Za nami dziewiąta edycja Festiwalu R@Port. Niestety, festiwal w dalszym ciągu pozostaje imprezą niemiarodajną dla stanu polskiej dramaturgii, bo zabrakło na nim wielu istotnych spektakli. To, co widzieliśmy na R@Porcie, prowadzić może do wniosku, że w polskim teatrze nic się nie dzieje. A tak nie jest. Zareagowali na to jurorzy, poddając dobór propozycji konkursowych miażdżącej krytyce.
2014-05-24 08:46
Za nami dziewiąta edycja Festiwalu R@Port. Niestety, festiwal w dalszym ciągu pozostaje imprezą niemiarodajną dla stanu polskiej dramaturgii, bo zabrakło na nim wielu istotnych spektakli... Trzeba zmian i jasnego określenia celów festiwalu. Bo polski dramat poradzi sobie bez R@portu, ale bez dobrych polskich inscenizacji gdyńska impreza nie ma sensu. W obecnym kształcie impreza zmierza w stronę lokalnego festiwalu o randze niezobowiązującego spotkania towarzyskiego.
Trafna diagnoza panie Rudziński, niestety trafna. Ale cóż, bo tak to już jest gdy koniecznie oprócz innych rzeczy musi się też mieć i festiwal teatralny. Impreza prowincjonalna, jak inne, lecz lokalnie coś. Skąd my to znamy ? Cóż, podobnie jak ze słynnym lotniskiem. Nie ma sensu, ale mamy !
2014-05-24 13:52
W Trójmieście jesteśmy tak wytęsknieni Sztuki i przedsięwzięć teatralnych, że aż zapełniamy widownię R@portu i podobnych.
2014-05-24 11:07
No obiło mi się o uszy to nazwisko ale żebym miał to powiązać z teatrem? Jakaś "celebrytka"?
2014-05-24 09:38
Nie kupiłam wystarczajaco wcześnie biletów i niestety nie załapałam się. Mógłby ktoś opisać wrażenia?
2014-05-24 12:44
Bardzo dobry! Taka przeciwwaga dla różnych gwiazdeczek, które może mają ładny głos, ale nie mają o czym śpiewać. Publiczność natomiast była teatralna, a nie koncertowa, co doprowadzało do zabawnych sytuacji.
2014-05-24 13:05
A Masłowska ma o czym śpiewać? Ten jej świat jest bardzo ubogi. Nie rozumiem tego fenomenu, ale co ja się tam znam...
2014-05-24 16:11
Społeczeństwo jest niemiłe!
2014-05-24 13:41
Taka maskotka jury.
2014-05-24 13:51
W moim odczuciu spektakl był za bardzo kontrowersyjny. Nie zrozumiałam symboliki mieszania roli pisuaru i macicy. Nie wiem czemu miało służyć przebranie kanclerza w damską suknię ze śmieci i pozostawienie go na scenie jako elementu scenografii. Gejowaty i antypolski Poniatowski wzbudził moje szczere oburzenie, znacznie większe niż naga caryca lawirująca między rzędami.
Czułam się epatowana i kontrolowana na pomocą nagości na scenie. Rozbierane role były dla aktorów na pewno bardzo wymagające, a moim zdaniem ta nagość nie została wykorzystana. Znacznie strawniejsze byłaby dla mnie sugestia stosunku seksualnego zamiast obcesowego obmacywania.
Chwilami miałam wrażenie, że na scenie zbyt wiele się dzieje, przytłaczały treści z monitora na tyłach sceny.
Natomiast uważam, że obsada znakomicie sobie poradziła z reakcją prof. Nawrockiej. Podobał mi się także gest Ścisłowicz wobec niej na zakończenie spektaklu.
Nie dołączyłam do owacji na stojąco, a nie wykluczone, że stałoby się tak, gdyby forma spektaklu była mniej dosadna.
2014-05-24 19:07
,,przeczytała w uzasadnieniu werdyktu przewodnicząca jury, Dorota Masłowska.''
No a jej książki nie powinny ukazywać się drukiem a sie ukazują no i co ?
Wielki mi z niej autorytet do zasiadania w komisjach konkursowych.
2014-05-25 13:15
Faktycznie twórcy "Carycy Katarzyny" powinni być może otrzymać nie nagrodę ale czarną kartkę i dożywotnią dyskwalifikację spektaklu. Bo w przeciwnym przypadku istnieje ryzyko, że będą się pojawiać kolejne takie kontrowersyjne spektakle. Po zobaczeniu przed rokiem poznańskiej Balladyny Cecki skomentowałem: "trzeba wyrazić nadzieję, że twórcy jednak dobrze zabezpieczyli swoje prawa autorskie i nikomu nie wpadnie do głowy by ich pomysł powtórzyć." Niestety autorzy chyba tych praw nie zabezpieczyli bo sytuacja się powtarza. Więc co z tego, że spektakl ten jest pełen błyskotliwych i robiących doskonałe wrażenie pomysłów gdy twórcy grają "nieczysto" stosując ciosy poniżej pasa. No nie chodzi mi tu o jakieś tam artystyczne szarganie ideałów, nagość na scenie, gwałcenie widza (bo to też można robić mniej lub bardziej elegancko - wszak na "Orgii" pokazywanej w Teatrze Wybrzeże Wiktor Rubin nie robi tego aż tak obcesowo) ale o to, że twórcy docierają do miejsca zwanego absurdem, w którym już nic nie ma. Bo można wyjść na scenę i zrobić śmierdzącą kupę albo siedzieć przez godzinę na scenie obierając ziemniaki i twierdzić w każdym z przypadków, że to jest sztuka przez duże "S". Doprawdy widz nie jest aż tak głupi (nawet ten, który potrafi dostrzec wielkie i przejmujące widowisko zobaczywszy muchę przelatującą po pokoju z prawa na lewo). Inna sprawa, że ludzie się przywyczaili, bo wszelkie granice i tak już przekroczono i wybryki artystów traktuje z obojetnością (artyści nie wiedzą więc już co by tu wymyślić by jednak zwrócić na siebie uwagę). Caryca Katarzyna wszak ze swoim mini peep-showem musiała "obrobić" dwa rzędy widzów i dopiero po dotarciu do trzeciego w końcu udało się jej kogoś rozsierdzić i skłonić do bardziej żywiołowej reakcji (co niewątpliwie było efektem zamierzonym twórców, którzy podobnie jak na "Orgii" postanowili widza gwałcić nie tylko obrazami na scenie co i bardziej konkretnie). Inna sprawa, że wszystko to co dzieje się na scenie robią z "kretyńską" premedytacją - np. jeden z aktorów obserwujący z boku scenę na widok obgryzającego paznokcie u nóg wychodzi (niejako z teatru) ze słowami "i to jest moment w którym wychodzę". Powiedziałbym raczej, że to jest moment, w którym reżyser powinien dostać czarną kartkę i dyskwalifikację z zakazem wystawiania sztuk przez co najmniej rok.
No chociaż "nie było w czym wybierać" na tym festiwalu to zarówno "Zapiski z odchłani" jak i "Licheń story" pozostawiły w moim odczuciu bardzo dobre wrażenie. W powyższej relacji Łukasz Rudziński pokazuje nie po raz już pierwszy, że łatwo przychodzi mu wyrażnie opinii i ubieranie ich w poważnie brzmiącą retorykę (nawiasem mówiąc opinii podawnych bez uzasadnienia i konkretnych przykładów) - gorzej mu natomiast idzie z czytaniem tego co dzieje się na scenie teatralnej. Co do "Licheń Story" nie powiedziałbym w żadnej mierze, że to jest źle zrobiony spektakl. Tyle, że faktycznie jest trudny w odbiorze i mocno "uderzający widza po oczach". Ciekawie, metaforycznie ujęto sanktuarium w Licheniu porównując ją do publiczego szaletu. Wszak "błędne koło" po którym na kolanach poruszą się aktorzy przypomina z jednej strony jakieś kościelne witraże czy inne płytki tworzące świątynie a z drugiej strony zwykłe klozotowe ściany wyłożone kafelkami. Faktycznie na tych teatralnych są wizerunki "świętych". To sprowadzenie aktorów na kolana to też wszak ciekawy i oryginalny pomysł bo to dobitnie wskazuje w jakiej "skrępowanej" i "poniżonej" pozycji znajdują się obrazowani ludzie. Wierny wchodzi więc do "świętyni" jak do szaletu za potrzebą - atawistyczną, naturalną i niemożliwą do przezwyciężenia potrzebą "wiary", tak niską jak konieczność oddania moczu. Zafekaliona kropielnica u wejścia jest jak pisuar (albo miska klozetowa). Jednak to co oddaje to nie tylko "mocz" ale przede wszystkim pieniądze, które pozostawia na tacy u wejścia do szaletu (podobnie jak w kościele daje na tacę co łaska). "Babcia klozetowa" w tym spektaklu jest jednak całkiem młodą dziewczyną. Jak na babcie klozetową ma nazwyraz strojny ubiór. Jej barwna sukienka przypomina więc bardziej strojną sukmanę księdza. Wydaje się więc, że autor za pomocą tej postaci chciał sportretować "kler". To ona stoi u wejścia i widzi ręcę (które dają na tacę) - widzi tylko te ręce, które czasami dobrze pamięta bo często się takie same, powtarzają się. Podobnie jak kler kościelny zdaje się być "łagodna i pełna miłości" jednak jej prawdziwe oblicze widz zobaczy dopiero wówczas gdy pojawia się dramatyczna scena, kiedy wykastruje ona parkinkowego (z którym miała wcześniej mały "miłosny romans"). Co ciekawe dziewczyna ta to osoba niewidoma. Czy więc autor chce powiedzieć przez to, że kler jest "ślepy"? Czy faktycznie w ten sposób ilustruje stosunek kościoła do zagadnień seksualności i propagowania w tym obszarze różnych zakazów, które faktycznie niejako "kastrują" w ten sposób mężczyzn. No i kim jest jej miłosny partner. Wszak to nieco prymitywny, młody chłopak, który odczuwa jakoś swój niski status i "pakując" mięśnie na siłowni stara się jakoś polepszyć swój wizerunek i w ten sposób dodać sobie prestiżu. Zwraca uwagę, że należy on do grupy "wiernych" ale pełni też dodatkową funkcję parkingowego, który reguluje ruch przed wjazdem do świątyni. Czy więc nie jest przedstawiecielem jakiejś władzy? Metaforą władzy politycznej, która reguluje ruch wiernych podobnie jak ruch na parkingu? Czy faktycznie "prymitywna" i nieszanowana władza (wszak polityk ma w tym kraju ma równie niski prestiż społeczny jak sprzątaczka czy parkingowy) romasuje z klerem (tu sportretowanym przez dziewczynę z klozetu)? Romans pewnie nie doszedł by jednak do skutku gdyby nagle parkingowy nie przemówił do dziewczyny pięknymi słowami. A te podszepnął mu biało odziany, blady umarlak, który towarzyszy wszystkim wiernym chodzącym po błędnym kole "klozetowej świątyni". Postać ta jest raz umarłym synem, raz umarłym ojcem ale trudno nie dotrzec w niej wizerunku nieżyjącego już dziś polskiego papieża, którego widmo ciągle krąży w społeczeństwie. Spektakl "Licheń Story" ciekawie by się oglądało w zestawieniu z (docenionymi w kręgach wielu koneserów) "Niewiernymi" (Teatr Łaźnia Nowa z Krakowa). W "Licheń Story" widzimy "wiernych" - ciekawie by to wyglądało w zestawieniu z "niewiernymi". Znamienne, że pokaz jednak dość głośnych "Niewiernych" na festiwalu dokumentu w Sopocie w zeszłym roku przeszedł zupełnie bez echa. "Licheń Story" to faktycznie bardzo przejmujący ale i aktualny obraz. Nie jakieś tam kuriozum dla dajmy na to wąskiej grupy religioznawców. To spektakl, który dotyka wszędobylskiego współczesnego problemu społecznego związanego z wiarą w Polsce. Tego w jaki sposób ta "wiara" determinuje wielu ludzi i kształt rzeczywistości społecznej.
A tak na marginesie warto by się spytać co się stało z "obiecanym" festiwalem "Wybrzeże Sztki", który też miał być na wiosnę? Czy ktoś wie dlaczego? "Służby teatralne" donoszą tylko, że będzie na jesień. Trochę bez sensu. Łagodna aura wiosenna to zdecydowanie lepsze warunki na rekapitulacje tego co zdarzyło się na deskach teatralnych w ostatnim czasie.
2014-05-27 15:25
Jaki samorząd taki Festiwal. Jak na Festiwalu urzędnicy chcą zarabiać do kieszeni i dyrektorami wydarzeń artystycznych mianują swoich ziomków dzięki którym zarabiają, to nie będzie z tego nic dobrego. Nie tylko R@Port potrzebuje nowego spojrzenia, cały Miejski potrzebuje odnowy artystycznej, administracyjnej, a przede wszystkim zmiany Dyrektora Naczelnego i Głównej Księgowej. Jeśli dalej ci ludzie będą zarządzać tą instytucją to cofniemy się do głębokiej komuny i kultury nie zobaczymy i nie poczujemy dobrego teatru.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
Filmy
Na którym rondzie w Sopocie stanęła rzeźba Echo?
