Muzyka nie jest, a w każdym razie nie powinna być, jedynie przyjemnym dodatkiem do codziennego funkcjonowania. Dzieła najwyższej wartości były zawsze środkiem do wyrażenia głębszych treści, dlatego miejsca w których były wykonywane, gromadziły zawsze osoby intelektualnie otwarte. Wydaje się, że organizatorom zakończonych właśnie Dni Tischnerowskich zależy na przywróceniu instytucji filharmonii tego chlubnego etosu.
Ksiądz Józef Tischner był niezwykłym myślicielem, którego postawa jednoczyła wokół niego osoby odmiennych poglądów i ideologii. Tym, co decydowało o magnetyzmie tej postaci, było jego głębokie zrozumienie człowieka, jego ułomności, i umiłowanie go takim jakim jest.
Filozofia Tischnera inspirowała i inspiruje zarówno wybitnych intelektualistów, jak i zwykłych ludzi. Jego słowa pojawiały się nawet w homiliach papieża
Jana Pawła II.
Na swojej drodze spotkał księdza także
dyrektor artystyczny Filharmonii Bałtyckiej, Kai Bumann, który gościł w jego domu w Łopusznej. To spotkanie legło u podstaw inicjatywy, by myśl Józefa Tischnera, ubogacona oprawą muzyczną, zagościła także na Ołowiance.
Podczas czterech dni trwania tej imprezy, mieliśmy okazję obcować z różnymi obliczami Tischnera - eseisty, publicysty, poety i filozofa. Jego teksty recytowali aktorzy
Jerzy Kiszkis i Olgierd Łukaszewicz, na Ołowiance pojawili się
miłośnicy i kontynuatorzy postawy księdza,
laureaci nagrody jego imienia, zabrzmiała wreszcie bliska jego sercu muzyka.
Dominującym akcentem muzycznej oprawy
Dni Tischnerowskich była rzecz jasna kultura Podhala i jej interpretacje. Najbardziej spektakularnym koncertem było więc bez wątpienia wykonanie przez
Orkiestrę Symfoniczną PFB z towarzyszeniem solistów (
Iwona Hossa - sopran,
Ewa Marciniec - alt,
Adam Kruszewski - baryton) i
Akademickiego Chóru Uniwersytetu Gdańskiego, przejmującego
Stabat Mater Karola Szymanowskiego. Muzyka Podhala w najbardziej rdzennej formie zabrzmiała z kolei w wykonaniu kapeli góralskiej
Trebunie-Tutki. Moją uwagę jednak najbardziej przyciągnęły występy skrzypka
Michała Ćwiżewicza.
Urodzony w 1984 roku w Londynie artysta ma fascynującą drogę artystyczną. Swoją
edukację muzyczną rozpoczął w Egipcie, by powrócić do Wielkiej Brytanii i kontynuować ją u znakomitych profesorów. Muzyka nie była jednak jedyną pasja Ćwiżewicza - w 2007 roku ukończył studia w Imperial College w Londynie a
jego badania aerodynamiki lotu owadów uwieńczone zostały stopniem magistra inżyniera aeronautyki.
Można by podejrzewać, że tak skrajnie odmienne zainteresowanie uniemożliwia pokazanie pełnego artystycznego oblicza w tak wymagającej dziedzinie, jak muzyka. Ale jeśli Michał Ćwiżewicz nie pokazuje pełni swych możliwości, to muszą być one naprawdę ogromne, bo i tak
usłyszeliśmy znakomitego, wszechstronnego skrzypka i kompletnego, pełnego wyobraźni artystę.
Odniosłem wrażenie, jakby Dni Tischnerowskie przyciągnęły głównie wielbicieli postaci księdza, zaś
melomani chyba trochę pochopnie zlekceważyli to wydarzenie. Niesłusznie, bo warstwa muzyczna zrealizowana została na najwyższym poziomie i byłoby wspaniale, gdyby poziom ten został utrzymany w przyszłych latach, jeśli impreza ta będzie kontynuowana.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy
