Kantor_Tropy: Collage
Amareya Theatre & Guests
Premiera: 14.10.2015, Nowa Synagoga - Gmina Żydowska Wyznaniowa w Gdańsku
Kantor_Tropy: COLLAGE to spektakl łączący taniec współczesny, taniec buto, sztuki wizualne i muzykę nowoczesną, zwycięzca w kategorii "Najlepszy spektakl OFF-OFF" w rankingu Gazety Świętojańskiej.
Koncept i reżyseria: Katarzyna Pastuszak
Choreografia: Katarzyna Pastuszak, Yuko Kawamoto
Kompozycja muzyczna i wykonanie muzyki na żywo: Joanna Duda
Obiekty: Adriana Majdzińska, Grażyna Tomaszewska-Sobko
Kostiumy: Daisuke Tsukuda
Reżyseria świateł: Bartosz Cybowski
Wykonanie: Ishimoto Kae, Kawamoto Yuko, Rui Ishihara, Katarzyna Pastuszak, Ichi Go, Aleksandra Śliwińska, Daniela Komędera, Jan Grządziela/Przemysław Jurewicz, Agnieszka Kamińska
Z recenzji:
"Collage Katarzyny Pastuszak łączy z twórczością Kantora bardzo wiele bezpośrednich tropów - od wątków Holocaust przez uniwersalizm zabijania i tańca śmierci, na materialności i cielesności kończąc.
(Weronika Łucyk, "Nieoczywiste podróże. Na polsko-japońskich szlakach choreograficznych tropami Kantora" / taniecpolska.pl, 7.12.2015)
"Przedstawienie Pastuszak zaczyna się od tańca drewnianych skrzyń, którymi operują, umieszczeni w ich wnętrzach, tancerze. Materia nieożywiona zdaje się przygniatać działające podmioty - to, dość oczywiste, nawiązanie do działalności Kantora, który pozwalał maszynom niweczyć trudy aktorów, dopominając się niejako o przywrócenie lub raczej nadanie rzeczom prawa do sprawczości. Skrzynki ostatecznie zostają złożone w scenę, która jawi się reminiscencją z Wielopola, Wielopola... Trupa aktorek zastyga na niej w kształcie symulującym instalację znaną z Umarłej klasy. Mamy tutaj do czynienie z erotyzacją relacji między postaciami i jednoczesną karykaturyzacją języka. Co ciekawe, Pastuszak niejako uwspółcześnia wydźwięk płynącego ze sceny bełkotu - w pewnym momencie jedna z tancerek mówi: "jest sztuka dobra i jest sztuka zła", co wydaje się cytatem żywcem wyjętym z przemówienia Jarosława Kaczyńskiego, w którym prezes wyłuszczał swoje pojmowanie wolności słowa. Tancerze operują ruchem kalekującym. Perwersja miesza się tutaj ze wzniosłością. Mamy do czynienia z eksplozją rubaszności i niestosowności. Dominuje estetyka profanacji - w tej stylistyce zostaje przedstawiona uroczysta wieczerza, która prędko przeradza się w wulgarną stypę. Ukatrupiony mężczyzna okazuje się fetyszem, trupim obiektem pożądania, z którym obcowanie prowadzi do eksplozji seksualno-groteskowego szaleństwa. Choreografka wyciągnęła bowiem z twórczości Kantora to wszystko, co niestosowne, dwuznaczne, podniecające, a więc charakteryzujące się wątpliwą, by tak rzec, moralnością. Spotęgowane zatarcie granicy między sacrum a profanum, zdaje się zaczepną odpowiedzą Pastuszak na pęczniejącą hipokryzję "panów od kultury", dzięki którym coraz więcej artystów, powtarza za Kantorem, chociaż - oczywiście - w innym kontekście "w ojczyźnie własnej odnalazłem piekło".
(Alicja Müller, "Kantor po Japońsku (KANTOR_TROPY)", Teatralia Kraków - Internetowy Magazyn "Teatralia", numer 150/2015)
Projekt realizowany przez K. Pastuszak w ramach stypendium "Młoda Polska 2015" MKIDN i dofinansowany ze środków Miasta Gdańsk.
Prezentacja spektaklu odbywa się przy współpracy z Instytutem Muzyki i Tańca w ramach programu "Scena Dla Tańca".
Amareya Theatre & Guests
Premiera: 14.10.2015, Nowa Synagoga - Gmina Żydowska Wyznaniowa w Gdańsku
Kantor_Tropy: COLLAGE to spektakl łączący taniec współczesny, taniec buto, sztuki wizualne i muzykę nowoczesną, zwycięzca w kategorii "Najlepszy spektakl OFF-OFF" w rankingu Gazety Świętojańskiej.
Koncept i reżyseria: Katarzyna Pastuszak
Choreografia: Katarzyna Pastuszak, Yuko Kawamoto
Kompozycja muzyczna i wykonanie muzyki na żywo: Joanna Duda
Obiekty: Adriana Majdzińska, Grażyna Tomaszewska-Sobko
Kostiumy: Daisuke Tsukuda
Reżyseria świateł: Bartosz Cybowski
Wykonanie: Ishimoto Kae, Kawamoto Yuko, Rui Ishihara, Katarzyna Pastuszak, Ichi Go, Aleksandra Śliwińska, Daniela Komędera, Jan Grządziela/Przemysław Jurewicz, Agnieszka Kamińska
Z recenzji:
"Collage Katarzyny Pastuszak łączy z twórczością Kantora bardzo wiele bezpośrednich tropów - od wątków Holocaust przez uniwersalizm zabijania i tańca śmierci, na materialności i cielesności kończąc.
(Weronika Łucyk, "Nieoczywiste podróże. Na polsko-japońskich szlakach choreograficznych tropami Kantora" / taniecpolska.pl, 7.12.2015)
"Przedstawienie Pastuszak zaczyna się od tańca drewnianych skrzyń, którymi operują, umieszczeni w ich wnętrzach, tancerze. Materia nieożywiona zdaje się przygniatać działające podmioty - to, dość oczywiste, nawiązanie do działalności Kantora, który pozwalał maszynom niweczyć trudy aktorów, dopominając się niejako o przywrócenie lub raczej nadanie rzeczom prawa do sprawczości. Skrzynki ostatecznie zostają złożone w scenę, która jawi się reminiscencją z Wielopola, Wielopola... Trupa aktorek zastyga na niej w kształcie symulującym instalację znaną z Umarłej klasy. Mamy tutaj do czynienie z erotyzacją relacji między postaciami i jednoczesną karykaturyzacją języka. Co ciekawe, Pastuszak niejako uwspółcześnia wydźwięk płynącego ze sceny bełkotu - w pewnym momencie jedna z tancerek mówi: "jest sztuka dobra i jest sztuka zła", co wydaje się cytatem żywcem wyjętym z przemówienia Jarosława Kaczyńskiego, w którym prezes wyłuszczał swoje pojmowanie wolności słowa. Tancerze operują ruchem kalekującym. Perwersja miesza się tutaj ze wzniosłością. Mamy do czynienia z eksplozją rubaszności i niestosowności. Dominuje estetyka profanacji - w tej stylistyce zostaje przedstawiona uroczysta wieczerza, która prędko przeradza się w wulgarną stypę. Ukatrupiony mężczyzna okazuje się fetyszem, trupim obiektem pożądania, z którym obcowanie prowadzi do eksplozji seksualno-groteskowego szaleństwa. Choreografka wyciągnęła bowiem z twórczości Kantora to wszystko, co niestosowne, dwuznaczne, podniecające, a więc charakteryzujące się wątpliwą, by tak rzec, moralnością. Spotęgowane zatarcie granicy między sacrum a profanum, zdaje się zaczepną odpowiedzą Pastuszak na pęczniejącą hipokryzję "panów od kultury", dzięki którym coraz więcej artystów, powtarza za Kantorem, chociaż - oczywiście - w innym kontekście "w ojczyźnie własnej odnalazłem piekło".
(Alicja Müller, "Kantor po Japońsku (KANTOR_TROPY)", Teatralia Kraków - Internetowy Magazyn "Teatralia", numer 150/2015)
Projekt realizowany przez K. Pastuszak w ramach stypendium "Młoda Polska 2015" MKIDN i dofinansowany ze środków Miasta Gdańsk.
Prezentacja spektaklu odbywa się przy współpracy z Instytutem Muzyki i Tańca w ramach programu "Scena Dla Tańca".
