Bardzo plastyczne rysunki Guntera Grassa, obrazy Leona Tarasewicza i rosyjskich realistów tworzone od połowy XIX do połowy XX wieku oglądać można w Państwowej Galerii Sztuki 
.
Oglądana na parterze budynku Państwowej Galerii Sztuki wystawa rosyjskich malarzy-realistów obejmuje ponad sto dzieł pędzla przeważnie mniej znanych malarzy (wyjątkiem jest tu Iwan Konstantynowicz Ajwazowski - na wystawie znajdziemy jego niewielki i niepozorny obraz "Płonący statek" oraz jego rysunek "Dotarcie do brzegu"). Znajdziemy tu prawdziwy przegląd tematów i motywów - od martwej natury, przez pejzaże, portrety czy całe sylwetki, aż po akty. Wszystkie obrazy pochodzą z kolekcji malarstwa Żerlicynów-Żarskich.
Prezentowani na wystawie malarze malowali w konwencji realizmu, który jednak z socrealizmem nie ma za wiele wspólnego. Nie ma tu więc obrazów "ku chwale" ojczyzny. Uchwycono za to elementy otaczającego ich świata - surowy klimat, obrazki społeczne, pejzaże zimowe. Zwraca uwagę "Sycylijski grobowiec" Władimira Dimitrijewicza Świerczkowa, pełen soczystych cytrusów, stanowiących ozdoby nagrobka. Wśród dział na płótnie dominują pejzaże (największej urody są te autorstwa Julija Juljewicza Klevara - "Las" i "Zachód słońca w zimowym lesie").
Oprócz obrazów znajdziemy też bogatą kolekcję rysunków (m.in. ciekawe rysunki Andrieja Afanasiewicza Jegorowa - "Pejzaż zimowy", "Przejażdżka", "Wiejska scena" czy "Łódka" wykonane w technice gwaszu czy bogate w detale szkice rysunków do opery "Romeo i Julia" autorstwa Michaiła Pawłowicza Bobyszowa), dość dużą część rysunków stanowią akty autorstwa Niny Wasiljewnej Kasziny, Piotra Pietrowicza Konczałowskiego, Władimira Wasijewicza Lebiediewa czy Fiodora Iwanowicza Rerberga.
Szkoda, że pomimo wielu ciekawych prac, wystawa jest fatalnie, mało atrakcyjnie zaaranżowana.Na pierwszym piętrze budynku znajdziemy prace
Leona Tarasewicza, cenionego polskiego malarza białoruskiego pochodzenia. Obrazy Tarasewicza wywołują małą wizualną iluzję. Na pierwszy rzut oka
prace te, budowane za pomocą linii, form i barw (wielokrotnie, wręcz natrętnie powtarzanych), dają pozór niedbałości. Jednak przy nieco dokładniejszym wejrzeniu nabierają głębi i znaczenia. To obrazy wciągające, raz rozbuchane kolorystycznie, raz w pełni kontrolowane przez malarza za pomocą rygoru formy. Część z prezentowanych na wystawie w PGS prac, prezentującej niemal w całości prywatną kolekcję dzieł Tarasewicza zebraną przez Krzysztofa Musiała, to dzieła wielkoformatowe, sięgające kilku metrów. Dzięki temu łatwo oddziałują na zmysły. Oglądający je ma wrażenie wnikania czy też otoczenia światem obrazów malarza.
Większość prac Leona Tarasewicza nie ma tytułu, autor ich nie dookreśla, pozwalając oglądającym na swobodną interpretację (niekiedy dodaje im jednak podtytuł, jak w jednej z najciekawszych prac "koło/Utah Tunnel"). Dzięki agresywnej kolorystyce, wypełnia je emocjami. Wyjątek stanowią charakterystyczne "Bieszczady", "Ptaki" oraz "Autoportret" artysty wykonany przez niego ołówkiem na papierze.
Drugie piętro Państwowej Galerii Sztuki wypełnia wystawa przedziwna. Znalazły się na niej XVIII-wieczne rysunki Daniela Chodowieckiego oraz prace współczesnych:
Guntera Grassa,
Marii Targońskiej,
Macieja Świeszewskiego. Różni je niemal wszystko - tematy, techniki wykonania, koncept. Łączy tylko jedno - Gdańsk, jako miejsce pochodzenia.
Daniel Chodowiecki to słynny ilustrator swojej epoki (pierwsze głośne rysunki wykonał do dramatu "Minna von Bornhelm" Lessinga, jego prace zdobią też m.in. książki Goethego, Schillera, Rousseau, Voltaire'a, Sterna czy Cervantesa). Kilkadziesiąt bardzo małych prac Chodowieckiego pokazywanych jest na arkuszach albumu ze zbioru artysty - by docenić ich kunszt należałoby oglądać je z lupą w ręce.
Rysunki Güntera Grassa nie są w Trójmieście nowością, bo w komplecie przyjechały do Sopotu ze zbiorów Muzeum Narodowego w Gdańsku. Ta niewielka, licząca 23 prace kolekcja to zbiór rysunków w większości z lat 80., w których widać motywy
pobudzające wyobraźnię artysty - wśród nich wspomnienia II wojny światowej, turboty, kumaki, węgorze, ślimaki czy szczury, które w różnym nasileniu znalazły się również na kartach powieści Grassa (spora część jego twórczości ma też charakterystyczne zwierzęce tytuły - m.in. "Idąc rakiem", "Wróżby kumaka", "Szczurzyca", "Turbot" czy "Mysz i kot"). Rysunki Grassa, niekiedy satyryczne ("11 listopada", przedstawiający podobiznę autora ssącego sutek jednej z trzech piersi znajdujących się na tułowiu kobiety, czy "Autoportret II" ukazujący autora w towarzystwie ślimaków, skorupa jednego z nich "zastępuje" mu oko). Rysunki te są lekkie i dowcipne i są najlepszym elementem całej wystawy.
Znajdziemy tu także wykonane najczęściej techniką laserunku "rozmyte" i wieloznaczne prace
Marii Targońskiej. Choć posiadają dookreślające je tytuły ("Łąka", "Młyn II", "Późna jesień" czy "Przedwiośnie II") niełatwo dopatrzeć się na nich konkretów.
Tytuły lub zarys jakiegoś kształtu stanowią raczej punkt wyjścia dla artystki, formę, wypełnioną nieoczywistą, nieco poetycką treścią. Z kolei
Maciej Świeszewski nakreślił linie, które naniósł na szkice. Na wystawie oglądać można malarski efekt niektórych z nich, choć większość pozostaje na poziomie rysunku, w formie półsurowych, niedookreślonych abstrakcyjnych kompozycji.
Podstawowym problemem tej wystawy jest fakt, że tak
różne formalnie prace nijak do siebie nie pasują, a wyciągnięcie wspólnego mianownika w postaci miasta pochodzenia artystów wydaje się powodem co najmniej naciąganym. Niemniej ich dość dziwaczne zestawienie nie jest tak istotne. Poszczególne prace pozwalają poznać styl każdego z artystów, co wydaje się dużo ważniejsze.
Wystawa "Leona Tarasewicz - Malarstwo" otwarta jest do 2 listopada. Z kolei ekspozycja "Kosmopolityczne tradycje Pomorza - Chodowiecki, Grass, Świeszewski, Targońska" czynna będzie dwa tygodnie dłużej. Wystawę "Realizm rosyjski XIX-XX wieku z prywatnej kolekcji Żerlicynów-Żarskich" zwiedzać można do 23 listopada. Galeria czynna jest w godzinach 11-19. Bilet wstępu do PGS kosztuje 10 zł (normalny) i 7 zł (ulgowy).
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy
