- Chcę wzbudzić u widza refleksję i to się nie zmienia od lat. Teraz jednak teatr stał się dla mnie narzędziem zmian społecznych. Jeżeli chcemy walczyć o społeczeństwo obywatelskie, albo chociaż utrzymać to, co mamy, to sztuka może być siłą sprawczą - mówi Ewa Ignaczak, szefowa Teatru Gdynia Główna, obchodząca premierą "Burmistrza" 3 i 4 lutego jubileusz 35 lat pracy artystycznej.
Uprawiałam teatr jeszcze za komuny. Potem był czas przełomu i wiele osób odeszło od teatru. Pierwszy moment wolności to dylemat: czy wziąć się do "normalnej" pracy i porządnie zarabiać, czy dalej robić teatr? Wybrałam teatr.Uprawiałam teatr jeszcze za komuny. Potem był czas przełomu i wiele osób odeszło od teatru. Pierwszy moment wolności to dylemat: czy wziąć się do "normalnej" pracy i porządnie zarabiać, czy dalej robić teatr? Wybrałam teatr. Również dlatego, że wszystkiego w nim wciąż trzeba się uczyć na nowo. Jakoś tak jest, że zawsze, gdy miejsce, gdzie pracuję, przestaje mnie inspirować, to zaraz coś się zaczyna psuć. Zawsze uważałam, że to przypadek, ale to są cudowne przypadki, bo dostajemy to, na co zasłużyliśmy. Rozstania oczywiście są trudne, ale z dalszej perspektywy można stwierdzić, że to tak naprawdę łaska, jakaś dobra opatrzność, która prowadzi nas dalej.
Dobierając aktorów zauważyłam, że rozmawia się z nimi tylko o stawkach i o terminach. Każdy ma etat, jakiś projekt albo fuchy, prowadzi imprezę lub nagrywa płytę. Szczególnie młodzi aktorzy podążają za sukcesem i pieniędzmi.Pięć lat temu trwała dyskusja na temat Jedwabnego. Ukazało się mnóstwo materiałów, ale właśnie tekst Sikorskiej-Miszczuk zaskoczył mnie na tle teatru dokumentalnego. Często tego typu teksty tracą wartość artystyczną, bo najważniejsza jest prawda i pod jej kątem są pisane, co przekłada się także na ich realizacje sceniczne. Uważam, że straciliśmy na wartości artystycznej, bo nowy dramat w większości jest teatrem dokumentalnym. W lekturze "Burmistrza" na początku zaskoczył mnie język - 80 proc. tekstu napisane jest wierszem. Zaskoczyło mnie, jak te sceny uruchamiają wyobraźnię, od absurdu po metafizykę. Bardzo chciałam to wtedy wystawić, ale "Burmistrz" to sztuka na pięcioosobową obsadę. Dla mnie w tamtym czasie było to duże wyzwanie. Co nie znaczy, że teraz jest dużo łatwiej zebrać piątkę aktorów.
Ciągle myślę, że nie jesteśmy gotowi na zmierzenie się z prawdą historyczną. My, Polacy, nie jesteśmy w stanie zderzyć się z tym, co może być dla nas niewygodne i trudne.W momencie czytania wszystko mi pasowało. Miałam wrażenie, że to po prostu jest dla mnie napisane. Weszliśmy na scenę i... zaczął wychodzić nam banał. Ciągle balansujemy na granicy. Ten tekst łatwo zniszczyć formą, bo on jest formalny sam w sobie i gdy się jej użyje, to momentalnie spada napięcie. Trzeba mieć dużo pokory i czujności, żeby nie szarpać widzem, ale zmusić go do bardzo mocnej refleksji.
W latach 80. wszyscy tworzyliśmy pewne wspólnoty. Nigdy nie dochodziło do sytuacji artystycznej samotności. Nie było rywalizacji, dominowała ciekawość jak grają inni. Teraz to zanika.Jeszcze kilka lat temu z pewnością odpowiedziałabym inaczej. Teatr zawsze był dla mnie formą wypowiedzi i działaniem na widza. Chcę wzbudzić u widza refleksję i to się nie zmienia od lat. Teraz jednak teatr stał się dla mnie narzędziem zmian społecznych. Jeżeli chcemy walczyć o społeczeństwo obywatelskie, albo chociaż utrzymać to, co mamy, to sztuka może być siłą sprawczą. Czuję ogromny niepokój z powodu otaczającej nas rzeczywistości. Pięć lat temu mogłam powiedzieć, że to moment oddawania tego, co się otrzymało od życia. Teraz teatr jest czymś bardzo odpowiedzialnym. Nie wezmę odpowiedzialności za wszystkich, ale mogę budować ją w innych ludziach. Dlatego myślę, że aktorzy też powinni się bardzo uważnie przyglądać temu, co mówią i o czym mówią ze sceny. Na artystach spoczywa ogromna odpowiedzialność.
2017-01-30 17:17
środowisko artystyczne słabo się dzisiaj integruje. Prędzej pojawia się niemal biznesowa rywalizacja niż chęć dialogu, współpracy...
2017-01-30 18:56
Wielki szacunek dla Ewy za wieloletnią pracę w tej trudnej materii teatru nieinstytucjonalnego. Pamiętam jakże ciekawe lata 90-te.
2017-01-31 01:53
Ten teatr to naprawdę świetny artystyczny projekt- niech trwa jak najdłużej!!!
2017-01-31 06:54
Ewo, gratuluje wszystkich lat pracy, Twoja niespożyta energia i fantastyczne pomysły to inspiracja dla wielu osób.
2017-01-31 06:59
2017-01-31 07:31
Jeśli chodzi o ścisłość to człowiek nie ma w sobie duszy żyjącej... Sam jest Duszą żyjącą, dusza, wędrówki dusz to rzecz nie Biblijna... Platonizm, Platon był sekciarzem, Orfikiem, "podłapał" takie pomysły w czasie gdy był w podróży po Egipcie...
2017-01-31 08:52
Pamiętam początek lat 80-tych i teatrzyk, który prowadziła P. Ewa z uczniami szkoły podstawowej w Sopocie.
Jakie wspomnienia!
Chyba wybiore się do teatru Gdynia na spotkanie po latach.
Pozdrawiam i życzę najlepszego.
2017-01-31 09:55
Gratuluję sukcesów i życzę nastepnych. Pamiętam dobre studenckie czasy na AT w Warszawie i te dyskusje podczas jazdy pociągiem. Cieszę się, że mogłam doświadczac tych chwil.
2017-01-31 11:03
gdzies na pomorzu jest ten chlopak od Matki Witkacego ktory robi ciekawy teatr. Skutki tych poszukiwań są różne, ale widać wpływy Ewy.
2017-01-31 19:57
Im więcej takich ludzi w kulturze i nie tylko w kulturze, tym lepiej, ale niestety dziś dominuje pogoń za kasą i szybką rozrywką. I coraz mniej takich ludzi, coraz mniej.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
Filmy
W którym roku zbudowano Łaźnię Miejską w Nowym Porcie? Jaką funkcję będzie pełniła współcześnie?
