Improwizację uważam za najważniejszą, bo jeśli nie jest nachalna, to na scenie otwiera wszystkie bramy. Cokolwiek się nie wydarzy - czy ktoś się pomyli, czy coś się wywróci lub nie wyjdzie, można to ograć w taki sposób, by widz nie wiedział czy aby tak właśnie nie miało być - mówi Jeremiasz Gzyl, trójmiejski aktor, który udowadnia, że można sobie bardzo dobrze radzić także wtedy, gdy nie ma się etatu w teatrze.
Bliskie mi są słowa Macieja Stuhra, który powiedział kiedyś, że każdy pracuje na swoje nazwisko. Wychodzę z tego samego założenia.W Studium Wokalno-Aktorskim takiej presji nie było, bo nikomu początkowo nie mówiłem o tym, kim są moi rodzice. Koledzy dowiedzieli się o tym w zupełnie naturalny sposób dopiero jakoś pół roku po rozpoczęciu nauki i nigdy z tego powodu nie miałem żadnych złośliwych uwag. Bardzo cenię swoich rodziców na scenie i też chciałbym pójść w ich ślady, ale na pewno nie dzięki ich wstawiennictwu, a poprzez własną pracę. Bliskie mi są słowa Macieja Stuhra, który powiedział kiedyś, że każdy pracuje na swoje nazwisko. Wychodzę z tego samego założenia.
Śmierć byłego dyrektora Muzycznego dla nas wszystkim była wielkim szokiem. Potem przyszedł nowy dyrektor i nasz rok został zapomniany, a w Studium pojawili się nowi młodzi zdolni.Prawdę mówiąc była propozycja etatu w Teatrze Muzycznym w Gdyni, jeszcze gdy byłem na IV roku SWA, od ś.p. Macieja Korwina. Właśnie w Teatrze Muzycznym jako adept stawiałem swoje pierwsze aktorskie kroki w musicalach "Fame/Sława", "Grease" czy "Shrek". Niestety, losy potoczyły tak, jak się potoczyły - śmierć byłego dyrektora Muzycznego dla nas wszystkim była wielkim szokiem. Potem przyszedł nowy dyrektor i nasz rok został zapomniany, a w Studium pojawili się nowi młodzi zdolni. Z jednej strony żałuję, bo zawsze marzyłem o pracy w tym teatrze, a z drugiej nie realizowałbym tego, co robię i nie mógłbym grać w teatrach w całej Polsce.
Do końca roku będą miał pięć premier. Nie wiem jeszcze jak temu podołam, ale każdemu aktorowi życzę takiego kłopotu.Zespół powstał z fascynacji jazzem. Byliśmy trójką amatorów - ja na wokalu, Emilia Gurzęda na skrzypcach i Damian Skrzypek na fortepianie. Graliśmy najczęściej w restauracji Sanatorium w Sopocie, głównie dla przyjemności. Potem poszedłem na Akademię Muzyczną i skończyłem jazz i wokalistykę jazzową, ale bardziej po to, by mi to pomagało w wykonywaniu zawodu aktora. Mam kolegów, którzy świetnie sobie radzą na estradzie i nie widzę powodu, by się z nimi mierzyć. Chociaż z Arturem Guzą i Szymonem Jachimkiem pracujemy nad projektem solowym. Jednak będzie to raczej piosenka aktorska.
Wiedźma, którą gram w "Małej Syrence" to cały ja w żeńskim wydaniu. Dzięki niej założyłem szpilki. Tutaj wielki ukłon w stronę kobiet, że potrafią w nich chodzić na co dzień, bo ja sobie tego nie wyobrażam.Prawdę mówiąc jak robiliśmy "Małą Syrenkę" z Tomkiem Valldal Czarneckim, powiedziałem mu, że ja nie wiem jak się gra dla dzieci. Jednak szybko okazało się, że jakoś mi to wychodzi. Wydaje mi się, że nie ma żadnej różnicy między grą dla małego i dużego widza. Wiedźma, którą gram w "Małej Syrence" to cały ja w żeńskim wydaniu. Zaczęło się to właśnie od Wiedźmy Renaty, dzięki której założyłem szpilki, ale chodzenie w nich to koszmar. Tutaj wielki ukłon w stronę kobiet, że potrafią w nich chodzić na co dzień, bo ja sobie tego nie wyobrażam. Zacząłem szukać na wpół męskich i na wpół kobiecych ruchów. Zauważyłem, że mężczyźni kobiety grają zazwyczaj albo bardzo na poważnie, starając się je naśladować, albo w bardzo przerysowanej, kabaretowej wersji. Nie do końca te formy mi pasują. Dlatego próbowałem balansować gdzieś pomiędzy nimi - by grać w sposób przerysowany, ale dbając o to, by rola nie przewróciła się w stronę kabaretu, by postaci miały swoją osobowość, swoje uczucia i problemy.
2015-08-31 10:52
Mam dużo sympatii dla tego aktora, ale moim zdaniem to jego granie w wielu miejscach, wielu rzeczy i jeszcze chwalenie tego sobie jest strategią obronną. Zupełnie inaczej odbierałabym go, gdyby był aktorem Teatru Muzycznego. Pewnie bardziej bym go ceniła, poważniej traktowała. A tak rozmienia się na drobne, troszkę pochałturzy z Jachimkami, troszkę się poprzebiera i troszkę pogra poważnie. Jak ktoś jest do wszystkiego to jest do niczego. Nie liczy się ilość, ale jakość.
Życzę stałego etatu temu przystojnemu i zdolnemu aktorowi.
2015-08-31 11:50
To za co warto go cenić - to konsekwencja i odwaga. W młodym wieku gra wiele różnych ról; poznaje smak tego zawodu - ciężkiego notabene. Mimo że - jak mówi - jego rocznik został zapomniany przez obecnego dyrektora (!), to ten fakt zaprocentuje w przyszłości, bo im szybciej "dostanie w kość" tym lepiej dla niego. Niech się dalej rozwija, a na duże role jeszcze czas. I przekona się o tym rzeczony dyr.
2015-08-31 13:27
to że ktoś pracuje w wielu miejscach jest dużo bardziej wartościowe!
Jakość u ludzi pracujących na własny rachunek jest zwykle dużo lepsza i większość z nich robi tak z wyboru, bo ma dość pracy w komunistycznych instytucjach z osobami, które tylko narzekają, nic od siebie nie dają, a i tak pracują.
2015-08-31 15:33
młody aktor powinien poruszać się po różnych formach i nic nie powinno być dla niego mniej poważne! Jakość jest w człowieku a nie w etacie droga Yenefer.
2015-08-31 11:07
poprawna forma to 'chodzenie w szpilkach (w butach)' , a nie 'na szpilkach'
2015-08-31 11:10
jeżeli określenie dotyczy rodzaju obcasa, a nie obuwia.
2015-08-31 11:40
Na szpilkach to sie siedzi
2015-08-31 11:39
Kopia tatusia:-)
2015-08-31 12:29
ten fragment wywiadu przywołał wspomnienie Jarka Tyrańskiego jako Kaliguli w Teatrze Wybrzeże (rok 1989) w... czerwonych szpilkach :) Pozdrowienia !
2015-08-31 13:11
Co za obłuda...
Gdyby nie to, że mężczyźni wmówili kobietom, że mają być mniej kobiece (tj. mają być szczuplejsze/chudsze i wyższe, niż natura przewidziała), nie byłoby tego katowania stóp (haluksy to ciężkie zwyrodnienie stóp, choć pewnie to nie to samo co łamanie i bandażowanie dziewczęcych stóp w Chinach; są zresztą także inne schorzenia spowodowane chodzeniem w butach na wysokim obcasie) i całego organizmu (szkodliwe "diety-cud" i generalnie głodzenie na zmianę z przeżeraniem się, bo natura się swego domaga i pojawia się efekt jojo).
Do tego gruba tapeta na twarzy, malowanie paznokci, farbowanie włosów i mamy nafaszerowaną chemią lalkę Barbie na biologicznym podłożu.
Niemal każdemu kosmetykowi towarzyszy jego towarzysz, mający rzekomo leczyć skutki używania tego pierwszego.
2015-08-31 13:23
Laboga, wracaj na swego dżenderowego bloga!
2015-08-31 14:00
Bardzo przyjemny wywiad. Będę mu kibicować, jeśli z czasem mu nie odbije.
Role raczej początkujące. Ale trzymam kciuki.
2015-08-31 14:36
fajnego
2015-09-01 09:12
Faktycznie dziwne rzeczy się dzieją. Artykuł o aktorze i jego działalności a ten jeden wątek podkreślony tak, jakby był niezwykle ważny. Nie jest, więc po co? Aktor wkłada różne rzeczy na siebie, na tym polega ta praca.
2015-08-31 14:58
2015-08-31 19:14
Zyczę mu,aby był conajmniej tak dobry i fajny jak jego TATA!!!
2015-09-01 06:04
szpilki uroku nie dodają a raczej dziewczynie odejmują brzydko to wygląda poza tym gdzie z taką ledwą idącą dziewczyną iśc? na kajak, do lasu, do parku ,na spacer z psem? nie ona nadaje sie tylko na siedzenie nie dla mnie taka lola
2015-09-02 08:16
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
Filmy
W jakim okresie obecna główna jednostka Muzeum Historycznego Miasta Gdańska, czyli Ratusz Głównego Miasta, spełniał funkcję siedziby władz Gdańska?
