Gorzka prawda o strasznych dzieciach

Łukasz Rudziński

28 września 2009 (artykuł sprzed 14 lat)

Opinie (8)

"Straszne dzieci, czarna komedia dla dorosłych" zawiera ważne przesłanie. Zachowanie oglądanej rodzinki jest przestrogą dla wszystkich "niegrzecznych" - nie tylko dzieci.

Najnowsza premiera Teatru Muzycznego godzi teatr lalkowy z kameralną śpiewogrą, w groteskowy sposób przedstawiającą dzień z życia przeciętnej rodziny. Ale czy na pewno jest to bajka tylko dla dorosłych?

Teatr Muzyczny zaprezentował kameralne przedstawienie debiutującego w roli reżysera Tomasza Czarneckiego, absolwenta znanego białostockiego wydziału lalkarskiego Akademii Teatralnej. Nic więc dziwnego, że Czarnecki zaproponował spektakl z pogranicza teatru lalkowego, pozostając jednocześnie w zgodzie z muzycznym profilem teatru, ponieważ niezwykle efektowne lalki (wykonane przez Marię Żynel) wkomponował w małoobsadowy musical, w którym samego siebie obsadził w głównej roli. Przedstawienie zaś utkał z wierszy XIX-wiecznego poety Heinricha Hoffmana, adresowanych do niegrzecznych dzieci. I właśnie dzięki poezji Hoffmana powstał zupełnie przyzwoity spektakl.

W nieco zagraconym, rozciągniętym na całą scenę pokoju obserwujemy dzień z życia typowej rodziny. Oboje małżonkowie pochłonięci codziennymi obowiązkami zaniedbują jedynaka, który przesadnie rozpieszczany bywa tylko o poranku i późnym wieczorem (rodzice ubierają i rozbierają swoją pociechę). Przez cały dzień jest jednak pozostawiony samemu sobie i zmuszony zagospodarowywać sobie czas, wypełnia go przede wszystkim zabawą. Za pomocą szeregu krótkich scenek poznajemy wiersze Hoffmana, zainscenizowane przy pomocy lalek i śpiewu.

Prościutka konstrukcja przedstawienia - ze stereotypowymi wizerunkami nudzącego się Chłopca, cichej, wycofanej Matki (Alicja Piotrowska) i apodyktycznego Ojca (Aleksy Perski) - wyznaczana jest małymi codziennymi rytuałami, odbywającymi się w ściśle określonych porach. Takie życie jest zbyt monotonne dla Chłopca, więc próbuje je sobie urozmaicić - talerz może stać się spodkiem kosmicznym lub, razem ze skrzynią, służącą za taboret, może okazać się częścią kuchennej perkusji.

Tego rodzaju "przygody" najczęściej stanowią preludium do etiud lalkarskich, inscenizujących pełne przestróg i morałów wiersze Hoffmana. Poznajemy w nich rozmaite, animowane głównie przez Czarneckiego lalki - pacynki, marionetki, jawajki o wdzięcznych imionach: Jędruś, Michaś, Julek czy Kasia, którzy przez nieuwagę, lekkomyślność, czy nieposłuszeństwo umierają, płoną żywcem, albo tracą kończyny obcięte przez bezlitosnego krawca.

Aktorzy Muzycznego różnie radzą sobie z nietypowymi zadaniami. Najlepsza jest Alicja Piotrowska, która w roli Matki zawarła gorycz ubezwłasnowolnionej kobiety. Tomasz Czarnecki gra nieco przerysowanego, niemal wyjętego z kreskówki Chłopca i, o dziwo, nie najlepiej operuje animowanymi przez siebie lalkami. Z kolei Aleksy Perski tworzy przekonującą postać dominującego Ojca, jednak w partiach śpiewanych nie przebija się przez grających na żywo na scenie muzyków.

Ten sprawny warsztatowo spektakl jest jednak do bólu przewidywalny, przez co z czasem robi się zwyczajnie monotonny. Sytuację ratują przyciągające uwagę lalki i rozmaite pomysły na ich wykorzystanie. Ciekawie wypada teatr w teatrze, kiedy razem z Chłopcem oglądamy teatr cieni, czy bodaj najlepsza z lalek, wielka pacynka Michaś z "Bardzo smutnej historii o chłopcu, który nie chciał jeść zupy".

"Straszne dzieci, czarna komedia dla dorosłych" oprócz drastycznych treści zawiera też bardzo aktualny przekaz - jak w przypadku wiersza "Czarne dzieci", w którym dzieciaki naśmiewają się z murzyna, czy w "Pawełku wiercipięcie", który za zabawę przy stole otrzymuje karę "aż trzeszczała dyscyplina" na oczach przerażonej, biernej matki. Upiorne wierszyki w zaproponowanej przez Czarneckiego formie mają jednak przede wszystkim wymiar edukacyjny. Dlatego wbrew tytułowi wręcz wskazane byłoby zabieranie na ten spektakl starszych klas gimnazjalnych, czy młodszych klas liceum i późniejsza dyskusja o treści przedstawienia.

Pomimo pewnych niedociągnięć, powstał w Gdyni wartościowy spektakl na istotny temat. Czego chcieć więcej?

Łukasz Rudzińskirecenzje@trojmiasto.pl

Miejsca

Teatr Muzyczny Gdynia, pl. Grunwaldzki 1

Spektakle

Straszne dzieci, czarna komedia dla dorosłych

Opinie (8) 1 zablokowana

Sortowanie
- Od najstarszych
- Od najnowszych

Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2009-09-28 13:36

prośba (1)

Panie Łukaszu, proszę dbać o ortografię i merytoryczną wartość recenzji.autorem teksów bajek jest Hoffmann, nie Hoffman.

felicia
14 lat
- 0 1
Twoja opinia

Zmień treść

Panie Łukaszu, proszę dbać o ortografię i merytoryczną wartość recenzji.autorem teksów bajek jest Hoffmann, nie Hoffman.
Regulamin dodawania opinii
- Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
  2009-09-28 13:49
  
  Tak się składa, że jako miłośnik wierszy Hoffmana muszę zgodzić się z autorem recenzji. W polskojęzycznej literaturze nazwisko Henricha Hoffmana pisze się przez jedno "n". Proszę zajrzeć choćby na stronę Teatru Muzycznego.
  
  14 lat
  - 1 0
  Twoja opinia
  
  Zmień treść
  
  Tak się składa, że jako miłośnik wierszy Hoffmana muszę zgodzić się z autorem recenzji. W polskojęzycznej literaturze nazwisko Henricha Hoffmana pisze się przez jedno "n". Proszę zajrzeć choćby na stronę Teatru Muzycznego.
  Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2009-09-28 14:58

a co z Heinrichem

przecież to Henryk, dlaczego i tutaj nie dochodzi do spolszczenia?to jakie sa zasady spolaszania - imię zostawiamy, a z nazwiska usuwamy tylko jedną literkę, choć druga aż się prosi...

marconi
14 lat
- 4 0
Twoja opinia

Zmień treść

przecież to Henryk, dlaczego i tutaj nie dochodzi do spolszczenia?to jakie sa zasady spolaszania - imię zostawiamy, a z nazwiska usuwamy tylko jedną literkę, choć druga aż się prosi...
Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2009-09-28 16:19

bo zaciemnianie to obecnie moda

szkoda ze falszywek muzycznych sie nie poprawia tylko orkiestra zaglusza,a tak poza tym to rodzina dyrektora jest niezbyt udana skoro pozwala mu na takie przedstawienia

filharmonik
14 lat
- 0 0
Twoja opinia

Zmień treść

szkoda ze falszywek muzycznych sie nie poprawia tylko orkiestra zaglusza,a tak poza tym to rodzina dyrektora jest niezbyt udana skoro pozwala mu na takie przedstawienia
Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2009-10-03 09:58

Na temat

Byłam, widziałam, polecam gorąco.

14 lat
- 1 0
Twoja opinia

Zmień treść

Byłam, widziałam, polecam gorąco.
Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2009-10-04 19:45

Powyzej, to tylko jedna z opinii.

Moim zdaniem przedstawienie było fantastyczne. Lalki, gra aktorska, pomysł, scenografia...
Polecma.

Aga
14 lat
- 0 1
Twoja opinia

Zmień treść

Moim zdaniem przedstawienie było fantastyczne. Lalki, gra aktorska, pomysł, scenografia... Polecma.
Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2009-10-08 10:42

Mam mieszane uczucia p otym spektaklu. Z jednej strony widać jak na dłoni starania niegłupiego przecież młodego aktora, z drugiej efekt jest mizerny, albo raczej nijaki.

hmm
14 lat
- 0 0
Twoja opinia

Zmień treść

Mam mieszane uczucia p otym spektaklu. Z jednej strony widać jak na dłoni starania niegłupiego przecież młodego aktora, z drugiej efekt jest mizerny, albo raczej nijaki.
Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2009-10-26 19:21

Warto obejrzeć

Spektakl bardzo mi się podobał.....polecam wszystkim otwartym na nowe,oryginalne łączenie różnych form teatru......

koko
14 lat
- 0 0
Twoja opinia

Zmień treść

Spektakl bardzo mi się podobał.....polecam wszystkim otwartym na nowe,oryginalne łączenie różnych form teatru......
Regulamin dodawania opinii