Ula Zerek
Humuli Lupuli
Finał konkursu "rezydencja/premiera 2009"
"Humuli Lupuli" to spektakl tańca ilustrowany muzyką graną na żywo.
Inspiracją do stworzenia spektaklu była dla mnie starość, natura i istota tego czasu. W 2007 roku usłyszałam o festiwalu Retransmisja w Warszawie. Główną ideą tego wydarzenia było spotkanie ludzi młodych ze starszym pokoleniem. W ramach akcji można było m.in. "wpaść na herbatkę" do starszych ludzi, posłuchać ich opowieści lub po prostu pogawędzić, a wieczorami odbywały się potańcówki. Ta akcja bardzo mnie zainspirowała. Zawsze lubiłam spotkania ze starszymi ludźmi, jestem bardzo zżyta ze swoimi dziadkami. Lubię słuchać ich opowieści, sposobu, w jaki mówią. I choć nie zawsze się zgadzamy i rozumiemy, czas spędzony z nimi jest dla mnie bezcenny. Dzisiejsi osiemdziesięciolatkowie są nie tylko żywym świadectwem wydarzeń, które dla mojego pokolenia są odległą historią, ale również reprezentują idee i wartości, często nieprzystające do współczesnego pędu świata. "Humuli Lupuli" nie jest jednak spektaklem o starości, ani o starych ludziach. Jestem na to pewnie zbyt młoda... Jest to za to próba skonfrontowania się ze światem starszych ludzi i znalezienia nici porozumienia przy użyciu języka tańca i muzyki. - Ula Zerek.
Urszula Zerek - tancerka. Zadebiutowała podczas Gdańskiej Korporacji Tańca 2004 we współautorskim spektaklu "Zaśladczenie" zrealizowanym z Anną Jędrzejczak. W 2004 r. rozpoczęła współpracę z Teatrem Dada von Bzdülöw biorąc udział w projekcie "Odys - seas" w ramach polskiej edycji projektu Seas. Tańczy w spektaklu "Eden" Teatru Dada von Bzdülöw zrealizowanym w 2006 roku. W 2008 r. razem z Teatrem Dada von Bzdülöw i grupą Pink Freud wystąpiła w spektaklu/happeningu "Barricade of Love" w ramach festiwalu Wybrzeże Sztuki. Współpracuje także z Teatrem Patrz Mi Na Usta, występuje w spektaklu "Belladonna" (2007). W 2007 r. brała udział w projekcie Crossing Places, w ramach którego grupa artystów z Francji, Włoch, czech i Polski stworzyła spektakl "Camera Obscura" w reżyserii i choreografii Manon Avram; był on pokazywany podczas festiwalu Es.Terni w Terni, Arezzo oraz Wenecji we Włoszech. Od 2006 r. pracuje z Kamilą Chomicz - artystką sztuk wizualnych. Efektem tej współpracy są trzy filmy zrealizowane w różnych przestrzeniach na terenie trójmiasta. W kwietniu 2006 r. brała udział w projekcie Noord Holland, w ramach którego pracowała z Wies Bloemen, dyrektorem Aya Dancetheater w Amsterdamie (Holandia). W 2005 r. tańczyła, w ramach The Association of Professional Dancers of Ireland, w Irlandii. Prowadziła warsztaty artystyczne z młodzieżą niepełnosprawną w ramach projektu "Artyści w Akcji" Sobieszewo 2007. Gościnnie występuje w Teatrze Wybrzeże, tańczy w spektaklu "Zwyczajne Szaleństwa" w reż. Krzysztofa Rekowskiego. Jest absolwentką UG na kierunku Kolegium Kształcenia Nauczycieli Języków Obcych (język angielski) oraz Szkoły Muzycznej I stopnia w Gdańsku.
Pomysł/choreografia/wykonanie: Ula Zerek
Muzyka (na żywo): Dominik Bukowski (marimba) i Zofia Wróbel (wiolonczela)
Foto: Tomek Zerek
Humuli Lupuli
Finał konkursu "rezydencja/premiera 2009"
"Humuli Lupuli" to spektakl tańca ilustrowany muzyką graną na żywo.
Inspiracją do stworzenia spektaklu była dla mnie starość, natura i istota tego czasu. W 2007 roku usłyszałam o festiwalu Retransmisja w Warszawie. Główną ideą tego wydarzenia było spotkanie ludzi młodych ze starszym pokoleniem. W ramach akcji można było m.in. "wpaść na herbatkę" do starszych ludzi, posłuchać ich opowieści lub po prostu pogawędzić, a wieczorami odbywały się potańcówki. Ta akcja bardzo mnie zainspirowała. Zawsze lubiłam spotkania ze starszymi ludźmi, jestem bardzo zżyta ze swoimi dziadkami. Lubię słuchać ich opowieści, sposobu, w jaki mówią. I choć nie zawsze się zgadzamy i rozumiemy, czas spędzony z nimi jest dla mnie bezcenny. Dzisiejsi osiemdziesięciolatkowie są nie tylko żywym świadectwem wydarzeń, które dla mojego pokolenia są odległą historią, ale również reprezentują idee i wartości, często nieprzystające do współczesnego pędu świata. "Humuli Lupuli" nie jest jednak spektaklem o starości, ani o starych ludziach. Jestem na to pewnie zbyt młoda... Jest to za to próba skonfrontowania się ze światem starszych ludzi i znalezienia nici porozumienia przy użyciu języka tańca i muzyki. - Ula Zerek.
Urszula Zerek - tancerka. Zadebiutowała podczas Gdańskiej Korporacji Tańca 2004 we współautorskim spektaklu "Zaśladczenie" zrealizowanym z Anną Jędrzejczak. W 2004 r. rozpoczęła współpracę z Teatrem Dada von Bzdülöw biorąc udział w projekcie "Odys - seas" w ramach polskiej edycji projektu Seas. Tańczy w spektaklu "Eden" Teatru Dada von Bzdülöw zrealizowanym w 2006 roku. W 2008 r. razem z Teatrem Dada von Bzdülöw i grupą Pink Freud wystąpiła w spektaklu/happeningu "Barricade of Love" w ramach festiwalu Wybrzeże Sztuki. Współpracuje także z Teatrem Patrz Mi Na Usta, występuje w spektaklu "Belladonna" (2007). W 2007 r. brała udział w projekcie Crossing Places, w ramach którego grupa artystów z Francji, Włoch, czech i Polski stworzyła spektakl "Camera Obscura" w reżyserii i choreografii Manon Avram; był on pokazywany podczas festiwalu Es.Terni w Terni, Arezzo oraz Wenecji we Włoszech. Od 2006 r. pracuje z Kamilą Chomicz - artystką sztuk wizualnych. Efektem tej współpracy są trzy filmy zrealizowane w różnych przestrzeniach na terenie trójmiasta. W kwietniu 2006 r. brała udział w projekcie Noord Holland, w ramach którego pracowała z Wies Bloemen, dyrektorem Aya Dancetheater w Amsterdamie (Holandia). W 2005 r. tańczyła, w ramach The Association of Professional Dancers of Ireland, w Irlandii. Prowadziła warsztaty artystyczne z młodzieżą niepełnosprawną w ramach projektu "Artyści w Akcji" Sobieszewo 2007. Gościnnie występuje w Teatrze Wybrzeże, tańczy w spektaklu "Zwyczajne Szaleństwa" w reż. Krzysztofa Rekowskiego. Jest absolwentką UG na kierunku Kolegium Kształcenia Nauczycieli Języków Obcych (język angielski) oraz Szkoły Muzycznej I stopnia w Gdańsku.
Pomysł/choreografia/wykonanie: Ula Zerek
Muzyka (na żywo): Dominik Bukowski (marimba) i Zofia Wróbel (wiolonczela)
Foto: Tomek Zerek
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
