Kokolobolo, czyli opowieść o przypadkach Ślepego Maksa i Szai Magnata
Robert Urbański
Prapremiera: 22 września 2012 r. na Dużej Scenie w ramach festiwalu Łódź Czterech Kultur
Na dzieje każdego miasta i każdej społeczności składają się nie tylko podniosłe chwile i chwalebne czyny, ujęte w kronikach magistratu i historycznych syntezach; lokalną tożsamość budują zaś nie tylko honorowi obywatele i zasłużeni działacze. Zdarza się, że ta rola przypada postaciom działającym na granicy prawa, ludziom kontrowersyjnym, dalekim od stereotypu szacownego mieszczanina. Dla Łodzi jedną z takich postaci jest Ślepy Maks, legendarny przywódca żydowskiego półświatka, król podziemnego życia w przedwojennej metropolii, którą zamieszkiwali Polacy, Żydzi, Niemcy i Rosjanie. Ślepy Maks był dotąd bohaterem filmów, książek, a nawet gry miejskiej, ale nie trafił jeszcze na deski teatru. Tymczasem trudno o bohatera, który lepiej by się do tego nadawał, barwniejszego, bardziej skomplikowanego, mniej jednoznacznego.
Przestępca? Niewątpliwie. Obrońca uciśnionych? Są i na to dowody. Z całą pewnością Ślepy Maks był postacią nietuzinkową, a jego pełne tajemnic życie jest niemal gotowym scenariuszem filmowym. Postanowiliśmy opowiedzieć o nim na nowo, nie przejmując się zbyt mocno faktografią, która jest zresztą pełna luk i niejasności, jak to zwykle bywa w przypadku legend. Losy Maksa chcemy połączyć z równie spektakularnymi i niezwykłymi kolejami żywota jednego z jego kompanów, Szaji Magnata. Ten ostatni miał według relacji prowadzić jedyną w swoim rodzaju, kilkuletnią wojnę podjazdową z hitlerowskimi oprawcami z łódzkiego getta, wojnę, która skończyła się jego śmiercią w kazamatach gestapo.
W spektaklu odtworzymy wielokulturową atmosferę Łodzi sprzed II Wojny Światowej. Na scenie powstanie restauracja Kokolobolo, siedziba szajki Maksa. Opowieść będzie wzbogacona o oryginalne piosenki, odwołujące się do folkloru wielonarodowych łódzkich przedmieść i podwórek. Wierzymy, że powstanie przedstawienie łączące w sobie elementy szlachetnej rozrywki i rozprawy z historią, poważnej dysputy i poetyckiej zadumy, dramatyzmu, humoru i nostalgii.
Reżyseria: Jacek Głomb
Scenografia i kostiumy: Małgorzata Bulanda
Muzyka: Bartek Straburzyński
Ruch sceniczny: Witold Jurewicz
Teksty piosenek: Robert Urbański
Asystent reżysera: Paweł Audykowski
Muzyka na żywo: Joanna Cieślarczyk/Zuzanna Wojdal, Maciej Kuliberda, Michał Makulski, Michał Nowak, Wojciech Sokołowski
Występują:
Magdalena Drab (gościnnie), Malwina Irek, Magdalena Kaszewska, Agnieszka Korzeniowska, Mirosława Olbińska, Aleksandra Posielężna, Katarzyna Żuk, Paweł Audykowski, Michał Bieliński, Wojciech Droszczyński, Łukasz Gosławski, Artur Gotz, Gracjan Kielar, Hubert Kułacz, Albert Pyśk (gościnnie), Sławomir Sulej, Bartosz Turzyński.
Robert Urbański
Prapremiera: 22 września 2012 r. na Dużej Scenie w ramach festiwalu Łódź Czterech Kultur
Na dzieje każdego miasta i każdej społeczności składają się nie tylko podniosłe chwile i chwalebne czyny, ujęte w kronikach magistratu i historycznych syntezach; lokalną tożsamość budują zaś nie tylko honorowi obywatele i zasłużeni działacze. Zdarza się, że ta rola przypada postaciom działającym na granicy prawa, ludziom kontrowersyjnym, dalekim od stereotypu szacownego mieszczanina. Dla Łodzi jedną z takich postaci jest Ślepy Maks, legendarny przywódca żydowskiego półświatka, król podziemnego życia w przedwojennej metropolii, którą zamieszkiwali Polacy, Żydzi, Niemcy i Rosjanie. Ślepy Maks był dotąd bohaterem filmów, książek, a nawet gry miejskiej, ale nie trafił jeszcze na deski teatru. Tymczasem trudno o bohatera, który lepiej by się do tego nadawał, barwniejszego, bardziej skomplikowanego, mniej jednoznacznego.
Przestępca? Niewątpliwie. Obrońca uciśnionych? Są i na to dowody. Z całą pewnością Ślepy Maks był postacią nietuzinkową, a jego pełne tajemnic życie jest niemal gotowym scenariuszem filmowym. Postanowiliśmy opowiedzieć o nim na nowo, nie przejmując się zbyt mocno faktografią, która jest zresztą pełna luk i niejasności, jak to zwykle bywa w przypadku legend. Losy Maksa chcemy połączyć z równie spektakularnymi i niezwykłymi kolejami żywota jednego z jego kompanów, Szaji Magnata. Ten ostatni miał według relacji prowadzić jedyną w swoim rodzaju, kilkuletnią wojnę podjazdową z hitlerowskimi oprawcami z łódzkiego getta, wojnę, która skończyła się jego śmiercią w kazamatach gestapo.
W spektaklu odtworzymy wielokulturową atmosferę Łodzi sprzed II Wojny Światowej. Na scenie powstanie restauracja Kokolobolo, siedziba szajki Maksa. Opowieść będzie wzbogacona o oryginalne piosenki, odwołujące się do folkloru wielonarodowych łódzkich przedmieść i podwórek. Wierzymy, że powstanie przedstawienie łączące w sobie elementy szlachetnej rozrywki i rozprawy z historią, poważnej dysputy i poetyckiej zadumy, dramatyzmu, humoru i nostalgii.
Reżyseria: Jacek Głomb
Scenografia i kostiumy: Małgorzata Bulanda
Muzyka: Bartek Straburzyński
Ruch sceniczny: Witold Jurewicz
Teksty piosenek: Robert Urbański
Asystent reżysera: Paweł Audykowski
Muzyka na żywo: Joanna Cieślarczyk/Zuzanna Wojdal, Maciej Kuliberda, Michał Makulski, Michał Nowak, Wojciech Sokołowski
Występują:
Magdalena Drab (gościnnie), Malwina Irek, Magdalena Kaszewska, Agnieszka Korzeniowska, Mirosława Olbińska, Aleksandra Posielężna, Katarzyna Żuk, Paweł Audykowski, Michał Bieliński, Wojciech Droszczyński, Łukasz Gosławski, Artur Gotz, Gracjan Kielar, Hubert Kułacz, Albert Pyśk (gościnnie), Sławomir Sulej, Bartosz Turzyński.
