Falling Angels / Sarabance / Cool Fire
trzy jednoaktówki Bałyckiego Teatru Tańca
FALLING ANGELS
spektakl Jiříego Kyliána
premiera światowa 23 listopada 1989, AT&T Danstheater, Den Haag NDT
premiera Bałtyckiego Teatru Tańca 8 listopada 2014
Muzyka: Steve Reich (Drumming part I)
Choreografia: Jiří Kylián
Scenografia: Jiří Kylián
Kostiumy: Joke Visser
Światła: Jiří Kylián, Joop Caboort (realizacja)
Technical supervision light/set: Joost Biegelaar
Asystent choreografa: Roslyn Anderson
Dla Jiříego Kyliána fascynujący aspekt kompozycji Reicha leży w jej rytmicznej strukturze, a szczególnie w użyciu środka stylistycznego zwanego phasing (fazowanie). Tworzy ona płynne tło, na którym choreografia może rozwijać się zupełnie niezależnie. Podczas kiedy zazwyczaj Kylián traktuje muzykę jako pierwotne źródło dla swoich choreografii, czyli opiera swoją pracę na (istniejącej) muzycznej strukturze dzieła, w Drumming poczuł potrzebę oddania pełnego priorytetu tańcowi. Wynikiem jest pasjonujący i bezpośredni lot ośmiu tancerek. Falling Angels - "coś o naszym zawodzie" tak lubią to dzieło komentować choreografowie.
---
SARABANDE
spektakl Jiříego Kyliána
premiera światowa 13 września 1990, AT&T Danstheater, Den Haag NDT
premiera Bałtyckiego Teatru Tańca 8 listopada 2014
Muzyka: Jan Sebastian Bach (opracowanie Dick Heuff)
Choreografia: Jiří Kylián
Scenografia: Jiří Kylián
Kostiumy: Joke Visser
Światła: Jiří Kylián, Joop Caboort (realizacja)
Technical supervision light/set: Joost Biegelaar
Inżynier dźwięku: Dick Schuttel
Asystent choreografa: Patrick Delcroix
Na tle Sarabande Bacha Jiří Kylián kontynuuje swoje poszukiwania podstawowych odpowiedzi na podstawowe pytania dzieci "dlaczego?..." Proste struktury, banalne sytuacje, wizje jak ze snu, retrospekcje, pęknięte motoryki tańca i pantomimy to składniki tej choreograficznej "kuchni" gwarantujące, że odpowiedź na to pytanie nigdy nie nadejdzie.
Pomysł Kyliána na Sarabandę zrodził się - jak wiele jego ostatnich dzieł - jako "przedsięwzięcie choreograficzne". Spektakl będąc czarno-białym szkicem, który ma być ukończony i pokolorowany w umysłach widzów, odnosi się innych choreografii Kyliána, "No More Play", "Falling Angels" oraz "Sweet Dreams". I pomimo że punkt wyjściowy jest czysto intelektualny w swojej naturze, to rezultat jest zdeterminowany przez energię emocji. Muzyka Bacha w swojej perfekcyjnej strukturze i uduchowieniu nie potrzebuje żadnej interpretacji. Jeżeli zaś chodzi o sam balet, to kontrast pomiędzy muzyką i tańcem / dźwiękami kreuje zmysłowe pole gry dla ludzkich relacji i instynktów.
Patronat honorowy: Paul P.J. Bekkers, Ambasador Królestwa Niderlandów w Polsce
Spektakl zrealizowany we współpracy z Instytutem Muzyki i Tańca w ramach programu "Zamówienia choreograficzne 2014".
---
COOL FIRE
muzyka Nigel Kennedy / Jimi Hendrix
spektakl Izadory Weiss
Premiera: 23 lutego 2013
czas trwania 40 min
Libretto i choreografia: Izadora Weiss
Scenografia: Hanna Szymczak
Asystenci choreografa: Sylwia Kowalska-Borowy, Ireneusz Stencel
Marek Weiss o "Cool Fire": Spektakl Izadory Weiss oparty na muzyce Nigela Kennedy'ego i Jimiego Hendrixa przekazuje emocje, których nie sposób opisać słowami. Niesamowita energia kultowego skrzypka, z którego twórczością choreografka związana jest od początku swojej drogi artystycznej, daje tancerzom BTT szansę pokazania swojej siły i perfekcji na skalę, z jaką jeszcze nie mieli do czynienia. Przesłanie spektaklu jest zgodne z tym, w co Izadora Weiss wierzy niezmiennie, że konflikty i podziały między ludźmi są narzucone przez systemy kulturowe i religijne. Utrwalane od wieków fałszują jedność ludzkiego gatunku, którą odnajdujemy dzięki sztuce. To przede wszystkim muzyka, a wraz z nią taniec tworzą obszar, gdzie możemy pojednać się z wrogami, odmieńcami i innymi od nas, którzy wydają się oddzieleni systemem barier nie do pokonania. Muzyka i jej wspólny dla wszystkich rytm jest w stanie przezwyciężyć wzajemne lęki i uprzedzenia. Są świętem bez codziennego strachu przed obcością. Nie jest to święto łatwe, bo potrzebne są do niego wspólne emocje, często o wielkiej sile, które tylko wybitni artyści są w stanie nam podpowiedzieć i pokazać ich piękno. Dlatego tak wielka różnica istnieje pomiędzy sztuką tańca najwyższej jakości a przyjemnością wspólnej zabawy w dyskotece. O tym również opowiada ten niezwykły spektakl.
trzy jednoaktówki Bałyckiego Teatru Tańca
FALLING ANGELS
spektakl Jiříego Kyliána
premiera światowa 23 listopada 1989, AT&T Danstheater, Den Haag NDT
premiera Bałtyckiego Teatru Tańca 8 listopada 2014
Muzyka: Steve Reich (Drumming part I)
Choreografia: Jiří Kylián
Scenografia: Jiří Kylián
Kostiumy: Joke Visser
Światła: Jiří Kylián, Joop Caboort (realizacja)
Technical supervision light/set: Joost Biegelaar
Asystent choreografa: Roslyn Anderson
Dla Jiříego Kyliána fascynujący aspekt kompozycji Reicha leży w jej rytmicznej strukturze, a szczególnie w użyciu środka stylistycznego zwanego phasing (fazowanie). Tworzy ona płynne tło, na którym choreografia może rozwijać się zupełnie niezależnie. Podczas kiedy zazwyczaj Kylián traktuje muzykę jako pierwotne źródło dla swoich choreografii, czyli opiera swoją pracę na (istniejącej) muzycznej strukturze dzieła, w Drumming poczuł potrzebę oddania pełnego priorytetu tańcowi. Wynikiem jest pasjonujący i bezpośredni lot ośmiu tancerek. Falling Angels - "coś o naszym zawodzie" tak lubią to dzieło komentować choreografowie.
---
SARABANDE
spektakl Jiříego Kyliána
premiera światowa 13 września 1990, AT&T Danstheater, Den Haag NDT
premiera Bałtyckiego Teatru Tańca 8 listopada 2014
Muzyka: Jan Sebastian Bach (opracowanie Dick Heuff)
Choreografia: Jiří Kylián
Scenografia: Jiří Kylián
Kostiumy: Joke Visser
Światła: Jiří Kylián, Joop Caboort (realizacja)
Technical supervision light/set: Joost Biegelaar
Inżynier dźwięku: Dick Schuttel
Asystent choreografa: Patrick Delcroix
Na tle Sarabande Bacha Jiří Kylián kontynuuje swoje poszukiwania podstawowych odpowiedzi na podstawowe pytania dzieci "dlaczego?..." Proste struktury, banalne sytuacje, wizje jak ze snu, retrospekcje, pęknięte motoryki tańca i pantomimy to składniki tej choreograficznej "kuchni" gwarantujące, że odpowiedź na to pytanie nigdy nie nadejdzie.
Pomysł Kyliána na Sarabandę zrodził się - jak wiele jego ostatnich dzieł - jako "przedsięwzięcie choreograficzne". Spektakl będąc czarno-białym szkicem, który ma być ukończony i pokolorowany w umysłach widzów, odnosi się innych choreografii Kyliána, "No More Play", "Falling Angels" oraz "Sweet Dreams". I pomimo że punkt wyjściowy jest czysto intelektualny w swojej naturze, to rezultat jest zdeterminowany przez energię emocji. Muzyka Bacha w swojej perfekcyjnej strukturze i uduchowieniu nie potrzebuje żadnej interpretacji. Jeżeli zaś chodzi o sam balet, to kontrast pomiędzy muzyką i tańcem / dźwiękami kreuje zmysłowe pole gry dla ludzkich relacji i instynktów.
Patronat honorowy: Paul P.J. Bekkers, Ambasador Królestwa Niderlandów w Polsce
Spektakl zrealizowany we współpracy z Instytutem Muzyki i Tańca w ramach programu "Zamówienia choreograficzne 2014".
---
COOL FIRE
muzyka Nigel Kennedy / Jimi Hendrix
spektakl Izadory Weiss
Premiera: 23 lutego 2013
czas trwania 40 min
Libretto i choreografia: Izadora Weiss
Scenografia: Hanna Szymczak
Asystenci choreografa: Sylwia Kowalska-Borowy, Ireneusz Stencel
Marek Weiss o "Cool Fire": Spektakl Izadory Weiss oparty na muzyce Nigela Kennedy'ego i Jimiego Hendrixa przekazuje emocje, których nie sposób opisać słowami. Niesamowita energia kultowego skrzypka, z którego twórczością choreografka związana jest od początku swojej drogi artystycznej, daje tancerzom BTT szansę pokazania swojej siły i perfekcji na skalę, z jaką jeszcze nie mieli do czynienia. Przesłanie spektaklu jest zgodne z tym, w co Izadora Weiss wierzy niezmiennie, że konflikty i podziały między ludźmi są narzucone przez systemy kulturowe i religijne. Utrwalane od wieków fałszują jedność ludzkiego gatunku, którą odnajdujemy dzięki sztuce. To przede wszystkim muzyka, a wraz z nią taniec tworzą obszar, gdzie możemy pojednać się z wrogami, odmieńcami i innymi od nas, którzy wydają się oddzieleni systemem barier nie do pokonania. Muzyka i jej wspólny dla wszystkich rytm jest w stanie przezwyciężyć wzajemne lęki i uprzedzenia. Są świętem bez codziennego strachu przed obcością. Nie jest to święto łatwe, bo potrzebne są do niego wspólne emocje, często o wielkiej sile, które tylko wybitni artyści są w stanie nam podpowiedzieć i pokazać ich piękno. Dlatego tak wielka różnica istnieje pomiędzy sztuką tańca najwyższej jakości a przyjemnością wspólnej zabawy w dyskotece. O tym również opowiada ten niezwykły spektakl.
