Ale jazz! Wspomnienie o Ogólnopolskich Festiwalach Muzyki Jazzowej '56 i '57: wernisaż

Ówczesne wydarzenia miały szczególny charakter ze względu na kontekst czasów. Po tragicznych wydarzeniach Czerwca '56 w Poznaniu, na fali rosnących nastrojów kontestacji festiwale stały się nie tylko miejscem zamanifestowania entuzjazmu dla nowych prądów muzycznych, ale były także wyrazem poczucia zbiorowej tożsamości i przejawem niezgody na system oraz demonstracją potrzeby zmian o charakterze obyczajowym. Zaproszenie najważniejszych muzyków polskich i zagranicznych było niewątpliwie sankcjonowane przez władzę i miało być narzędziem zmiany jej wizerunku. Społeczeństwo jednakże wykorzystało sytuację odwilży, by zademonstrować swój stosunek do politycznego i obyczajowego rygoru lat 50.

Festiwale były niewątpliwie wydarzeniem przełomowym w historii jazzu w Polsce. Gatunek ten - traktowany nieprzychylnie przez władze ze względu na powiązania z kulturą zachodnią - początkowo rozwijał się przede wszystkim w przestrzeni kultury klubowej. Dzięki festiwalom z roku 1956 i 1957 jazz znalazł się w sferze powszechnego odbioru. Wystawa zwraca uwagę na znaczenie festiwali dla demokratyzacji muzyki jazzowej w Polsce. Co więcej, zdynamizowały one jeszcze bardziej dotychczasowe środowisko trójmiejskie, które było jednym z najważniejszych centrów powojennej kultury jazzowej. Trójmiasto stało się kuźnią talentów i do dziś muzycy wywodzący się z tego środowiska znajdują się wśród najważniejszych postaci gatunku. Co nie mniej ważne, II Ogólnopolski Festiwal Muzyki Jazzowej w 1957 r. był także początkiem narodzin muzyki rockowej w Sopocie i w Polsce.

Muzeum czynne od wtorku do piątku w godz. 10.00 - 16.00, sobota - niedziela 12.00 - 18.00

Bilety:
5 zł normalny
3 zł ulgowy
w czwartki wstęp wolny
Na wernisaż wstęp wolny