkających i pracujących w Warszawie - Ewę Garniec, Annę Jankowską i Rafała Dziemidoka.
Sami o sobie mówią: Grupa Artystyczna Koncentrat nie jest teatrem tańca współczesnego. Koncentrat jest "marką", którą firmujemy wspólne i indywidualne przedsięwzięcia członków grupy. Wspólnym mianownikiem naszych działań jest wspólny nam sposób myślenia o sztuce.
Nazwa grupy wyraża wiarę w konieczną intensywność i wagę wszystkich elementów spektaklu, by osiągnąć pełen efekt oddziaływania na widza. Widz to główna postać w myśleniu Koncentratu. Wywodzimy się z teatru współczesnego, zawierającego w sobie teatr dramatyczny, teatr ruchu, taniec współczesny, performance - co kieruje automatycznie punkt skupienia twórczego na prace zawierające w sobie stałą konfrontację z widownią.
Rafał Dziemidok
Niezależny tancerz, aktor i choreograf. Pracował z Dada von Bzdülöw, Gdańskim Teatrem Tańca, Compagnie Yvette Bozsik. Od 1997 roku pracuje niezależnie tworząc sola (Odlot-Przylot, Osobność, Tak, Tak, Tak, Tak i inne), duety (z Patrycją Kujawską, Sny o Wełnianej Rzece z Magdaleną Jędrą) i uczestnicząc w projektach z innymi artystami (Plik 01 z Made Inc., Strzałka Czasu z Dorotą Brodowską i Mirosławem Zbrojewiczem, Kilka Błyskotliwych Spostrzeżeń Dada von Bzdülöw, 2moreless Trava oraz z Grupą Koncertrat. Jego choreografie pokazywane są na polskich i zagranicznych scenach i festiwalach tańca. Ponadto pracuje jako choreograf i występuje w teatrze oraz w filmie.
Magdalena Jędra
Tancerka, choreograf, pedagog.
W latach 1997 - 1999 współpracowała z Gdańskim Teatrem Tańca Melissy Monteros i Wojciecha Mochnieja, później miedzy innymi z Joe Alter Dance Group, Paulą Ross, Rafałem Dziemidokiem, grupą Made Inc. Edyty Kozak, grupą Koncentrat, Beatą Sosnowską, Leszkiem Bzdylem, Krzysztofem Leonem Dziemaszkiewiczem, z Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia w Gdańsku, Teatrem imienia Gombrowicza w Gdyni oraz Teatrem Wytwórnia w Warszawie.
Występowała na Gdańskiej Korporacji Tańca, Bałtyckim Uniwersytecie Tańca, Międzynarodowym Festiwalu Tańca Współczesnego ciało_umysł, Dance Zone - Praga, Dance Preview w Utrechcie, la Batie w Genewie 4+4+4 dni w Pradze i innych. Uczestniczka coaching project z Michaelem Schumacherem oraz Nigelem Charnockiem w Starym Browarze w Poznaniu. W 2001 z muzykiem Zbigniewem Zibim Bieńkowskim założyła grupę Plastiyque dod, która otworzyła przestrzeń dla realizacji autorskich produkcji dwójki artystów (teleTRANSIS, Teoria hałasu, junkie), a w 2005 z Anną Steller, Zbigniewem Zibim Bieńkowskim oraz Grzegorzem Welizarowiczem utworzyła formację Good Girl Killer. Spektakl Good Girl Killer otrzymał nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska w dziedzinie Teatr oraz doczekał się realizacji w TVP Kultura.
W 2003 otrzymała stypendium Miasta Gdańska na realizacje spektaklu Konstrukcja symboliczna. W 2006 uczestniczyła w międzynarodowej wymianie choreografów co-operacja z Compagne 7273, Emanuele Vo Dinh i Albanem Richard w Gdańsku oraz Genewie, a w 2007 w Paryżu. W ramach GFT 2011 zrealizowała autorski spektakl Le Pas Jaques.
Monika Świtaj
Ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie. Zaraz po dyplomie zaangażowana w Teatrze Dramatycznym zadebiutowała rolą Albertynki w Operetce Gombrowicza (reżyseria Maciej Prus). Następną ważną rolą była tytułowa postać w Świętej Joannie Shawa (w reżyserii Waldemara Śmigasiewicza). Od 1985 aktorka na stałe związana jest z Teatrem Studio. Występowała jako Polly w Operze za Trzy Grosze Bertolda Brechta w reżyserii Grzegorzewskiego, Becky Lou w Kłach Zbrodni (w reżyserii Schweitzer), a także jako Otla w Pułapce Tadeusza Różewicza (w reżyserii Jerzego Grzegorzewskiego). Tę ostatnią rolę zagrała po niemiecku.
Lata 1988 - 1990 artystka spędziła w Wiedniu, gdzie studiowała śpiew w Hochschule für Musik und Darst. Grała też w przedstawieniach w Wiedniu i Grazu. W operze w Grazu wystąpiła w głównej roli Lucy w musicalu Nosferatu. Po powrocie do Polski zagrała gościnnie w Teatrze Dramatycznym Aldonzę - Dulcyneę w musicalu Człowiek z La Manchy w reżyserii Jerzego Gruzy. Do jej ważniejszych ról filmowych należą: pruska królowa Luiza w serialu Napoleon i Europa (w reżyserii Krzysztof Zanussi), zagrana po francusku, główna rola w serialu Kuchnia Polska (w reżyserii Jacka Bromskiego), role w australijskim serialu Czarownik i amerykańskim filmie White Raven, a także Ewa w Ekstradycji. Obecnie występuje w Teatrze Studio w przedstawieniu Ćwiczenia z Ionesco w reżyserii Grzegorza Brala i Krzysztofa Majchrzaka.
Mirosław Zbrojewicz
Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie. Zadebiutował w 1981 roku rolą Sukiennika w Mistrzu Piotrze Pathelinie w reżyserii Wojciecha Maryańskiego, na scenie Lubuskiego Teatru imienia Kruczkowskiego w Zielonej Górze. Występował w wielu polskich teatrach, w tym w Teatrze Powszechnym imienia Jana Kochanowskiego w Radomiu (1991), w Teatrze Szwedzka 2/4 w Warszawie (1993 - 1994), w Teatrze Rozmaitości w Warszawie (1994 - 2001). Tu zagrał liczne role: Ryszarda Goldersa w Bziku Tropikalnym Stanisława Ignacego Witkiewicza, w reżyserii Grzegorza Horsta, Jezusa w Historii o Miłosiernej, czyli Testamencie Psa Ariano Suassuna, w reżyserii Piotra Cieplaka, Milona w Słowach Bożych Ramona del Valle-Inclana, w reżyserii Piotra Tomaszuka, Jana w Magnetyzmie Serca Aleksandra Fredry, w reżyserii Sylwii Torsh, Poloniusza w Hamlecie Wiliama Shakespeare'a, w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego, Lebiediewa w Księciu Myszkinie według Fiodora Dostojewskiego, w reżyserii Grzegorza Jarzyny, Duncana w Makbecie w reżyserii Grzegorza Jarzyny i Tadka w Cokolwiek się zdarzy, kocham cię, w reżyserii Przemysława Wojcieszka.
Od 2003 roku związany z Teatrem Studio w Warszawie. Tu wystąpił w spektaklach: Bal pod Orłem oraz Marylin Mongoł Nikołaja Kolady, oba spektakle w reżyserii Zbigniewa Brzozy, Zbyt głośna samotność Bohumiła Hrabala w reżyserii Tomasza Mana, Drewniany człowiek w reżyserii Stasysa Eidrigevičiusa, Nienasycenie Stanisława Ignacego Witkiewicza, w reżyserii Tomasza Hynka, Oczarowanie Hermanna Brocha, w reżyserii Marka Fiedora, Hollyday według Trumana Capote, w reżyserii Michała Siegoczyńskiego, Przed odejściem w stan spoczynku Thomasa Bernharda w reżyserii Michała Kotańskiego.
Ma na swoim koncie udział w tak popularnych filmach jak: Pierścionek z orłem w koronie, Miasto prywatne, Psy 2: Ostatnia Krew, Pułkownik Kwiatkowski, Tato, Kiler, Brat Naszego Boga, a także seriale: Panny i Wdowy, Akwarium, czyli samotność szpiega, Ekstradycja, Sukces, Tajemnica Sagali, Boża podszewka, 13 posterunek.
