Hamlet
Schauspielhaus Bochum (Niemcy)
Premiera: 9 marca 2013
Ojciec nie żyje, matka krótko po pogrzebie ponownie wychodzi za mąż za stryja Hamleta. Otoczony przez fałszywych przyjaciół i tłamszony przez miłość pięknej Ofelii, Hamlet załamuje się. Jego życie rozpada się całkowicie, kiedy od przybysza zza światów dowiaduje się, że jego stryj, nowy władca państwa duńskiego, zabił jego ojca. Hamlet przygotowuje zemstę na sprawcach. Jego młodzieńcza zarozumiałość i arogancja osadzonego w złotej klatce jedynaka, są skierowane przeciwko wszystkim wokół. Hamlet znieważa matkę, odtrąca swoją kochankę i zabija jej ojca. Jego bunt eskaluje. Wpada w końcu w obłęd, który jego zdaniem jest tylko grą. W takich okolicznościach pada słynne hamletowskie: "Być albo nie być?".
Po inscenizacji H. w Stoczni Gdańskiej (2004) Jan Klata ponownie reinterpretuje dramat Szekspira i włącza go do swojej trylogii wystawianej w Bochum (obok Ameryki wg Franza Kafki, 2011, i Zbójców Schillera, 2012). W niemieckiej realizacji Hamleta gra Dimitrij Schaad, a Marcin Czarnik - tytułowa postać w polskiej inscenizacji sprzed dziesięciu lat - Ducha Ojca Hamleta.
W spektaklu Klaty są liczne odniesienia do popkultury (muzyki, filmu, sztuki) oraz historii Polski po transformacji w 1989 roku. Hamlet jest tutaj współczesnym twórcą, zmuszonym do określenia swojej roli w otaczającej go rzeczywistości. Duński dwór to scena - narodowa, społeczna i teatralna, na której bohaterowie rozgrywają swój własny dramat.
Klata przewietrza, odkurza i odświeża na deskach niemieckiego teatru szekspirowski dramat, drastycznie go deformując. Komentuje i posługuje się "najwspanialszymi osiągnięciami naszej cywilizacji", jak mówi, mszą h-moll Bacha czy Pasją Mateuszową, no i oczywiście, jak zawsze muzyką pop., Barbara Cöllen, "Deutsche Welle".
Reżyseria: Jan Klata
Scenografia: Bartholomäus M. Kleppek
Kostiumy: Mirek Kaczmarek
Choreografia: Maćko Prusak
Obsada: Martin Bretschneider (Horacio), Marcin Czarnik (duch ojca i Fortynbras), Bettina Engelhardt (Gertruda), Andreas Grothgar (Klaudiusz), Jürgen Hartmann (Poloniusz), Nicola Mastroberardino (Gildenstern, Drugi Grabarz), Ronny Miersch (Laertes), Roland Riebeling (Rozenkranc, Pierwszy Grabarz), Dimitrij Schaad (Hamlet), Xenia Snagowski (Ofelia)
-----
Jan Klata (ur. 1973) jest reżyserem teatralnym i dramaturgiem. Studiował na Wydziale Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie, a następnie na Wydziale Reżyserii Dramatu PWST w Krakowie. Zadebiutował jako reżyser w 2003 roku Rewizorem Mikołaja Gogola w Teatrze Dramatycznym im. Jerzego Szaniawskiego w Wałbrzychu. Od tego czasu zrealizował ponad 30 spektakli na deskach teatrów we Wrocławiu, w Gdańsku, Bydgoszczy, Krakowie i Warszawie oraz Grazu, Düsseldorfie, Bochum i Berlinie. Jednym z najważniejszych jest głośny spektakl H. wg Hamleta Szekspira, grany w Stoczni Gdańskiej, zrealizowany w 2004 roku z zespołem Teatru Wybrzeże. Jest laureatem wielu nagród, m.in. Paszportu "Polityki" i Nagrody im. Konrada Swinarskiego oraz nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za wybitne osiągnięcia w dziedzinie twórczości artystycznej. Od stycznia 2013 roku pełni funkcję dyrektora Narodowego Starego Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie.
Spektakl powstał we współpracy z Instytutem Polskim w Düsseldorfie.
Schauspielhaus Bochum (Niemcy)
Premiera: 9 marca 2013
Ojciec nie żyje, matka krótko po pogrzebie ponownie wychodzi za mąż za stryja Hamleta. Otoczony przez fałszywych przyjaciół i tłamszony przez miłość pięknej Ofelii, Hamlet załamuje się. Jego życie rozpada się całkowicie, kiedy od przybysza zza światów dowiaduje się, że jego stryj, nowy władca państwa duńskiego, zabił jego ojca. Hamlet przygotowuje zemstę na sprawcach. Jego młodzieńcza zarozumiałość i arogancja osadzonego w złotej klatce jedynaka, są skierowane przeciwko wszystkim wokół. Hamlet znieważa matkę, odtrąca swoją kochankę i zabija jej ojca. Jego bunt eskaluje. Wpada w końcu w obłęd, który jego zdaniem jest tylko grą. W takich okolicznościach pada słynne hamletowskie: "Być albo nie być?".
Po inscenizacji H. w Stoczni Gdańskiej (2004) Jan Klata ponownie reinterpretuje dramat Szekspira i włącza go do swojej trylogii wystawianej w Bochum (obok Ameryki wg Franza Kafki, 2011, i Zbójców Schillera, 2012). W niemieckiej realizacji Hamleta gra Dimitrij Schaad, a Marcin Czarnik - tytułowa postać w polskiej inscenizacji sprzed dziesięciu lat - Ducha Ojca Hamleta.
W spektaklu Klaty są liczne odniesienia do popkultury (muzyki, filmu, sztuki) oraz historii Polski po transformacji w 1989 roku. Hamlet jest tutaj współczesnym twórcą, zmuszonym do określenia swojej roli w otaczającej go rzeczywistości. Duński dwór to scena - narodowa, społeczna i teatralna, na której bohaterowie rozgrywają swój własny dramat.
Klata przewietrza, odkurza i odświeża na deskach niemieckiego teatru szekspirowski dramat, drastycznie go deformując. Komentuje i posługuje się "najwspanialszymi osiągnięciami naszej cywilizacji", jak mówi, mszą h-moll Bacha czy Pasją Mateuszową, no i oczywiście, jak zawsze muzyką pop., Barbara Cöllen, "Deutsche Welle".
Reżyseria: Jan Klata
Scenografia: Bartholomäus M. Kleppek
Kostiumy: Mirek Kaczmarek
Choreografia: Maćko Prusak
Obsada: Martin Bretschneider (Horacio), Marcin Czarnik (duch ojca i Fortynbras), Bettina Engelhardt (Gertruda), Andreas Grothgar (Klaudiusz), Jürgen Hartmann (Poloniusz), Nicola Mastroberardino (Gildenstern, Drugi Grabarz), Ronny Miersch (Laertes), Roland Riebeling (Rozenkranc, Pierwszy Grabarz), Dimitrij Schaad (Hamlet), Xenia Snagowski (Ofelia)
-----
Jan Klata (ur. 1973) jest reżyserem teatralnym i dramaturgiem. Studiował na Wydziale Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie, a następnie na Wydziale Reżyserii Dramatu PWST w Krakowie. Zadebiutował jako reżyser w 2003 roku Rewizorem Mikołaja Gogola w Teatrze Dramatycznym im. Jerzego Szaniawskiego w Wałbrzychu. Od tego czasu zrealizował ponad 30 spektakli na deskach teatrów we Wrocławiu, w Gdańsku, Bydgoszczy, Krakowie i Warszawie oraz Grazu, Düsseldorfie, Bochum i Berlinie. Jednym z najważniejszych jest głośny spektakl H. wg Hamleta Szekspira, grany w Stoczni Gdańskiej, zrealizowany w 2004 roku z zespołem Teatru Wybrzeże. Jest laureatem wielu nagród, m.in. Paszportu "Polityki" i Nagrody im. Konrada Swinarskiego oraz nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za wybitne osiągnięcia w dziedzinie twórczości artystycznej. Od stycznia 2013 roku pełni funkcję dyrektora Narodowego Starego Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie.
Spektakl powstał we współpracy z Instytutem Polskim w Düsseldorfie.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
